فوتبال ایران ۵۰، ۶۰ سال از سطح اول فوتبال دنیا عقب است

روزنامه کیهان: تیم ملی ایران در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه کار سختی در پیش دارد و با حریفان قدر و مدعی باید دست و پنجه نرم کند. بدون تردید تیم‌هایی مثل اسپانیا و حتی پرتغال با نیت و هدف رسیدن به روز‌های پایانی جام و کسب یکی از رده‌های چهارگانه اول، قدم به این میدان می‌گذارند.

همه می‌دانیم که فوتبال این‌گونه تیم‌ها دیگر از آن حد و مرحله گذشته است که برای میدان دیدن و تجربه کسب کردن وارد این مسابقات شود، تیم‌هایی مثل ما هستند که هدفشان بیش از هر چیز میدان دیدن و آبدیده شدن و گامی به جلو نهادن است.

اتفاقا به این موضوع سرمربی تیم ملی ایران (کارلوس کی روش) هم تاکید دارد، او بار‌ها و آخرین بار همین هفته گذشته بود که گفت، «فوتبال کشور‌هایی همچون پرتغال و اسپانیا، ۴۰، ۵۰ ویا ۶۰ سال جلوتر از ایران هستند.» صرف نظر از اینکه کی روش سرمربی تیم ملی فوتبال کشورمان است، او یک نظر کارشناسی و دقیق مطرح کرده است. این سخن از زبان کسی شنیده می‌شود که فوتبال دنیا را می‌شناسد، در فوتبال اروپا بازی کرده و با تیم‌های مطرح آن قاره همچون رئال‌مادرید، منچستریونایتد وهمین تیم ملی پرتغال کار کرده و به نیمکت مربیگری آن تیم‌ها نشسته است.

با این همه کی روش این نکته را هم به حرف‌هایش اضافه کرده، حرف‌هایی که باید هم از شخص سرمربی تیم ملی شنیده شود که: «شرایط سخت است، اما تیم ملی ایران در جام جهانی خواهد جنگید، جنگ واقعی.» ما نیز امیدواریم با وجود قدر بودن حریفان و سخت بودن شرایط، تیم ملی ایران با عزم جزم و «غیرت ایرانی» جلوی آن‌ها قرار بگیرد و حداقل در حد یک ۹۰ دقیقه، آن فاصله طولانی سالیان را جبران و خنثی نمایند! و این دوره از مسابقات هم برای فوتبال ما به خیر و خوشی تمام شود.

بااین حال اگر این اتفاق هم بیفتد - که ان شاءالله خواهد افتاد - و حتی فراتر از آن فوتبالیست‌های ما یکی از آن شگفتی‌های ناب فوتبال را - که از این رشته و در این رشته بعید هم نیست! - به نمایش بگذارند و به دور دوم رقابت‌ها هم راه پیدا کنند - نباید از واقعیت بزرگ غافل شویم.

واقعیت بزرگ درباره فوتبال مستعد ایران همان است که همه می‌دانیم و کی روش آن را اخیرا به زبان آورده است. فوتبال ایران حداقل ۵۰، ۶۰ سال از سطح اول فوتبال دنیا عقب است.

نباید به صرف ۵ دوره حضور در جام جهانی و غرق شدن در آمار و ارقام، برای خود و فوتبال خود، افتخارات ساختگی دست و پا کنیم و به خودفریبی و دیگرفریبی مشغول باشیم، کسی از اینکه تیم ملی پنج دوره به جام جهانی صعود کرده است یا فوتبال ایران و فدراسیون آقای تاج پنج‌ستاره شود، ناراحت نیست وگلایه‌ای ندارد، چه اگر این طور باشد، فرد ناراحت، حتما دچار بیماری و مشکل روانی واخلاقی است که باید هرچه سریع‌تر به خدا توکل کند و به درمان خویش همت نماید.

نه، کسی از این موفقیت‌ها عدد و رقمی ناراحت نمی‌تواند باشد، اما می‌تواند و بایدهم که «نگران» باشد، نگران از اینکه مبادا، این اعدادو رقم‌ها، این رده‌بندی که هرازگاهی از سوی فیفا اعلام می‌شود و فوتبال را «برترین تیم آسیا» معرفی می‌کند و فدراسیون ایران را بهترین فدراسیون فوتبال آسیا، خود ما را که می‌د‌انیم «داخلمان» چه خبر است، گول بزند ویواش یواش باور کنیم واقعا ما برترین و بهترین آسیا هستیم برای مخالفان و منتقدان خود، بساط رجزخوانی پهن کنیم!