تصمیم ورزشی یا انتخاباتی؟!
در فوتبال ایران خصوصیسازی کار راحتی نیست. ما تا وقتی بخش خصوصی قدرتمند نداشته باشیم، نمیتوانیم این کار را بکنیم. زمینههای قانونی برای واگذاری این دو تیم در ابهام قرار دارد. چطور است که پس از گذشت 4 سال این طرح مطرح میشود.
دستور رئیسجمهور به رئیس سازمان تربیت بدنی، مبنی بر واگذاری سهام دو باشگاه پرسپولیس و استقلال به هواداران، در آستانه انتخابات ریاست جمهوری برخی گمانههای سیاسی انتخاباتی را بوجود آورده است. به گزارش «فردا» بسیاری از کارشناسان و مدیران ورزشی که در جریان پروسه خصوصی سازی ورزش بودهاند، با اشاره به مشکلات و موانع موجود برای واگذاری این دو باشگاه چندان به اجرایی شدن دستور احمدینژاد خوشبین نیستند و آن را بیربط به انتخابات ریاست جمهوری نمیدانند. امیر عابدینی مدیر عامل اسبق پرسپولیس بحث واگذاری دو تیم محبوب پایتخت به مردم را نمایشی تبلیغاتی میخواند و میگوید: چون این تیمها تراز مالی منفی دارند پس نمیتوانند به بورس بروند. پس برای واگذاری به عامه مردم دو راه بیشتر پیش روی دولت نیست؛ یا باید شرکتهای سهامی عام شوند که نیاز به انتخاب هیات مدیره معتمد و پذیرهنویسی دارد. کاری که بیش از یک سال زمان نیاز دارد و برای انجام مراحلش نیازی نبود که در آستانه انتخابات مطرح شود. عابدینی درباره راه دوم هم به روزنامه خبر میگوید: شاید هم برای رسیدن تیم به هواداران بگویند مثلاً متولدین 60 تا 65 میتوانند یک درصد سهام تیم را بخرند و مثلاً 10 میلیون برگه سهام 1000 تومانی هم برایشان منتشر کنند که در خوشبینانهترین حالت تا مجمع تشکیل شود و هیات مدیره و مدیر عامل را سهامداران انتخاب کنند مدتی نزدیک به یک سال زمان نیاز است تازه 20 میلیاردی که از این راه بدست میآید هم فقط هزینه یک سال است. مصطفی هاشمیطبا رئیس اسبق سازمان تربیتبدنی هم در این خصوص تاکید میکند: ما به نیت افراد آگاه نیستیم تا با اطمینان کامل تهمت بزنیم اما شواهدی که وجود دارد این ظن را که نامه واگذاری تیمهای استقلال و پرسپولیس به عموم مردم در آستانه انتخابات ریاست جمهوری نمایشی برای جذب رأی باشد تقویت میکند. چطور است که پس از گذشت 4 سال این طرح مطرح میشود و اساساً این لفظ که دو تیم به طرفدارانشان واگذار شوند تصمیمی غیرممکن است. هاشمیطبا میافزاید: اگر فرض این باشد که تیمها مستقیم به هوادارانشان واگذار شود یعنی رایگان واگذار شده است. این اتفاق یعنی پولی رد و بدل نمیشود و اصلیترین هدف از خصوصیسازی یعنی درآمدزایی برای کمک به تیمها محقق نمیشود. این همان مشکلی است که دولت در واگذاری سهام عدالت تجربه کرده است. روزنامه همشهری هم در گزارشی با تیتر «پشت پرده سهامی شدن استقلال و پرسپولیس» با اشاره به ابهامات موجود بر سر زمینههای قانونی واگذاری دو باشگاه مذکور، مینویسد: بسیاری از کارشناسان معتقد هستند که دستور واگذاری این دو تیم پس از 4 سال با انتخابات آینده ریاست جمهوری بیربط نیست. این در حالی است که زمینههای قانونی برای واگذاری این دو تیم در ابهام قرار دارد. اقدام دولت در واگذاری دو باشگاه زمانی قابل تأمل میشود که بدانیم؛ تیمهای ورزشی در دسته شرکتها و مؤسسات دولتی قرار میگیرند که بر اساس برنامه چهارم توسعه کشور باید تا پایان سال 1388 واگذار شوند همچنین تیم پرسپولیس بر اساس مصوبه هیأت دولت باید تا پایان سال 1387 به بخش خصوصی واگذار میشد اما سازمان ورزش که فشار برای واگذاری این دو تیم به بخش خصوصی را شکلی بازی سیاسی میدانست از انجام این کار طفره رفت. علی آبادی رئیس سازمان تربیتبدنی چندی پیش در گفتوگو با وطن امروز، درباره واگذاری سهام پرسپولیس گفته بود: در فوتبال ایران خصوصیسازی کار راحتی نیست. ما تا وقتی بخش خصوصی قدرتمند نداشته باشیم، نمیتوانیم این کار را بکنیم. هر باشگاهی سالانه چهار، پنج میلیارد تومان هزینه دارد. در حالی که کسی نمیتواند در ایران درآمدی از آن داشته باشد. آنها که خواهان استقلال و پرسپولیس هستند به دنبال مسائل سیاسی هستند. اگر به دنبال مسائل ورزشی هستند بروند سراغ تیمهای دیگر. اصلاً چرا تا وقتی بحث خصوصیسازی پیش میآید ما به سرعت میگوییم پرسپولیس و استقلال؟ ما تا زمانی که احساس نکنیم کسی این 2 تیم را میگیرد و این 2 تیم مردمی را منهدم نمیکند، این کار را نمیکنیم.
دیدگاه تان را بنویسید