آمریکای مرکزی و ترجیح چین بر آمریکا

کد خبر: 873464

پیام این تحول، انزوای بیشتر واشنگتن و دولت ترامپ در جامعه جهانی و حتی در قاره آمریکا را نشان می دهد. این اتفاق علامت دیگری دال بر شکست سیاست های یکجانبه گرایانه و سلطه طلبانه نومحافظه کاران آمریکا در عرصه خارجی تلقی شده و می تواند کشورهای دیگری را نیز برای مقابله با سیاست های زیاده خواهانه واشنگتن به صحنه آورد.

قطع رابطه سه کشور پاناما، السالوادور و دومینیکن با تایوان خبر مهمی بود که در لابلای اخبار بین المللی کمتر مورد توجه قرار گرفت. در ماه خرداد 1397(ماه مه 2018 ) جمهوری دومینیکن رابطه خود با تایوان را قطع و روابط دیپلماتیک رسمی با چین برقرار کرد. در تاریخ 29 مرداد 1397 (بیست اوت 2018 ) نیز السالوادور پس از قطع روابط رسمی با تایوان، از ایجاد روابط دیپلماتیک با چین خبر داد و قبل از این دو کشور، پاناما نیز در ماه ژوئن 2017 روابط دیپلماتیک خود را به نفع پکن با تایوان قطع کرده بود.قطع رابطه سه کشور پاناما، السالوادور و دومینیکن با تایوان خبر مهمی بود که در لابلای اخبار بین المللی کمتر مورد توجه قرار گرفت. در ماه خرداد 1397(ماه مه 2018 ) جمهوری دومینیکن رابطه خود با تایوان را قطع و روابط دیپلماتیک رسمی با چین برقرار کرد. در تاریخ 29 مرداد 1397 (بیست اوت 2018 ) نیز السالوادور پس از قطع روابط رسمی با تایوان، از ایجاد روابط دیپلماتیک با چین خبر داد و قبل از این دو کشور، پاناما نیز در ماه ژوئن 2017 روابط دیپلماتیک خود را به نفع پکن با تایوان قطع کرده بود. تایوان اگرچه در سال 1949 در پایان جنگ داخلی از چین جدا شد، اما بر اساس قانون "اصل یک چین" از نگاه سران چین، بخشی از خاک این کشور محسوب می شود و پکن با کشورهائی که با تایوان رابطه رسمی دارند، روابط خود را قطع می کند. - با روی کار آمدن دونالد ترامپ در آمریکا، سیاست تند این کشور علیه چین شدت گرفت و علاوه بر وقوع جنگ تجاری بین واشنگتن و پکن، اختلاف دیرینه آمریکا و چین بر سر تایوان نیز تشدید شد. در این میان جان بولتون مشاور امنیت ملی آمریکا با سیاست های رادیکال خود سعی نمود تا ترامپ را متقاعد کند که در تقابل با چین ، مسیر شناسائی بین‌المللی تایوان را هموار سازد. بولتون حتی اعلام کرد که خود را برای سفر به تایوان در سال جاری میلادی آماده می کند. آمریکا، روابط دیپلماتیک با تایوان ندارد، اما مهمترین تامین کننده سلاح و قدرتمندترین پشتیبان بین المللی تایوان محسوب می شود. - از سوی دیگر، چین با ارائه مشوق های تجاری در صدد تقویت مناسبات اقتصادی با کشورهای آمریکای لاتین از جمله سه کشور مذکور برآمد و با استفاده از این اهرم، سیاست کاهش روابط کشورهای آمریکای مرکزی با تایوان و منزوی کردن تایپه را دنبال کرد. در واقع چین تلاش می کند با برقراری روابط سیاسی با کشورهایی که تایوان را به رسمیت شناخته اند ، آنها را به قطع روابط سیاسی با تایوان ترغیب نماید. کشورهای متعددی تاکنون این اقدام را انجام داده اند و سه کشور آمریکای مرکزی نیز با توجه به قدرت اقتصادی چین و منافع حاصل از ارتباط با آن ، روابط خود با تایپه را قطع کرده اند. تایوان تنها با نوزده کشور روابط رسمی دارد که از کشورهای فقیر آمریکای مرکزی و حاشیه اقیانوس آرام هستند. اینک شمار کشورهایی که با تایوان روابط دیپماتیک دارند به شانزده کشور کاهش یافته است. - اما سه کشوری که روابط با چین را بر مناسبات خود با تایوان ترجیح داده اند، از کشورهائی هستند که دارای وابستگی های مختلف به ایالات متحده آمریکا هستند. السالوادور کوچک‌ترین جمهوری آمریکای مرکزی است و حدود یک میلیون و ششصد هزار مهاجر السالوادوری در آمریکا زندگی می کنند. این مهاجران پول بسیاری از ایالات متحده برای بستگان خود در السالوادور می‌فرستند و سیاست دولت السالوادور این است که برای حفظ این منبع درآمد، نارضایتی دولت