اعتماد: لطفا از لاریجانی قهرمان و بت نسازید

روزنامه اعتماد یادداشتی درباره حاشیه های تصویب CFT در مجلس منتشر کرده است که اشاره به روزنامه سازندگی دارد.

این روزنامه نوشت:

نگفتیم که اگر علی لاریجانی نبود، دنیا به سر می‌رسید و نقشه‌های هفت‌گانه دلواپسان یکی و آن‌گاه دیگری، دمار از روزگار دولت و اصلاح‌طلبان درمی‌آورد.

اینها را ننوشتیم چون نه به جادوی اعداد معتقدیم و در نتیجه حاضریم برای رسیدن به تقدس عدد 7، تذکر ساده یک نماینده اصولگرا را که در هر جلسه علنی مجلس، حداقل چند فقره ایراد می‌شود، به عنوان دسیسه‌ای از عالم غیب برای گرفتار آوردن پای ظریف و دست روحانی جا بزنیم؛ و نه فکر می‌کنیم، به عنوان روزنامه و روزنامه‌نگار وظیفه داریم، برای ملت قهرمان‌سازی کنیم و امیدشان را به این ابرقهرمانان براق روی جلد مطبوعات خوش کنیم.

بلکه اتفاقا فکر می‌کنیم وظیفه‌مان تقویت روحیه کار جمعی و همگانی است و از قضا تصویب یک لایحه بحث‌انگیز با رای و نظر جماعتی از نمایندگان ملت که با وجود رنگارنگی سلایق و نظرات‌شان می‌توانند کنار هم بنشینند و درحد امکان و با وجود تمامی نواقص، تمرین دموکراسی، گفت‌وگو، شنیدن و شنیده شدن کنند و در نهایت تصمیم نهایی را با رای اکثریت واگذارند، فرصتی است کم‌نظیر که حیف است به این راحتی از کف برود، چه برسد که بخواهد خرج قهرمان‌ ساختن از یک فرد یا هر فردی بشود.

به نظر ما و البته احتمالا به نظر هر رهگذری که اتفاقا صحنه‌ای از جلسات علنی مجلس را روی گوشی تلفن همراه خود یا رهگذری دیگر دیده باشد، شلوغی صحن علنی به ‌قدری معمولی و همیشگی است که سبزی کرسی‌ها و موکت‌های کف و سنگ‌های دیوار پارلمان.

پس به عنوان روزنامه‌نگاری که پیش از هر چیز موظف به شرح وقایع‌ایم، نمی‌توانیم این اتفاق ساده را به عنوان نقشه‌ای برآمده از اتاق‌های فکر دلواپسان مخالف FATF و هر آنچه بوی توسعه می‌دهد، بزک کنیم و بعد نقشه بر آب کردن این نقشه را معجزه‌ای تکرارناشدنی بخوانیم که جز از دستان پرتوان آقای رییس برنمی‌آمد.

اینها البته دلیل نمی‌شود که نقش این رییس مقتدر را نادیده بگیریم و بگوییم مثلا لاریجانی جز همان یک رایی که احتمالا به تصویب لایحه داد، نقش دیگری نداشت. خیر.

لاریجانی نه‌تنها عملکردی مثبت و موثر در تحقق این تصمیم مهم پارلمانی داشت، بلکه حتما جزو یکی از نمایندگانی بود که در صورت فقدانش در روند رسیدن به این تصمیم مهم مشکل می‌افتاد. اتفاقا لاریجانی بسیار موثر بود و از پس ایفای نقش تاریخی‌اش در تصویب لایحه الحاق دولت ایران به کنوانسیون CFT سربلند برآمد اما واقعیت این است که او بیش از آنکه یکی از بازیگران نقش اصلی این روایت جنجالی باشد، از جمله بازیگردانان پشت صحنه بود.

شاید شبیه به یکی از خالقان چندگانه یک اثر سینمایی که علاوه بر ایفای نقش اصلی‌اش به عنوان عضوی از گروه نویسندگان یا کارگردانان، نقشی کوچک نیز برای خود مقابل دوربین کنار گذاشته است. چرا که سکانس مهمی که لاریجانی در آن اثرگذاری کرد، غیرعلنی و به ‌دور از لنز دوربین‌ها اتفاق افتاد.

وقتی که لاریجانی، روز شنبه 31 شهریورماه، درست دو هفته پیش از روز سرنوشت CFT با تشکیل جلسه‌ای با حضور وزرای خارجه و اطلاعات، سرپرست وزارت اقتصاد، رییس‌کل بانک مرکزی، نمایندگانی از سپاه پاسداران و البته نمایندگانی از مجلس در مقام ریاست کمیسیون امنیت ملی و فراکسیون‌های امید و مستقلین تا آنجا که می‌شد ابهامات را برطرف کرد تا انبوه مخالفان FATF عملا تبدیل شوند به اقلیت در فراکسیون نمایندگان ولایی. تنها غایب مهم آن جلسه.

رییس مجلس البته در روز سرنوشت CFT هم کم نگذاشت. او که پس از تصویب طرح اقدام متقابل و متناظر جمهوری اسلامی ایران در اجرای برجام در جلسه تاریخی 19 مهرماه 94 در مجلس نهم، همواره شدیدا مورد انتقاد بخشی از یاران دیروزش که حالا به عنوان «دلواپسان» معروف‌ترند تا «اصولگر…