ازتولد یک ایده فرانسوی تا تسخیر همیشگی با تهاجم برزیلی

کد خبر: 767989

"ژول ریمه" ایده برگزاری جام جهانی را در تاریخ ۵ ژانویه ۱۹۲۷ به اعضای کنگره فیفا ارائه کرد.

ازتولد یک ایده فرانسوی تا تسخیر همیشگی با تهاجم برزیلی
باشگاه خبرنگاران جوان: بیست و یکمین دوره جام جهانی فوتبال در حالی از ۱۴ ژوئن تا ۱۵ ژولای ۲۰۱۸ (۲۴ خرداد تا ۲۴ تیر ۱۳۹۷) در روسیه برگزار می‌شود که حدود یک قرن پیش ایده اصلی برگزاری این رقابت‌ها به ذهن ژول ریمه، رئیس اسبق فدراسیون فوتبال فرانسه رسید و او با تلاش و پیگیری فراوان در نهایت موفق شد در سال ۱۹۳۰ نخستین دوره جام ژول ریمه (جام جهانی فعلی) را برگزار کند. ژول ریمه ۱۴ اکتبر ۱۸۷۳ در ناحیه «توله اوت مون» فرانسه به دنیا آمد، اما در سال ۱۸۸۴ همراه با خانواده اش به پاریس مراجعت کرد. او در سال ۱۹۸۷ یک تیم فوتبال به نام ستاره سرخ تاسیس کرد و در ادامه همراه با برخی دوستانش یک لیگ در سطح محلات راه انداخت. ژول همچنین تحصیلاتش را در سطح وکالت ادامه داد. این وکیل فرانسوی در سال ۱۹۰۴ از ارکان اصلی تشکیل فدراسیون بین المللی فوتبال بود، اما با وجود اینکه ژول ریمه و همکارانش قصد داشتند مسابقات بین المللی فوتبال را به شکل حرفه‌ای برگزار کنند، اما فوتبال به عنوان یک ورزش آماتوری در المپیک ۱۹۰۸ شرکت کرد. با این وجود آغاز جنگ جهانی اول برنامه‌های ژول ریمه و یارانش را به وقفه انداخت و او ترجیح داد به عضویت ارتش کشورش درآید. پس از اتمام جنگ جهانی اول و در سال ۱۹۱۹ "ژول ریمه" به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال فرانسه انتخاب شد و تا سال ۱۹۴۲ هم این سمت را برعهده داشت. ژول ریمه اول مارس ۱۹۲۱ پس از "گورین" فرانسوی و "برلی وولفال" انگلیسی به عنوان سومین رئیس فدراسیون بین المللی فوتبال (فیفا) انتخاب شد تا بیش از پیش برای برگزاری جام جهانی مصمم‌تر شود. ریمه تصمیم گرفت برای پست معاونت فیفا از هنری دلونای، هم وطن خود استفاده کند. هرچند انگلیس، ولز و اسکاتلند که خود را خالق فوتبال می‌دانستند و همچنین برخی کشور‌های اروپای شمالی مخالف ایده ژول ریمه بودند، اما او با حمایت کشور‌هایی مانند ایتالیا، اسپانیا، پرتغال، یوگسلاوی، برزیل، آرژانتین، اروگوئه و شیلی سرانجام توانست با ۲۶ رای موافق ایده‌ای که سال ۱۹۲۰ در کنفرانس آنتورپ بلژیک مطرح کرده بود پس از هشت سال در نشست ۲۶ می ۱۹۲۸ فیفا که در آمستردام برگزار شد به کرسی بنشاند. البته در ۵ ژانویه ۱۹۲۷ ژول ریمه ابتکار برگزاری جام جهانی را به اعضای کنگره فیفا ارائه داده بود و کنگره فیفا سال ۱۹۲۸ همزمان با برگزاری المپیک آمستردام نشستی را در این شهر تشکیل داد و با طرح ژول ریمه موافقت کرد که حمایت کشور‌های آمریکای جنوبی در این امر بسیار تاثیرگذار بود. ژول ریمه تا ۲۱ ژوئن ۱۹۵۴ ریاست فیفا را برعهده داشت تا با ۳۳ سال حضور در این سمت بین تمام روسای تاریخ فیفا رکورددار باشد. او ۱۶ اکتبر ۱۹۵۶ و در ۸۳ سالگی چشم از جهان فرو بست. ژول ریمه یک جایزه صلح نوبل را هم در کارنامه دارد. البته کشور‌هایی که با برگزاری جام جهانی موافقت کرده بودند ۸ سپتامبر ۱۹۲۸ تصمیم گرفتند این رقابت‌ها هر ۴ سال یک بار برگزار شود. ژول ریمه و همکارانش اعضای فیفا برای انتخاب نخستین میزبان جام جهانی با مشکلات زیادی روبه رو شدند، اما رئیس فیفا با پیش کشیدن این بحث که اگر بازیکنان حرفه‌ای از فوتبال المپیک حذف شوند، اروگوئه به عنوان قهرمان فوتبال المپیک در سال‌های ۱۹۲۴ و ۱۹۲۸ قدرت خود را در صحنه بین المللی از دست می‌دهد و همچنین مانور روی امکان برپایی جشن صدمین سال استقلال اروگوئه در سال ۱۹۳۰ مسئولان این کشور را مجاب کرد میزبانی نخستین دوره جام ژول ریمه را قبول کنند. سرانجام اعضای کنگره فیفا در نشستی که ۱۸ می ۱۹۲۹ در بارسلونا اسپانیا برگزار شد، اروگوئه را به عنوان میزبان نخستین دوره جام جهانی انتخاب کردند. با این وجود ۴ عضو بریتانیایی فیفا به دلیل زد و بند‌های سیاسی نخستین دوره جام ژول ریمه را تحریم کردند. از طرفی مسافت طولانی اروگوئه با کشور‌های اروپایی و اینکه تیم‌های این قاره تنها با استفاده از قایق امکان سفر به این کشور واقع در آمریکای جنوبی را داشتند سبب شد ایتالیا، اسپانیا، سوئد و هلند از شرکت در جام جهانی انصراف دهند و تنها فرانسه، یوگسلاوی، رومانی و بلژیک دعوت میزبان را برای حضور در جام جهانی قبول کنند. با اینحال اساسی‌ترین مشکل اروگوئه برای میزبانی از جام جهانی نداشتن ورزشگاهی مناسب برای انجام دیدار‌ها بود. مسئولان اروگوئه از زمان انتخاب این کشور به عنوان میزبان جام جهانی تنها هشت ماه برای تاسیس ورزشگاهی که در شان برگزاری این رقابت‌ها باشد فرصت داشتند. به دلیل امکانات محدود اروگوئه دولت از مردم تقاضای کمک کرد و آن‌ها با تمام توان همراه دولتمردان شدند تا سرانجام ورزشگاه ملی مونته ویدئو به بهره برداری رسید. جام قهرمانی این رقابت‌ها هم با هنرنمایی آبل لافلور، مجسمه ساز فرانسوی به ارتفاع ۱۲ اینچ و وزن ۸ پوند (۴۸۰/۳ کیلوگرم) از طلای جامد ساخته و طبق توافق اعضای فیفا قرار شد هر تیمی که سه بار فاتح آن شود، به عنوان مالک همیشگی جام آن را به خانه ببرد. سرانجام نخستین دوره جام جهانی از ۱۳ تا ۳۰ جولای ۱۹۳۰ با حضور آرژانتین، اروگوئه، بولیوی، پرو، پاراگوئه، شیلی، برزیل، آمریکا، مکزیک، بلژیک، رومانی، فرانسه، یوگسلاوی و اروگوئه برگزار شد و در نهایت با قهرمانی میزبان به پایان رسید. دومین دوره جام جهانی با رنگ و بوی کاملا سیاسی و فاشیستی و تحت نظارت شدید بنیتو موسولینی، دیکتاتور ایتالیایی از ۲۷ می‌تا ۱۰ ژوئن ۱۹۳۴ در ایتالیا برگزار