سرویس سبک زندگی فردا: خدای متعال ما را مختار آفریده است و ما هستیم كه برای خود تصمیم می‌گیریم. ما هستیم كه سرنوشت خود را رقم می‌زنیم و سعادت یا شقاوت ابدی خود را تعیین می‌كنیم. اما اینجا سوالی مطرح است: چرا با این كه خدا را قبول داریم و می‌دانیم همین اعمال اختیاری ما مشخص كننده عاقبت ما در سعادت یا شقاوت است و روز قیامت بازتاب و باطن همین اعمال به ما می‌رسد چرا درست انتخاب نمی‌كنیم؟ چرا باز سمت گناه می‌رویم؟ در ادامه این مطلب را به نقل از شهر سوال می‌خوانیم.
همانطور كه در سوال هم مشخص است ما معمولا می‌دانیم گناه چیست و هم می‌خواهیم آن را ترك كنیم اما چرا باز در مقام عمل موفق به ترك آن نمی‌شویم؟ با این كه همه ما از روی اختیار و نه اجبار تصمیم می‌گیریم پس چرا موقع عمل یادمان می‌رود چه عهدی بسته‌ایم و یا یادمان هست ولی كشش گناه بیشتر است؟ اینجا سرّی در تصمیم گیری‌های همه ما وجود دارد كه در واقع ما بر اساس آن، نحوه عمل خود را برمی‌گرینیم و مسیر انتخاب و اختیار خود را به آن سمت می‌بریم و آن این است كه ما بر اساس چیزی تصمیم می‌گیریم كه به آن محبت داریم. پشت تمام انتخاب‌های ما محبت و علاقه‌ای به آن وجود دارد كه به صورت اتوماتیك و خودكار ما را به سمت خود می‌كشد. خوب عنایت كنید: شما باید خوب این مطلب را متوجه شوید تا بتوانید واقعا به جواب سوال خود برسید و در واقع خود را درمان كنید: آن محبت واقعی‌ای كه در دل ما جا گرفته است مسیر انتخاب‌های ما را رقم می‌زند. در تمام كارها نیز این مطلب صادق است و اختصاص به ترك گناه ندارد. مخصوصا آنجا كه ما خودمان را تحت اشراف كسی نمی‌دانیم و یا در شرایطی كه فرصت برای دقت و تامل در انتخاب وجود ندارد یا اینكه ما تنها هستیم و خودمان
را تنها می‌دانیم، آن محبت كه در دل ما جا گرفته باعث رفتارهایی از ما می‌شود و همان محبت مسیر انتخاب ما را رقم می‌زند. اگر خوب این مقدمه را متوجه شده باشید به این نتیجه خواهیم رسید كه برای ترك گناه باید مبدا میل را عوض كرد و به جای محبت گناه، محبت تقوا و خدای متعال را جایگزین آن كرد. در واقع تا هنگامی كه به دستورالعمل مشخصی در مسیر تغییر این محبت حركت می‌كنیم باید كارهایی را نیز برای تقویت اراده انجام دهیم تا در بزنگاه‌هایی كه برخی از آنها ذكر شد پایمان نلغزد. همان طور كه گفتم اگر محبت گناه در دلمان نباشد دیگر به صورت خودكار و اتوماتیكی سمت گناه نخواهیم رفت. اما برای تقویت اراده به چند دستورالعمل زیر عمل كنید: ۱. یك كار كوچك انتخاب كنید و هر روز در زمان مشخص به آن عمل كنید. مثلا هر روز راس ساعت ۸ به خدمت حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام سلام بدهید و فقره سلام زیارت عاشورا را بخوانید. یا ساعت ۱۱ صبح،۵۰ صلوات به وجود ولی عصر ارواحنا فداه هدیه كنید. مداومت شما تحت هر شرایطی به این كار باعث تقویت اراده شما می‌شود. اقلا این كار را باید تا یك سال ادامه بدهید. ۲. دفترچه یادداشتی تهیه كنید و هر شب قبل از خواب
