آیا شورای شهر به دنبال مقاصد سیاسی و شجریان به دنبال منافع مالی از «کنسرت خیابانی» است؟

مشرق: سلبریتی‌های موسیقی برای فرار از فضایی که خودشان بر علیه خودشان ساخته‌اند در آخرین شگرد و حربه، متوسل به بالا بردن تابلوی برگزاری کنسرت رایگان شده‌اند. مخصمه سلبریتی‌های موسیقی از جایی آغاز شد که سیروان خسروی تمام اجرا‌های زنده‌اش را لغو کرد و پس از آن همایون شجریان از اجرای کنسرت - نمایش انصراف داد. به پیوست انتشار این اخبار، مشرق گزارشی را منتشر کرد که از دلیل واقعی لغو این کنسرت‌ها رمزگشایی کرد.

اغلب سلبریتی‌های موسیقی کنسرت‌هایشان را به عدم عقب‌نشینی حامیان مالی و عدم حمایت توسط اسپانسرهایشان لغو کردند. پرواز همای هم در گفت‌وگویی با تسنیم در مورد اظهار نظر شجریان گفت: برخی از دوستان کنسرت‌هایشان را با این عنوان لغو کردند که اوضاع خوبی نیست و حال دل مردمان ایران خوب نیست و... حال سوال من این است؛ اگر زمانی که حال دل مردم خوب نیست، ما برایشان نخوانیم، پس کی باید برایشان بخوانیم؟ من فکر می‌کنم همه این ادعا‌ها دروغ است. این‌ها منافع خودشان را در نظر می‌گیرند. به این نتیجه رسیده‌اند که مردم پول ندارند بلیت‌هایشان را بخرند، به همین دلیل کنسرت‌هایشان را لغو کرده‌اند و اینگونه بیان کرده‌اند که حال دل مردم خوب نیست. ولی من برعکس عمل می‌کنم. من درست در زمانی که حال دل مردم خوب نیست برایشان می‌خوانم. لازم باشد برایشان رایگان کنسرت برگزار می‌کنم. هر کسی هم پول ندارد کنسرت من بیاید، مجانی بیاید. آهنگ‌هایم را هم می‌گذارم تا مردم رایگان دانلود کنند تا حال دلشان خوب شود. آن‌هایی که ادعا دارند در زمانه‌ای مهربان‌تر برای مردم می‌خوانند، اگر راست می‌گویند کنسرت رایگان برای مردم برگزار کنند. با این الفاظ و این حرف‌ها، جمله‌های شاعرانه تحویل مردم ندهند. بهتر است در این روز‌های سخت کمک حال مردم ایران باشند.

هنوز زمان کمی از اظهار نظر همای نگذشته بود که همایون شجریان اعلام کرد حاضر است برای مردم کنسرت رایگان در فضای باز اجرا کند و همزمان مدیر عامل خانه موسیقی گفت:خانه موسیقی آمادگی دارد برای همایون شجریان و سایر هنرمندان دیگر با مسوولان وزارت ارشاد و شهرداری تعامل و این موضوع را پیگیری کند تا آن‌ها کنسرت خیابانی برگزار کنند.

کاملا مشخص بود، قضیه کنسرت خیابانی کاملا هماهنگ شده است و در ادامه این برنامه‌ی سازمان دهی شده، سخنگوی کمیسیون فرهنگی و اجتماعی شورای شهر تهران نیز اعلام کرد: «همایون شجریان» اعلام کرده است که در فضای باز و برای همه مردم کنسرتی برگزار کند و این اتفاق مبارک و میمونی است چراکه در این روز‌ها برگزاری کنسرت آن هم از سوی یک خواننده محبوب باعث کاهش دغدغه‌های این روز‌های مردم می‌شود و بسیار از این خواننده تشکر می‌کنم. هر آنچه که در توان داشته باشیم برای برگزاری این کنسرت در یکی از مناطق شهر تهران انجام خواهیم داد.