شد. این نخستین باری بود که تیم‌ها باید برای حضور در رقابت‌های جام جهانی در مسابقات انتخابی شرکت می‌کردند و در نهایت بدون اینکه اروگوئه، مدافع عنوان قهرمانی جام جهانی به دلیل تحریم مسابقات در آن شرکت کند با قهرمانی شاگردان ویتوریو پوزو به پایان رسید. لاجوردی‌ها که با توسل به قدرت موسولینی به فینال این رقابت‌ها راه یافته بودند در دیدار نهایی با نتیجه ۲ بر یک چکسلواکی را شکست دادند. سومین دوره هم جام جهانی هم با تاثیرپذیری کامل از قدرت گرفتن نازی‌ها در آلمان، فاشیست‌ها در ایتالیا و جنگ‌های داخلی اسپانیا برگزار شد. فرانسه میزبان و ایتالیا مدافع عنوان قهرمانی از حضور در رقابت‌های انتخابی معاف شدند، اما تحریم جام جهانی از سوی آرژانتین، اروگوئه، انگلیس و اتریش سبب شد جام جهانی از ۴ ژوئن تا ۱۹ جولای با حضور ۱۵ تیم از چهار قاره برگزار شود. هند شرقی از آسیا، برزیل از آمریکای جنوبی، کوبا از آمریکای شمالی، آلمان، ایتالیا، سوئد، فرانسه، بلژیک، چکسلواکی، رومانی، سوئیس، لهستان، مجارستان، نروژ و هلند ۱۵ تیمی بودند که در سومین دوره جام جهانی شرکت کردند و در نهایت شاگردان ویتوریو پوزو با برتری ۴ بر ۲ مقابل مجارستان در فینال به نخستین تیمی تبدیل شدند که از قهرمانی خود در این رقابت‌ها دفاع می‌کنند. چهارمین دوره رقابت‌های جام جهانی پس از وقفه‌ای ۱۲ ساله به دلیل جنگ جهانی دوم با میزبانی برزیل برگزار شد و برای نخستین بار انگلیس هم در آن شرکت کرد. این مسابقات از ۲۴ ژوئن تا ۱۶ جولای ۱۹۵۰ برگزار شد و تیم‌های اروگوئه، برزیل، بولیوی، پاراگوئه و شیلی از آمریکای جنوبی، مکزیک و آمریکا از آمریکای شمالی، اسپانیا، انگلیس، ایتالیا، سوئد، سوئیس، یوگسلاوی در آن شرکت کردند. نکته جالب اینست که لاجوردی پوشان ایتالیایی با وجود کشته شدن سرمربی و بسیاری از بازیکنشان در سانحه هوایی ماه می ۱۹۴۹ در چهارمین دوره جام جهانی شرکت کردند. مراحل حذفی، نیمه نهایی و فینال جام جهانی آن دوره به صورت حذفی برگزار نشد، اما برزیل و اروگوئه باید آخرین بازی بین چهار تیم نهایی جام جهانی برزیل را برگزار می‌کردند. این درحالی است که با وجود نیاز مبرم اروگوئه برای پیروزی در آن دیدار تیم میزبان با کسب تساوی هم می‌توانست برای نخستین بار جام قهرمانی را بالای سر ببرد. ۲۰۰ هزار نفر برای تماشای دیدار برزیل و اروگوئه در ورزشگاه کلاسیک ماراکانا حضور یافتند تا شاهد قهرمانی تیمشان باشند، اما برتری ۲ بر یک اروگوئه سبب شد یک فاجعه بزرگ برای مردمان سرزمین قهوه شکل گیرد و آن‌ها با گذشت مدت زمان بسیار زیادی از آن بازی حسرت از دست رفتن جام قهرمانی را بخورند. پنجمین دوره جام جهانی به دلایلی مانند بی طرفی سوئیس در جریان جنگ جهانی دوم، قرار گرفتن مقر فیفا در سوئیس و برگزاری جشن پنجاهمین سالگرد تاسیس این