اعمال روز خود را محاسبه كنید. بابت كارهای خوب و انجام به موقع واجبات خدا را شكر كنید و از بابت گناهان استغفار كنید و تصمیم بگیرید دیگر سمت آن نروید. حتما این كار را انجام دهید و در همه حال و در همه جا آن دفترچه یادداشت را همراه داشته باشید و به هیچ وجه این محاسبه را ترك نكنید. ۳. خوردن بیش از حد نیاز بدن، خواب زیاد و حرف زدن بی‌جا و زیادی، دشمن و نابود كننده اراده است. اگر به این موارد مبتلا هستید باید برای هر كدام برنامه ریزی خاصی كنید تا آنها را به اختیار خود در آورید. تا زمانی كه انسان بر سر سفره غذا با دیدن غذاهای رنگارنگ، مثلا سفره مهمانی یا عروسی دیگر اختیار نداشته باشد و خود را خفه! كند یا در یك روز تعطیل كه كار یا كلاس ندارد تا می‌تواند بخوابد یا هر چه به زبانش آمد و لو حلال بگوید؛ قدرت تصمیم گیری و اراده‌اش بسیار ضعیف خواهد بود. حتما در مورد هر یك از این سه موضوع تفكر كنید و راه و منش صحیح را بیابید. فعلا همین میزان از دستورات برای تقویت اراده كفایت می‌كند. إن شاء الله یك سال دیگر، پس از عمل به این دستورات نتایج آن را به ما اطلاع دهید. اگر ابهام یا سوالی نیز در این موارد دارید با ما در میان
بگذارید. اما برای آنكه محبت غیر خدا از دل ما بیرون رود و محبت الهی جای آن را بگیرد؛ كه همان طور كه بیان كردم ریشه تمام كارهای اختیاری ما در همین محبت نهفته است و ما بر اساس آن تصمیم گیری می‌كنیم به این دستورات عمل كنید. دقت دارید كه گناه كردن نشانه این است كه محبت گناه در دل ما وجود دارد و در واقع قلب ما بیمار است و باید با دل دادن به خدا در مسیر بیرون كردن محبت غیر خدا تلاش نماییم. ۱. حتما مقید باشید در مجالس اهل بیت علیهم السلام و مجالس دعا شركت كنید. حتما منبر این مجالس را از دست ندهید و قدر شركت در مجالس روضه را بدانید. نورانیت این مجالس تأثیر عمیقی در الگو برداری از اولیای دین دارد و باعث می‌شود انسان از هر آنچه با اهل بیت علیهم السلام در تعارض است بدش بیاید. در واقع سعی خواهد كرد خود را به شكل اهل بیت در آورد كه نتیجه قهری آن دوری از گناه است. ۲. در مورد دستورات مختلف دین، در مورد روش كارهای مختلف مطالعه كنید و سعی كنید شیوه زندگی خود را همان قرار دهید. تطبیق زندگی بر این روش، كه در واقع می‌دانیم باعث ارج و قرب معنوی نیز است، در انسان علقه و دلبستگی‌ای ایجاد می‌كند كه به كمتر از آن راضی نخواهد شد.
مثل آداب خواب، آداب خوراك، آداب معاشرت و دوستی و ... ۳. حتما مرجع تقلید داشته باشید و كارهای خود را مطابق فتوای ایشان انجام دهید. تقید به این موضوع بسیار مهم است. تقید به این نوع رفتار انسان را متشرع و خدایی بار می‌آرود و باعث نشاط معنوی در انسان می‌شود كه آثار زیادی در زندگی خواهد داشت.بررسی این آثار از موضوع بحث ما خارج است. ۴ و ۵. در هنگام عصبانیت و در خلوت‌های خود، همچنین هنگامی كه فكر می كنید كسی از نوع رفتار شما بازخواست نخواهد كرد، تقوا را رعایت كنید. یعنی خدا را ناظر بدانید و برای رضایت و خشنودی او دستورش را اطاعت كنید. این نكته بسیار مهم است: حركت در مسیر رضای الهی كه در واقع منجر به اخلاص در عمل می‌شود، تأثیر بسیار زیادی در محبت الهی دارد. اخلاص مایه بركت در مسیر الهی است و محبت خدا را در دل انسان می‌پروراند. ۶. گناه دور كننده انسان از خدا و محبت خدا است. هر چیزی كه گناه است در واقع سمّی است كه جان ما را از محبت خدا تهی می‌كند و ما را در آغوش شیطان جای می‌دهد. باید در مورد آثار تك تك گناهان فكر كرد و بلایی كه انسان را از جانب آن تهدید می‌كند شناخت. ۷. یاد مرگ را فراموش نكنید. یاد مرگ و حالات
انسان از هنگام جان كندن تا برپایی قیامت، انسان را هوشیار می‌كند كه چه باید بكند و چه نباید بكند.
دیدگاه تان را بنویسید