روش‌های متفاوت در تکثیر موز

سرویس سبک زندگی فردا: موز یکی از بهترین میوه‌های گرمسیری است که در سطح گسترده‌ای در جهان کشت شده و دارای تجارت جهانی و سیع می‌باشد. باستان شناسان موطن اصلی آن را جنوب شرقی آسیا می‌دانند. آیا میدانید تکثیر موز چگونه انجام میشود؟ ازدیاد از طریق ریزوم یکی از روش‌های ازدیاد موز از طریق ریزوم می‌باشد. برای این منظور قطعاتی از ریزوم را که وزن آن‌ها حدود ۲ کیلوگرم است را از پایه مادری جدا نموده و در محل اصلی در عمق ۳۰ سانتی متری خاک می‌کارند. در ضمن با جدا کردن ریزوم‌های جوان می‌توان اقدام به تکثیر موز نمود. ریزوم‌های جدا شده باید دارای جوانه باشند. زیرا اندام‌های هوایی از جوانه‌های موجود بر روی ریزوم حاصل می‌شوند. گیاهان بوجود آمده از ریزوم معمولا ۲ الی ۳ ماه دیرتر محصول می‌دهند. جدا کردن پاجوش همراه با قسمتی از ریزوم و ریشه‌های آن و کشت در محل اصلی از روش‌های معمول ازدیاد موز می‌باشد. ازدیاد از طریق پاجوش در ازدیاد به وسیله پاجوش بعد از کنار زدن خاک با چاقوی تیز پاجوش را از پایه مادری جدا می‌کنند. ریزوم جدا شده، ریشه‌های پاجوش و محل زخم توسط فرم آلدئید ۵ درصد قبل کشت ضد عفونی می‌گردد. پاجوش‌ها نسبت به محل و عمق تشکیل، ارتفاع و میزان رشد برگ‌ها متفاوت می‌باشند. پاجوش‌های کوچک و رشد نکرده دارای ارتفاع بسیار کوتاه بوده، فاقد برگ یا برگ‌های کوچک و فلسی بوده و در سطح خاک بوجود می‌آیند. پاجوش‌های برگ پهن سطحی بوده و چسبیده به ریزوم پایه مادری هستند. پاجوش‌های برگ شمشیری دارای برگ‌های باریک و شمشیری بوده و زمانیکه ارتفاع آن‌ها به ۷۵ سانتیمتر برسد از پایه مادری جدا می‌شود. پاجوش‌های بکر یا به ثمر نرسیده که هنوز خوشه گل تولید نکرده اند، دارای برگ‌های پهن و ارتفاع بلند بوده و بعد از جدا کردن، مریستم انتهایی آن را حذف نموده و سپس می‌کارند. از همه پاجوش‌ها به جز پاجوش‌های برگ پهن می‌توان در تکثیر موز استفاده نمود. پاجوش‌های برگ شمشیری نسبت به دیگر پاجوش‌ها ترجیح داده میشوند، زیرا از جوانه‌های عمقی و قوی ریزوم به وجود می‌آیند و ریشه‌های فراوان تولید می‌کنند. همچنین این پاجوش‌ها به راحتی از پایه مادری جدا می‌شوند. ازدیاد از طریق کشت بافت از طریق کشت بافت نیز موز را می‌توان تکثیر نمود. در این روش گیاهان یکنواخت تولید می‌شود. ازدیاد سریع، تکثیر کلون‌های جهش یافته و تولید جنین‌های بدنی از مزایای دیگر این روش می‌باشد. اما هزینه بالای تکثیر، احتمال تغییرات سوماکلونال در طی ازدیاد از این طریق، عادت دادن گیاهان به شرایط محیطی آزاد از معایب این روش می‌باشد. اصطلاح سوماکلونال به گیاهان تولید شده از کشت بافت با منشا بافت سوماتیک بکار برده می‌شود. برای تولید گیاهان عاری از ویروس و بیماری‌ها می‌توان از مریستم نوک ریشه استفاده نمود. منبع: کشتزار