اما اجرای کنسرت در فضای باز، ترفندی برای بازیابی محبوبیت از دست رفته به بهانه لغو کنسرت - نمایش «سی» و عدم حمایت اسپانسرهاست. کنسرت‌های عمومی در فضای باز از ابزار‌هایی است که عمدتا برای انجام فراخوان، ایجاد تجمعات، اعتراضات سازمان یافته استفاده می‌شود و هیچ‌کدام از مکان‌های عمومی تهران ظرفیت برگزاری چنین برنامه‌ای را ندارد. با اینکه بسیاری از کنسرت‌های داخل کشور در فضای بسته اجرا می‌شود، اما کیفیت خوبی ندارند و از محتوایی کیفی قابل اعتنایی برخوردار نیستند. با این ژیش فرض باید این سئوال را مطرح کرد که در کدام از کشور‌های دنیا کنسرت در فضای عمومی برگزار می‌شود؟ آیا با توجه به اینکه خدمات خاص مخاطب در فضای بسته مراکز برگزاری کنسرت بشدت نازل است آیا برگزار کنندگان قادر خواهند خدمات با کیفیت صدایی را به مخاطبانشان عرضه کنند؟

از سوی دیگر کنسرت رایگان برای خواننده، هزینه‌هایی مثل نوازنده و صدابردار را در پی خواهد داشت مگر اینکه برگزار کنندگان با بهره‌بری از اسپانسرها، تبلیغات و حمایت‌های ارگانی چنین برنامه‌ای را برگزار کنند که شنیده‌های خبرنگار مشرق، این موضوع را تصدیق می‌کند. چون حداقل هزینه کنسرت با هر نوع سبک اجرا، هزینه و دستمزد نوازنده‌ها را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه اینبار اسپانسر‌ها تنها یکطرف ماجرا هستند و شورای شهر قصد حمایت از این رویداد موسیقایی را دارد و به همین دلیل سخنگوی شورای شهر از چنین اقدامی حمایت کرده است. اگر شورای شهر و شهرداری تهران قصد حمایت از موسیقی در فضای عمومی را دارند چرا موسیقی خیابانی را حمایت نمی‌کنند؟

حجم و تنوع گروه‌های موسیقی خیابانی به صورت قابل تاملی در حال رشد تصاعدی است، این روز‌ها ورودی برخی از ایستگاه‌های اصلی متروی تهران، پل‌های بزرگ عابر پیاده، برخی میادین پرتردد هنگام غروب و اوایل شب آکنده از نوازندگان و خوانندگانی است که اکثریت آن‌ها به ارایه موسیقی در قالب بازخوانی ترانه اقدام می‌کنند. این روند رو به رشد در حال اشباع ذهن مخاطبینی است که به مرور علاوه بر تامل، سفارش برخی آهنگ‌ها را به گروه‌های موسیقی خیابانی داده و از طریق نرم افزار‌های مرتبط با تلفن همراه یا شبکه‌های اجتماعی اقدام به ضبط یا پخش زنده می‌کنند.

از سوی دیگر کشاندن انبوهی از جمعیت به بهانه‌ی برگزاری کنسرت رایگان خیابانی (که هزینه‌های مترتب برآن توسط شهرداری و ارشاد تامین خواهد شد) در خوشبینانه‌ترین حالت به تریبونی غیر هنری تبدیل خواهد شد تا ارگان‌های حامی، از تربیون بوجود آمده بهره‌برداری سیاسی کنند تا با ایجاد احساس نیاز کاذب و بازتولید بحران‌های ذهنی برای مخاطبان، درخواست‌های دیگری طرح و عمومی کنند..

این مهم به صورت دقیق، جامه عمل پوشاندن زودهنگام به ملاحظه نگاری «سعید حجاریان» در خصوص استفاده از ظرفیت «سلبریتی‌ها و گروه‌های مرجع جدید» می‌باشد. اگر شهرداری و خانه موسیقی قصد حمایت از کنسرت رایگان را دارند، ارائه امکانات در قالب محل برگزاری، اقدام معقولانه‌ای محسوب می‌شود. در غیر این صورت برگزاری کنسرت خیابانی نتیجه‌ای جز هرج و مرج در فضا‌های عمومی را به همراه نخواهد داشت.