روش صحیح برای کاشت درخت بلوبری
بلوبری از خانواده Ericaceae است. بومی مناطق شمالی آمریکا، اروپا و قسمت‌هایی از آسیا و آفریقاست. بلوبری به دوگونه کلی پابلند و پاکوتاه تقسیم میشوند.
سرویس سبک زندگی فردا؛ میوه بلوبری به قطری حدود ۲ الی ۵ سانتیمتر است. ابتدا به رنگ آبی روشن است. زمان رسیدن میوه‌ها اوایل مردادماه است و رنگشان تا این زمان رفته رفته از ارغوانی به تیرگی و به سورمه‌ای مایل میشود. گل‌ها زنگوله‌ای شکل و اکثرا سفید هستند. از گونه پاکوتا و محبوب میتوان به Angustifolium و از گونه‌های پابلند میتوان به Corymbosum اشاره کرد. بلوبری هم به صورت تزیینی و هم برای مصرف کشت میشود. گونه‌ای از این گیاه در مناطق شمالی کشور " اسالم" با نام سیاه گیله شناخته میشود. روش کاشت بلوبری از طریق بذر، قلمه گیری و پاجوش تکثیر میشود. کاشت از طریق بذر شما میتوانید بذر بلوبری را از خود میوه بذر گیری کنید. برای گرفتن بذر، میوه را در یک ظرف آب به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قرار دهید تا له شود و بذر‌ها را از میان گوشت‌های میوه جدا کنید. ممکن است بذر‌ها در پایین ظرف تهنشین شوند. بعد از گرفتن بذر، آن‌ها را در یک دستمال با پیت ماس مخلوط کرده و به مدت سه ماه در یخچال نگهداری کنید. بهترین روش خرید بذر مرغوب است. البته این کار خیلی مشکل است و نیاز به دانش و تجربه دارد. همچنین اگر شما موفق به گرفتن بذر
شوید درصد جوانه زنی بذر‌ها در این روش معمولا ضعیف است. کاشت دانه بلوبری باید در پاییز در آب و هوای گرم و در فصل بهار در آب و هوای شمالی آغاز شود. بذر‌ها را در سینی نشا و با استفاده از پیت ماس کشت کنید. در طی مراحل کاشت خاک شما باید همیشه رطوبتش حفظ شود. کاشت بلوبری صبر و حوصله زیاد میخواهد. در برخی شرایط تنها ۳ ماه و برخی نیز تا یک ماه جوانه میزند. بعد از جوانه زنی و رسیدن به طول ۵-۶ ساتپنت زان جابجایی قلمه‌ها به گلدان بزرگتر است. کاشت از طریق گرفتن قلمه روش دیگر تکثیر بلوبری قلمه گیری است. برای اینکار از شاخه‌های سخت‌تر با عمر یکسال و طول ۱۲ تا ۱۸ سانت استفاده کنید. قلمه‌هایی که دارای گل هستند برای قلمه گیری مناسب نیستند. زمان قلمه گیری اواخر زمستان و اوایل بهار است. انتهای قلمه را زخمی کنید تا جوانه زنی بهتر انجام بشه. استفاده از هورمون‌های جوانه زنی و ریشه زنی نتیجه بهتری در روند تکثیر داره. خاک مناسب ترکیب پیت ماس بلک و پرلیت است. قلمه‌ها تتا ۳ سانت داخل خاک باشد و آن‌ها را به محلی دارای نور و به دور از تابش آفتاب منتقل کنید. دمای مناسب محیط حدودا ۲۲ درجه سانتی گراد باشد. ریشه زایی حدود ۶ ماه طول
