گریه شوق جای اشک حسرت را گرفت

به گزارش "ورزش سه"، طی روزهای اخیر یک اتفاق مشابه در برخی از رشته های ورزشی، مردم ایران را تحت تاثیر خود قرار داده است. دختران ورزشکاری که در روزهای اخیر خوش درخشیدند و اتفاقا دیروز هم توسط تیم ملی کبدی زنان برای اولین بار در بازی های آسیایی 2018 صاحب مدال طلا شدند، پای سکو اشک می ریزند.

این اشک ها که دلایل مختلفی برای خودش داشته و گاهی به خاطر شکست فنی و گاهی به خاطر سهل انگاری و حتی بدشانسی سرازیر شده، انگیزه بالای دختران ورزشکار ایرانی را می رساند که دیگر نشان می دهند حرف های زیادی در ورزش برای گفتن دارند.

اولین گریه به نام فرانک

یکی از تراژیک ترین اتفاقات در بازی های آسیایی برای کاروان کشورمان در رشته دوچرخه سواری رخ داد؛ جایی که فرانک پرتوآذر برای کسب مدال آن هم از نوع خوشرنگ طلا رکاب می زد؛ اما هر چه تلاش کرد، موفق نشد. این دوچرخه سوار زن کشورمان در همان ابتدای مسابقه اش به خاطر پارگی زنجیر دوچرخه دقایقی معطل شد و به خاطر این بدشانسی مسافت زیادی را از حریفانش عقب افتاد. او با جسارت مثال زدنی خود میزان زیادی از این عقب افتادگی را جبران کرد و تا رده چهارم بالا آمد؛ اما در نهایت دستش از مدال کوتاه ماند. بعد از مسابقه دیگر کسی نمی توانست مانع سرازیر شدن اشک های فرانک پرتوآذر شود و او حتی نای پیاده شدن از دوچرخه اش را هم نداشت.

الهه و شهربانو؛ می خواستند اما نشد

الهه و شهربانو منصوریان برای کسب مدال طلا به بازی های آسیایی پای گذاشته بودند. این 2 خواهر قهرمان ووشوی جهان، حریفان سرسختی از چین را در فینال داشتند. ابتدا الهه به مبارزه فینال پای گذاشت و دست خالی بازگشت تا اشک هایش سرازیر شود. البته او خیلی زود خودش را جمع و جور کرد تا شهربانو را برای فینال همراهی کند تا حداقل خواهرش به سرنوشت او دچار نشود. این اتفاق رخ نداد و مدال شهربانو منصوریان هم نقره ای شد تا 2 خواهر در کنار هم اشک بریزند و حتی با بغض روی سکو بروند.

زهرا نعمتی؛ پایان رویا با یک سهل انگاری

آنقدر این اشتباه عجیب بازتاب داشت که دیگر نیاز به توضیح ندارد. کمانداری که با وجود شرایط سخت یک تصمیم بزرگ گرفت تا همزمان در بازی های آسیایی و پاراآسیایی حضور داشته باشد، با یک سهل انگاری حذف شد. زهرا نعمتی که در بخش انفرادی ریکرو زنان می خواست با نماینده ای از کشور میزبان مسابقه بدهد، زمان این مسابقه را به درستی نمی دانست و وقتی متوجه شد که دیگر زمانی برای رسیدن به حریف نبود. داوران هم طرف نماینده میزبان را گرفتند و او را برنده اعلام کردند؛ اما واقعا مقصر چه کسی بود؟ دختر کمانداری که سابقه 2 قهرمانی در پارالمپیک را دارد و یک الگو برای خیلی از مردم به حساب می آید، خودش تقصیر را برگردن گرفت؛ اما همه می دانند که هماهنگ کردن زمان ناهار و استفاده از سرویس بهداشتی با سرپرست و مربی تیم است.

نازنین ملایی؛ فقط طلا می خواست

با اینکه کمتر کسی از نازنین ملایی صرفا توقع مدال طلا در رویینگ تک نفره زنان را داشت، او بعد از کسب مدال نقره و حتی پای سکو چنان اشک می ریخت که همه تحت تاثیر این اتفاق قرار گرفتند. دختر قایقران با وجود نتیجه خوبی که گرفته بود، از مردم و مربیانش عذرخواهی کرد؛ اما این غیرت و جسارتش ستودنی است. خیلی از افرادی که امید به مدال طلا داشتند، خیلی راحت حذف شدند و حرفی هم از عدرخواهی نزدند؛ اما او با وجود کسب مدال نقره چنان اشک می ریخت که گویا نتیجه بدی گرفته است.

کبدی؛ اشک شوق و تاریخ سازی

دختران کبدی کار ایران که روز تاریخی را برای این رشته و ورزش زنان رقم زدند، بعد از کسب مدال طلای بازی های آسیایی و شکست هند از فرط خوشحالی اشک می ریختند. شاید خودشان هم باور نداشتند که برای اولین بار بر هندی غلبه کردند که صاحب این رشته است. دختران کبدی روز بزرگی را برای ایران رقم زدند و اولین طلای زنان ایران در جاکارتا را دشت کردند.