مشکل بزرگ پیش روی خلع سلاح کره شمالی

ایرنا: 'متیو کانتینتی' در گزارشی با عنوان 'چین کلید راه حل کره شمالی می‌ماند' افزود: افزایش فشار بر پکن، بهترین راه برای رسیدن به نتیجه با مشکل پیونگ یانگ است. نشست سنگاپور میان 'دونالد ترامپ' و 'کیم جونگ اون' رئیس جمهوری آمریکا و رهبر کره شمالی همچون یک نمایش هالیوودی بود. در این دیدار وعده‌هایی مبنی بر خلع سلاح هسته‌ای و امید‌هایی برای برقراری رابطه جدید میان ایالات متحده و کره شمالی داده شده، اما چیزی که فراموش شده، جزئیات و اقدامات ویژه لازم برای دستیابی به هدفی بزرگ بود. به دنبال این نشست ملاقاتی میان 'مایک پمپئو' وزیر امور خارجه آمریکا و 'شی جین پینگ' رئیس جمهوری چین در پکن صورت گرفت که شاید اهمیت فراوانی داشته باشد.

هرچند نباید فراموش کرد نشست سنگاپور انقلابی در رابطه آمریکا و استبداد کیم به وجود آورده است. از زمان پایان جنگ سرد، سیاست واشنگتن در قبال کره شمالی تنها یک الگو را دنبال کرده است؛ استفاده از اهرم‌های لازم برای تحت فشار قرار دادن پیونگ یانگ در خصوص کنار گذاشتن سلاح هسته ای.

اما دونالد ترامپ این فرمول را تغییر داد. او با اعمال سیاست 'آتش و خشم' و اجرای تحریم‌های شدید، سیاست بازدارنده نظامی را که در طول سال‌های ریاست جمهوری 'باراک اوباما' از دست رفته بود را باردیگر بنا نهاد و به جای پیروی از پیشینیانش و استفاده از ابزار مذاکرات چندجانبه، دیپلماسی دوجانبه و شخصی را با کیم دنبال کرد تا این کشور را از انزوا نجات دهد. اما به جای آنکه کره شمالی را به انجام اقدامات دقیق متعهد کند، اساس این دیدار را بر اساس آرزو‌های مبهم قرار داده است هرچند هنوز تمامی تحریم‌های آمریکا بر سرجای خود باقی است.

او در اقدامی شگفت انگیز و در راستای اقدامی برای اعتمادسازی، موافقت کرد که مانور‌های نظامی مشترک باکره جنوبی را کناربگذارد. من نسبت به این اقدام حس خوبی ندارم، به ویژه آنکه کره شمالی هنوزهیچ گامی برای ایجاد اعتماد برنداشته است. اما آیاکسی شک داردکه ترامپ دمدمی مزاج با دیدن هرگونه ناسازگاری از سوی کره شمالی این مانور‌ها را از سرنگیرد؟ ترامپ همان رییس جمهوری است که سال گذشته در سخنرانی در سازمان ملل دوست جدید خود را 'مرد موشکی کوچک' نامید.

اما پس از نشست با کیم در توئیتی خوش بینانه نوشت که تهدید دیگر به پایان رسید و امشب خوب بخوابید. اما همه می‌دانیم ترامپ دارای شخصیتی غیر قابل پیش بینی است و خیلی سریع از کنترل خارج می‌شود.

در این میان 'هری هریس' دریادار بازنشسته ارتش آمریکا و فرمانده پیشین ائتلاف اقیانوس آرام که نامزد پست سفیری ایالات متحده در کره جنوبی است در این خصوص می‌گوید:'فکر می‌کنم ما باید همچنان نگران تهدید هسته‌ای پیونگ یانگ باشیم. ''مایک پمپئو نیز در یک کنفرانس مطبوعاتی در پکن با همتای چینی خود گفت: 'ما کاملا روشن کرده ایم که تحریم‌های کره شمالی، تنها پس از خلع سلاح کامل هسته ای، برداشته خواهد شد. 'در واقع به همین دلیل است که حضور وی در چین نقش بسیار تعیین کننده‌ای دارد. به عبارتی غیر هسته‌ای شدن کره شمالی بدون حمایت چین امکان پذیر نیست و بدون چین، کره شمالی محو خواهد شد چراکه حدود ۹۰ درصد ازتجارت خارجی کره شمالی با چین است؛ بنابراین اگر بخواهیم در مقابل کره شمالی به دستاورد‌های قابل توجه دست یابیم باید با هژمونی چین مقابله کنیم. به عبارتی با باز کردن فضا برای تصمیم گیری‌های راهبردی و فشار بر چین احتمال اعمال نفوذ شی جین پینگ بر پیونگ یانگ افزایش خواهد یافت و برای شروع گزینه‌های فراوانی وجود دارد: نخست باید از سیاست محاصره دفاعی دست برداشت. سپس چین را به دلیل نظامی کردن جزایر در دریای جنوب چین مجازات کرد، تعرفه‌های جدید وضع کرد، هواپیما‌های F-۳۵ به تایوان فروخته شود و به منطقه هشدار دهیم اگر مذاکرات با کیم شکست بخورد، آمریکا ممکن است مجبور شود دوباره موشک‌های هسته‌ای تاکتیکی را که از سال ۱۹۹۱ از شبه جزیره کره خارج کرد، دوباره به منطقه بازگرداند.

آیا چین اعتراض خواهد کرد و مدافعان صلح در ایالات متحده به این وضعیت خواهند گریست؟ به طور قطع بله. ولی باید فشار حداکثری تا زمانی ادامه یابد که چین اقدامات مقتضی را انجام دهد و کره شمالی آهنگی متفاوت از آنچه اکنون می‌خواند، حاضر سر دهد.

'نشنال ریویو مجله‌ای آمریکایی است که ماهی دوبار منتشر می‌شود و توسط ویلیام باکلی جونیر، در سال ۱۹۵۵ تأسیس شده و مقر آن در نیویورک است. این مجله خود را اثرگذارترین و پرخواننده‌ترین مجله و تارنمای آمریکایی در خصوص اخبار، نظرات و گزارش‌های محافظه‌کاری در ایالات متحده توصیف می‌کند و از حامیان اصلی دونالد ترامپ در کارزار انتخاباتی وی بود'.