میکشد. قلمه چوب نرم نوع دیگر این قلمه‌ها است. این نوع قلمه‌ها از انتهای ساقه‌های جوان و حاصل از رشد فصل جاری تهیه میشوند. ساقه مناسب هنوز انعطاف پذیر است، اما اگر آنرا خیلی خم کنیم خواهد شکست. طول قلمه‌های چوب نرم حدود ۳۰-۲۵ سانیتمتر است و زمان مناسب نیز حدود اواخر تیره ماه و اوایل مرداد است. برگ‌ها را از قسمت پایین قلمه جدا می‌کنیم، اما اگر تمامی برگ‌های قلمه‌های چوب نرم قبل از تولید ریشه کنده شوند اثر منفی بر روی ریشه زایی خواهند داشت. به دلیل وجود برگ‌ها این قلمه‌ها نیاز به رطوبت هوای بالاتری دارند بنابراین پوشاندن قلمه‌ها با یک لایه پلاستیک شفاف و یا غبارپاشی با آب دو نوبت در روز به این مسئله کمک می‌کند. ریشه زایی قلمه‌های چوب نرم این گیاه از نظر زمانی حدود ۸-۶ هفته طول میکشد که سریعتر از قلمه چوب سخت است. روش تکثیر با پاجوش استفاده از پاجوش روش دیگر تکثیر این گیاه است. پاجوش‌ها از کنار گیاه مادری رشد می‌کنند و بعد از گذشت حدود دو سال رشد و نمو در کنار گیاه مادری میتوان نسبت به جدا سازی آن‌ها اقدام کرد. توجه کنید که در طی این دو سال می‌بایست پاجوش مورد نظر را سرزنی کرد و اجازه نداد که خیلی بلند
شوند، زیرا این پاجوش‌ها معمولا سیستم ریشه‌ای ضعیفی دارند که از این طریق می‌بایست مانع از رشد بیش از اندازه ساقه و عدم توسعه مناسب ریشه شد. زمان مناسب جدا سازی پاجوش از کنار گیاه مادری نیز اواخر زمستان تا اوایل بهار است. آبیاری بوته‌های بلوبری نیاز به آبیاری منظم و رطوبت نسبتا پایدار در خاک دارند. خشک شدن خاک و استرس کم آبی به هیچ عنوان مناسب رشد و نموی این گیاهان نیست. نور بوته‌های بلوبری به حداقل ۷ ساعت نور مستقیم آفتاب برای تولید گل و میوه نیاز دارند. اگر مکان کاشت این گیاهان بیش از اندازه سایه باشد و نور مورد نیاز آنان تامین نشود از میزان میوه دهی این گیاهان کاسته خواهد شد. هر قدر سایه بیشتر باشد میوه دهی کمتر و رشد گیاه ضعیف‌تر خواهد بود. پریدگی رنگ برگ‌ها و زیاد شدن فاصله برگ‌ها بر روی یک شاخه از دیگر نشانه‌های کافی نبودن نور است. در مناطق گرم نیز زیاد بودن تعداد ساعات نور مستقیم می‌تواند به ضرر گیاه و سوختگی نوک و حاشیه برگ‌ها و ریزش گل‌ها باشد؛ بنابراین لازم است که در چنین مناطقی گیاه در مکانی کاشته شود که در صبح از نور برخوردار باشد و عصر هنگام سایه باشد. خاک بلوبری به خاکی نسبتا سبک با زهکش خوب
نیاز دارد. به همین دلیل گاهی آنان را به شکل جوی و پشته و بر روی بلندی پشته‌ها می‌کارند تا آب اضافی در اطراف ریشه‌های این گیاه باقی نماند. مسئله مهم دیگر در مورد خاک این گیاهان نیاز آنان به خاکی اسیدی است. خاک‌هایی با اسیدیته ۵-۴٫۵ برای این گیاهان مناسب است و این یکی از موارد محدود کننده پرورش آنان می‌باشد، زیرا در مناطقی باید آن‌ها را کاشت که خاک چنین خصوصیتی داشته باشد. برای سبک بودن و اسیدی بودن خاک در کاشت گلدانی میتوان از مخلوط پیت موس +شن استفاده کرد و اگر قرار است در خاک باغ و باغچه کاشته شوند اضافه کردن ۶۵۰-۴۰۰ گرم پیت موس به هر گودال کاشت اثر بخش است. این خاک به خوبی سبک است، اما از خاک‌هایی که بافتی کمی سنگین‌تر داشته باشند نیز میتوان استفاده کرد به شرطی که اسیدیته آنان در طیف مورد نیاز گیاه باشد. برای پایین آوردن اسیدیته خاک برای هر ۱۰-۹ متر مربع در خاک‌های شنی (خاک با بافت سبک) در حدود ۳۵۰ گرم گوگرد استفاده میشود تا اسیدیته یک واحد کاهش یابد و این عمل به کندی صورت می‌گیرد.
منبع: کشتزار
دیدگاه تان را بنویسید