آمریکا را تامین نکند. تا سال ۲۰۱۲ سیاست خارجی السالوادور به عنوان تنها کشور آمریکای لاتین که در عراق نیرو داشت، در تمام صحنه‌های بین‌المللی کاملاً هماهنگ با واشنگتن بود. روابط بین دو کشور کوبا و السالوادور در تبعیت از آمریکا، از سال ۱۹۶۱ و تقریباً بلافاصله پس از پیروزی انقلاب در کوبا به رهبری «فیدل کاسترو» قطع شد. اما السالوادور علیرغم وابستگی های خود به آمریکا، روابط با چین را انتخاب و مناسبات خود با تایوان را قطع کرد. مقامات السالوادور دلایل اصلی این اقدام خود را جذب سرمایه و توسعه اقتصادی اعلام کردند. "ونگ یی" وزیر خارجه چین در دیدار با "کارلوس کاستاندا" وزیر خارجه السالوادور گفت که مطمئن است مردم السالوادور دوستی و خونگرمی مردم چین را حس خواهند کرد و مزایای محسوسی از این دوستی برایشان به بار خواهد آمد. - پاناما نیز از سال ۱۹۸۹ میلادی به دنبال تجاوز ارتش آمریکا به این کشور و دستگیری ژنرال نوریگا به یکی از متحدین واشنگتن تبدیل شد. کانال پاناما، که با حمایت آمریکا و از منابع اصلی درآمد ارز خارجی این کشور ساخته شده یکی از دلایل وابستگی پاناما به آمریکا است. دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا در دیدار سال گذشته خود با خوآن کارلوس وارلا، رئیس‌جمهور پاناما، با تاکید بر قوی بودن روابط دو کشور، وی را ترغیب کرد که از چین و ونزوئلا فاصله بگیرد. اما پاناما چند ماه بعد از این دیدار روابط با تایوان را قطع و با چین مناسبات رسمی برقرار کرد. "وانگ یی" وزیر خارجه چین اعلام کرد دو کشور به زودی سفیران خود را معرفی می کنند و هر کشوری که دارای روابط رسمی با پکن است حق ندارد با مقام های تایوانی ملاقات کند. - جمهوری دومینیکن سالهاست که حیات خلوت آمریکا محسوب شده و در حوزه دریای کارائیب بیشترین رشد اقتصادی را دارد. این کشور هم بعد از 80 سال رابطه با تایوان، روابط خود را با این جزیره را قطع و بر اساس اصل چین واحد با پکن روابط دیپلماتیک برقرار کرد. "یانگ یی" وزیر خارجه جمهوری خلق چین و "میگوئل وارگاس مالدونادو" وزیر خارجه جمهوری دومینیکن، در پکن یک بیانیه مشترک امضا و اعلام کرد کشورش تنها جمهوری خلق چین را به رسمیت می شناسد. وزیر خارجه تایوان نیز با تائید این اقدام گفت: چین مشوق های مالی زیادی برای جذب حمایت از جمهوری دومینیکن ارائه کرده است.- دولت ترامپ که اقدام این سه کشور را شکست سیاست خارجی خود در آمریکای مرکزی تلقی کرد، تلاش می کند تا آنها را تنبیه کرده و تحت فشار قرار دهد. سخنگوی وزارت خارجه آمریکا در این رابطه گفت: اگر چه ما حق حاکمیت هر کشوری را در تعیین روابط دیپلماتیک خود به رسمیت می شناسیم، اما از تصمیم این سه کشور به شدت مایوس شده ایم و مشغول بازبینی روابط خود با این کشورها هستیم."هدر نائورت" افزود: واشنگتن سفرا و نماینده های ارشد خود را از پاناما، السالوادور و جمهوری دومینیکن بخاطر تصمیم آنها در پایان دادن به رسمیت شناختن دیپلماتیک تایوان فرا خوانده است. - اقدام سه کشور کوچک و وابسته به آمریکا یعنی پاناما، السالوادور و جمهوری دومینیکن نشان می دهد که این کشورها روابط با چین را در جهت تامین منافع خود دانسته و پکن را بر واشنگتن ترجیح داده اند. این وقایع، پیروزی مهمی برای سیاست خارجی پکن محسوب می‌شود، زیرا آن‌ها توانسته اند با حضور خود در آمریکای مرکزی، بر آمریکا فائق آمده و متحدان قبلی آمریکا و تایوان، را به سوی خود جلب کنند. پیام این تحول، انزوای بیشتر واشنگتن و دولت ترامپ در جامعه جهانی و حتی در قاره آمریکا را نشان می دهد. این اتفاق علامت دیگری دال بر شکست سیاست های یکجانبه گرایانه و سلطه طلبانه نومحافظه کاران آمریکا در عرصه خارجی تلقی شده و می تواند کشورهای دیگری را نیز برای مقابله با سیاست های زیاده خواهانه واشنگتن به صحنه آورد.

۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها