از چرنوبیل تا فوکوشیما؛ مروری بر دو حادثه هسته‌ای در ژاپن و شوروی / هزاران مایل مربع هم چنان منطقه ممنوعه است

پایگاه خبری فردا: در طول تاریخ تنها دو واقعه به عنوان واقعه هسته ای درجه وجود داشته است، درجه ای که از سوی آژانس بین المللی انرژی اتمی به حوادث هسته ای با اثرات گسترده زیست محیطی و سلامت تعلق می گیرد. اول چرنوبیل که به عنوان بدترین حادثه هسته ای جهان از آن یاد می شود. دومی نیز فوکوشیما که از نظر برخی دانشمندان ویران کننده تر است. البته ذکر این نکته ضروری است که این دسته بندی شامل حوادث است و به همین خاطر بمباران ژاپن توسط آمریکا در آن آورده نمی شود.

چرنوبیل از فوکوشیما ویران کننده تر بود؟

تخمین تلفات انسانی حوادث هسته ای کار دشواری است با این حال دانشمندان تخمین می زنند که چرنوبیل از این جهت ویران کننده تر بوده است. این حادثه که دوباره این روزها روی زبان ها افتاده است در ۲۶ آوریل ۱۹۸۶ رخ داد و در آن هسته نیروگاه منفجر شد و موارد رادیواکتیو را وارد هوا کرد. سموم منتشر شده نه تنها آب و گیاهان نزدیک را آلوده کرد بلکه انسان ها را نیز تحت تاثیر قرار داده و آن ها را به سرطان پیشرفته مبتلا کرد. طی سه ماه پس از حادثه ۳۰ نفر به خاطر اثرات رادیواکتیو از بین رفتند. امروزه دانشمندان تخمین می زنند که ده ها و شاید صدها هزار نقر تحت تاثیر این حادثه قرار گرفتند.

بنابر آنچه تاکنون می دایم فوکوشیما به این اندازه ویرانگر نبوده است. ۱۱ مارس ۲۰۱۱ سونامی و زمین لرزه توهوکو در اثر انفجارهایی در نیروگاه دایچی پدید آمد. این حادثه مستقیما کسی را نکشت اما ۱۶۰۰ مرگ ناشی از استرس، عمدتا افراد پیر، در اثرآن گزارش شد. اثرات زیست محیطی آن نیز بسیار کم تر بود. یک مطالعه در سال ۲۰۱۳ نشان می دهد که در حادثه فوکوشیما ۵۲۰ پتابکرل مواد رادیواکتیو آزاد شده و در حادثه چرنوبیل ۵۳۰۰. در حالی که مواد رادیواکتیو آزاد شده از چرنوبیل در سراسر اروپا پخش گردید، مواد رادیواکتیو فوکوشیما عمدتا به اقیانوس آرام رفت. فوکوشیما البته هم چنان میلیون ها گالن آب رادیواکتیویته تولید می کند که در مخازن مخصوصی نگه داری می شود.

امروزه هم چنان در چرنوبیل ۱۰۰۰ مایل مربع منطقه ممنوعه برای بازدیدکنندگان وجود دارد. البته برخی ساکنان در آن جا حضور دارند و تورهایی نیز برای بازدید از مناطق متروکه آن برگزار می شود.

اما منطقه ممنوعه فوکوشیما تنها ۱۴۳ مایل مربع است و در حالی که ۲۰۰ هزار نفر از ساکنان توانسته اند به آن جا برگردند حدود ۴۳ هزار نفر هم چنان تا دسامبر ۲۰۱۸ اجازه برگشت نداشتند.