بيماري اسكيزوفرنيا چيست؟

روزنامه اعتماد: از جمله بیماری‌های شدید عصبی روانی است. حدود یک درصد جمعیت جهان به این بیماری مبتلا هستند. امکان ابتلا به این بیماری تقریبا در تمام طول عمر وجود دارد ولی شایع‌ترین سن ابتلا ۱۵ الی ۳۰ سالگی است. مبتلایان این بیماری غالبا نیاز به خدمات مستمر روانپزشکی دارند. به‌طوری که نیمی از تخت‌های بخش‌های روانپزشکی توسط این بیماران اشغال می‌شود. شیوع بیماری در هر دو جنس زن و مرد به یک نسبت است. در فرد مبتلا فعالیت ذهنی و روانی دستخوش تغییر می‌شود. درمان به موقع همراه با حمایت‌های خانوادگی عملکرد‌های روانی بیمار را حفظ کرده و در بازگشت توانایی‌های روانی او موثر واقع می‌شود. توافق عمومی بر این است که ژنتیک، توارث، اختلالات ساختاری مغز، عفونت‌ها، سوءتغذیه، بیماری‌های دوران بارداری مادر، صدمات زایمانی، حوادث و ضربه‌های مغزی، تغییرات ناقل‌های عصبی شیمیایی، هورمون‌ها، حوادث دردناک، استرس‌های زندگی، خانواده نابسامان، شرایط محیطی، فقر و بیکاری در بروز علائم اسکیزوفرنیا موثر است. این بیماری به علت ماهیت و طولانی بودن دوره ابتلا، کارآیی بیماران را کاهش می‌دهد و در روابط بین فردی و اجتماعی آن‌ها اختلال ایجاد می‌کند. در نتیجه بیماران به تدریج از نقش‌های محوله خود به عنوان عضوی از خانواده و جامعه بازمی‌مانند که این مساله می‌تواند به تشدید بیماری، کاهش توانایی، و از دست رفتن مهارت‌ها بینجامد. رابطه بیمار و سایر افراد خانواده به دلایل گوناگونی ممکن است دچار اختلال شود. پس از گسسته شدن روابط خانوادگی، رابطه بیمار با گروه دوستان و جامعه نیز دچار اختلال می‌شود. به تدریج مهارت‌های اجتماعی وی از بین می‌رود و به علت عدم حضور فعال در جامعه به مرور همه روابط خود را از دست می‌دهد. عمده‌ترین مانع اجتماعی برای حضور بیماران اسکیزوفرنیا در جامعه، انگ بیماری و نگرش منفی مردم نسبت به بیماری‌های روانپزشکی است.