نهاد و نامزد نشدن سایر کشور‌های اروپایی برای میزبانی از جام جهانی در سوئیس برگزار شد. برزیل، یوگسلاوی، فرانسه و مکزیک، مجارستان، آلمان غربی، ترکیه و کره جنوبی، اروگوئه، اتریش، چکسلواکی و اسکاتلند، انگلیس، سوئیس، ایتالیا و بلژیک تیم‌هایی بودند که از ۱۶ ژوئن تا ۴ جولای ۱۹۵۴ در جام جهانی به میدان رفتند و در نهایت آلمان با برتری ۳ بر ۲ برابر مجارستان به قهرمانی رسید. دیداری که به معجزه برن مشهور شد. آرژانتین، برزیل، پاراگوئه، مکزیک، آلمان غربی، اتریش، اسکاتلند، انگلیس، ایرلند شمالی، چکسلواکی، سوئد، شوروی، فرانسه، مجارستان، ولز و یوگسلاوی تیم‌هایی بودند که در ششمین دوره رقابت‌های جام جهانی که از ۸ تا ۲۹ ژوئن ۱۹۵۸ در سوئد برگزار شد، شرکت کردند. برزیل برای نخستین بار با درخشش پله، فوق ستاره ۱۷ ساله اش به فینال رسید و موفق شد پس از برتری ۵ بر ۲ برابر سوئد جام قهرمانی را کسب کند. البته "سلسائو" چهار سال بعد موفق شد در رقابت‌های جام جهانی شیلی از عنوان قهرمانی اش دفاع کند. برزیلی‌ها در بازی نهایی این مسابقات با نتیجه ۳ بر یک چکسلواکی را شکست دادند. هفتمین دوره جام جهانی از ۳۰ می‌تا ۱۷ ژوئن ۱۹۶۲ و با شرکت شیلی، برزیل، آرژانتین، اروگوئه، چکسلواکی، انگلیس، شوروی، آلمان غربی، ایتالیا، مجارستان، اسپانیا، یوگسلاوی، بلغارستان، کلمبیا، مکزیک، سوئیس برگزار شد. انگلیس به عنوان خالق فوتبال برای نخستین بار در هشتمین دوره جام جهانی از این رقابت‌ها میزبانی کرد. جام جهانی انگلیس از ۱۱ تا ۳۰ جولای ۱۹۶۶ و با حضور برزیل، آرژانتین، شیلی، اروگوئه، انگلیس، ایتالیا، پرتغال، آلمان غربی، فرانسه، مجارستان، سوئیس، شوروی، بلغارستان، کره شمالی، مکزیک و اسپانیا برگزار شد و در نهایت سه شیر‌ها موفق شدند با برتری ۴ بر ۲ مقابل آلمان غربی جام قهرمانی را در خانه خود نگه دارند. نهمین دروه جام جهانی از ۳۱ می‌تا ۲۱ ژوئن ۱۹۷۰ در مکزیک برگزار شد و تیم‌های انگلیس، ایتالیا، آلمان غربی، شوروی، برزیل، مکزیک، پرو، اروگوئه، بلژیک، بلغارستان، چکسلواکی، سوئد، السالوادور، رژیم اشغالگر قدس، مراکش و رومانی در آن شرکت کردند. شاگردان ماریو زاگالو در تیم ملی برزیل موفق شدند با برتری ۴ بر یک مقابل ایتالیا در ورزشگاه آزتک مکزیکو سیتی به عنوان مالک ابدی جام ژول ریمه آن را به خانه ببرند. یکی از نکات عجیب درباره جام ژول ریمه اینست که این جام چند ماه پیش از جام جهانی ۱۹۶۶ در جریان برگزاری یک نمایشگاه عمومی در سنترال هال وست مینستر در لندن ربوده شد، اما در نهایت یک سگ به نام پیکلز درحالی که همراه با دیوید کوربت صاحب خود به گردش رفته بود آن را در یک روزنامه که زیر بوته مخفی شده بود پیدا کرد و به مسئولان برگزاری جام جهانی تحویل داد.
۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها