چین به آرامی جهان را تغییر می دهد

کد خبر: 740458

چین با طرح «یک کمربند یک جاده » جهان و نظم بین المللی لیبرال را به آرامی تغییر می دهد.

خبرگزاری مهر: پایگاه تحلیلی دفنس وان اخیرا مقاله ای با عنوان «چین جهان را به آرامی تغییر می دهد» با قلم «آنجا منیوال» منتشر کرده است که ترجمه آن پیش روی شماست:

شهر گوادر پاکستان اکنون به یکی از شهرهای بندری بسیار مهم منطقه خلیج فارس تبدیل شده و منطقه سکونت ۵۰ هزار ماهیگیر است. شهری که تا چندی پیش با صخره ها، کویر و دریای عمان احاطه شده و گوشه فراموش شده زمین بود. در حال حاضر این منطقه یکی از مراکز اصلی طرح یک کمربند یک جاده بوده و طوفان ساخت و ساز (ساخت و ساز بندری، ساخت هتل ها، بزرگراهها و خطوط سریع السیر که پاکستان را به استان های غربی چین متصل می کند) را تجربه می کند. در واقع چین و پاکستان می خواهند گوادر را به یک دبی جدید تبدیل کنند، شهری بزرگ که محل سکونت میلیون ها انسان باشد.

واقعیت این است که چین از لحاظ اقتصادی به سرعت رشد کرده و به بزرگترین امپراتوری تجاری جهان تبدیل می شود. بعد از جنگ جهانی دوم ایالات متحده امریکا با استفاده از طرح مارشال توانست مبالغ هنگفتی را در اختیار رهبران کشورهای اروپایی جهت بازسازی قرار دهد، از این رو به بزرگترین کشور تجاری جهان و بزرگترین کشور وام دهنده دوجانبه تبدیل شد. چین در حال حاضر دارای همان شرایط ایالات متحده امریکاست.

گستردگی «طرح یک کمربند یک جاده» خیره کننده است. گزارش ها متفاوت بوده و حاکی از این واقعیت هستند که تاکنون ۳۰۰ میلیارد دلار هزینه اجرای طرح فوق شده و چین در دهه آینده یک تریلیون دلار دیگر هزینه خواهد کرد. بر اساس گزارش سیا ۹۲ کشور تایید کرده اند که چین بزرگترین صادر کننده و وارد کننده آنها در سال ۲۰۱۵ بوده است. این در حالی است که فقط ۵۷ کشور تایید کرده اند ایالات متحده امریکا بزرگترین وارد کننده و صادرکننده کالا به آن کشورها در سال ۲۰۱۵ بوده است.

موضوع شگفت آور سرعت رشد اقتصادی چین است، سرعتی که آن را به بزرگترین امپراتوری تجاری جهان تبدیل می کند. این کشور در دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بزرگترین دریافت کننده وام از بانک جهانی و بانک توسعه آسیایی بود این در حالی است که در سالهای اخیر چین به تنهایی به اکثر کشورهای در حال توسعه وام می دهد - بسیار بیشتر از آنچه بانک جهانی وام می دهد. برخلاف آمریکا و اروپا، چین از سیاست تجارت، کمک های مالی و سرمایه گذاری مستقیم به طور استراتژیک استفاده می کند تا بتواند حسن نیت و قدرت سیاسی خود را گسترش داده و از منابع طبیعی محافظت نماید.

«طرح یک کمربند یک جاده» یک نمونه بارز از این سیاست است. این طرح، یک طرح بسیار بزرگ زیربنایی بوده که چین قصد دارد با استفاده از آن یک شبکه گسترده زیرساخت تجاری در اطراف آسیا ایجاد نموده و در دهه های پیش رو چنین شبکه ای را در سراسر جهان ایجاد کند.

اکثر بودجه اجرای این طرح در قالب وام و نه در قالب کمک های مالی به کشورهای مربوط ارائه می شود و شرکت های چینی جهت سرمایه گذاری و اجرای پروژه های طرح در اولویت قرار دارند. اگر کشور دریافت کننده وام نتواند به موقع وام خود را پرداخت نماید چین می تواند بر معادن، خطوط لوله و نیروگاههای این کشور برای چند سال مسلط شود . «طرح یک کمربند یک جاده » بزرگترین طرح سیاست خارجی چین در تاریخ است. واقعیت این است که چین طرح فوق را به خاطر نوع دوستی و تمایل به ایجاد ثبات در کشورهای در حال توسعه ارائه نداده است. بنابراین این سوال اساسی مطرح می شود که هدف چین از ارائه مبالغ هنگفت به کشورهایی که در مسیر این طرح قرار دارند چیست؟

باید گفت که چین بیش از حد به دریای شرقی و تنگه مالاکا در نزدیکی سنگاپور جهت صادرات کالاها از قلمرو گسترده خود و واردارات کالاها وابسته است، برای مثال حدود ۸۰ درصد نفت مورد نیاز آن از این تنگه وارد می شود . بنابراین ساخت مسیرهای تجاری که از آسیای مرکزی ،ایران و پاکستان عبور کند بسیار منطقی است. «طرح یک کمربند یک جاده» همچنین باعث سرمایه گذاری عظیم چین در بسیاری از کشورها و فعال شدن بسیاری از شرکت های دولتی چین می شود.

این ابتکار عمل تاثیری بسیار مثبت بر اقتصاد چین خواهد داشت و بسیاری از مقامات سیاسی در پکن معتقد هستند که می توانند با استفاده از آن با ایالات متحده امریکا در عرصه جهانی رقابت کرده و اهرم نفوذی جهت مدیون کردن کشورهای کوچک به آن خواهد بود.

سوال مهمی که در حال حاضر مطرح می شود این است که با رشد اقتصادی چین و اجرای «طرح یک کمربند یک جاده» سرنوشت نظم بین المللی لیبرال که آمریکا در طی هفت دهه گذشته ایجاد نموده چه خواهد شد؟

در پاسخ باید گفت: اگر هدف نظم بین المللی لیبرال ایجاد صلح و رفاه است، اقدامات چین می تواند جهان را به آن سمت سوق دهد. کشورهایی که به امر تجارت اهمیت می دهند معمولا کمتر به جنگ - نه تنها با شرکای تجاری خود بلکه با همه کشورها در سطح بین الملل - فکر می کنند. بنابراین چین به نوبه خود به ایجاد صلح بین الملل کمک خواهد کرد.

در مورد مسئله رفاه باید گفت که تاثیر چین بر رفاه در کشورهای در حال توسعه بسیار پیچیده است. چین در قالب وام به کشورهای در حال توسعه کمک می کند «طرح یک کمربند یک جاده» را اجرا کنند . نرخ بهره این وام ها زیاده بوده و گاهی تا ۵ درصد هم میرسد که این موضوع کشورها را در بازپرداخت وام با مشکلاتی مواجه می کند. علاوه بر این پکن کشورها را مجبور می کند از شرکت های چینی جهت اجرای طرح استفاده کنند که این موضوع باعث می شود از شرکت های محلی استفاده نشده ، نیروی کار محلی آموزش ندیده و در اجرای طرح عمرانی کشور شرکت نکنند. بنابراین طرح یک جاده یک کمربند به اشتغال زایی در این کشورها کمکی نمی کند.

شاید بزرگترین چالش چین در نظم بین المللی لیبرال این باشد که چین از کشورهایی حمایت می کند که به دموکراسی، مسئله محیط زیست و استانداردهای حقوق بشر توجه چندانی نمی کنند، گرچه در طی سالهای اخیر عملکرد چین در مورد مسئله تا حدودی بهبود یافته است. در مورد ایمنی کارگران و کارخانجات و حفظ محیط زیست باید گفت که چین در آغاز اجرای «طرح یک کمربند یک جاده» توجه چندانی به این موضوع نداشت اما با گذشت زمان استانداردهای حقوق بشر مورد توجه قرار می گیرد.

اگر چین اجرای طرح بزرگ خود را با سرعت بیشتری دنبال کند، بزرگترین میراث برای این کشور خواهد بود و تاثیر بسیار زیادی بر اقتصاد جهان خواهد داشت. در پی اجرای این طرح، مسیرهای تجاری ایجاده شده، تجارت با سهولت بیشتری انجام خواهد شد و کشورهایی که قبلا به مسیرهای تجاری بین المللی دسترسی نداشتند می توانند از این مزیت برخوردار شوند. بنابراین از میزان جنگ ها کاسته خواهد شد. همانطور که رئیس جمهور چین در طی سفر به ایالات متحده امریکا گفت: چین خواهان ایجاد سیستم بین المللی منصف تر بوده و نمی خواهد نظم موجود سیستم بین المللی را از بین ببرد.

۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها