دیسک گردن: تشخیص و درمان دیسک گردن با و بدون جراحی

به نقل از دکتر فرخانی متخصص طب فیزیکی و توانبخشی تخریب دیسک‌ها به ویژه در بخش‌های در حال حرکت ستون فقرات مانند گردن و کمر یک روند طبیعی "پیری" است. هنگامی که این روند "پیری" سریع‌تر یا به صورت زودرس اتفاق می‌افتد ، "دژنراسیون" تلقی می‌شود. کمبود آب یا خشک شدن دیسک باعث کاهش انعطاف‌پذیری و به طور معمول ارتفاع دیسک می‌شود. در بعضی موارد، دژنراسیون باعث از بین رفتن ارتفاع دیسک و حرکت غیر طبیعی یا فشرده شدن بین مهره‌ها و ایجاد درد می‌شود.

یکی از شایع­ترین علل گردن درد، عارضه دیسک گردن است. که به روش­های جراحی و غیرجراحی ممکن است درمان شود.. یکی دیگر از مشکلات گردن بیرون زدگی یا پارگی دیسک گردن است. که مانند دیسک گردن با روش های جراحی و غیرجراحی قابل درمان است.

علائم دژنراسیون دیسک گردن

اختلال دژنراتیو دیسک گردن را می‌توان با درد گردن تشخیص داد. این درد گردن در مواردی که بیمار به صورت قائم یا در حال حرکت دادن سر خود است شایع است و با دراز کشیدن یا عقب نگه داشتن سر کاهش می‌یابد. در بیشتر موارد، دیسک با استئوفیت یا اسپورهای استخوانی همراه خواهد بود که می‌توانند حرکت گردن را کاهش داده و منجر به فشرده شدن اعصاب شوند. ریشه‌های عصب گردن تا قسمت پشت سر و گردن و همچنین بازوها و دست‌ها امتداد یافته است که در صورت ابتلا به بیماری دژنراسیون دیسک گردن، بیمار ممکن است در این مناطق دچار سوزش، سوزن سوزن شدن، بی‌حسی و درد شود. بعضی اوقات سردردها نیز ممکن است ناشی از مشکلات دیسک دژنراتیو گردن باشد.

تشخیص

اختلالات دیسک گردن اگر به اندازه کافی پیشرفته باشد، توسط اشعه ایکس ساده قابل تشخیص است، که نشان دهنده سقوط یا کاهش ارتفاع دیسک و تغییرات احتمالی استخوان و تغییر صفحه انتهایی استخوان است. MRI برای تشخیص این عارضه مفیدترین تصویربرداری تشخیصی است. MRI می‌تواند نشان دهد که آیا دیسک تخریب شده است یا خیر و به بهترین وجه آسیب عصبی توسط استخوان یا بافت نرم اطراف آن را مشخص می‌کند. تغییر در صفحات انتهای استخوانی با افزایش مقدار آب در استخوان به عنوان تغییرات مودیک شناخته می‌شود.

در بیماران مبتلا به دیسک‌های دژنراتیو متعدد که با درد همراه است، تشخیص این که این دیسک یا دیسک‌ها تولید کننده درد هستند، بسیار دشوار است. در این شرایط ممکن است یکسری آزمایش‌های اضافی و تهاجمی‌تری لازم باشد. این آزمایش‌ها می‌توانند شامل دیسکوگرافی / سی تی اسکن، تکنیک تزریق دیسک با رنگ و گرفتن سی تی اسکن باشند که در آن بیمار کیفیت و شدت درد را در هر دیسک تست شده مشخص می‌کند. گزینه دیگر ممکن است بلوک اپیدورال یا عصبی باشد که برای تعیین سطح ایجاد کننده علائم عصبی استفاده می‌شود.

درمان دیسک گردن

گزینه‌های مختلفی برای جراحی بیماران مبتلا به دیسک دژنراتیو و درد وجود دارد. اجتناب از موقعیت‌های دردناک و یا استفاده از بریس گردن، همه گزینه‌هایی هستند که برای کاهش فشار توسط دیسک‌های آسیب‌دیده استفاده می‌شوند. گزینه‌های مختلفی نیز برای کنترل درد وجود دارد از جمله داروهای ضد التهابی، قرص‌های استروئیدی، تزریق اطراف اعصاب یا اپیدورال.

اگر گزینه‌های غیر جراحی در درمان گردن درد علائم شکست بخورند، مداخله جراحی می‌تواند مفید واقع شود. بسته به تشخیص پزشک، می‌توان از گزینه رفع فشار و فیوژن قدامی یا خلفی استفاده کرد. هدف از عمل جراحی معمولاً برداشتن فشار از روی اعصاب و تثبیت سطح تخریب است.

روش جراحی سنتی برای کاهش یا از بین بردن درد دیسک‌های دژنراتیو، فیوژن ستون فقرات است. این روش جراحی می‌تواند از سمت پشت انجام شود که به آن فیوژن خلفی گفته می‌شود و در آن از پیچ و میله در ستون فقرات استفاده می‌کنند و پس از برداشتن دیسک، با گرافت استخوانی مجاور یا قدامی و قرار دادن مواد گراف در قسمت جلویی جراحی را انجام می‌دهند. بعضی اوقات جراحان قرار دادن کاشت در دیسک و پیچ را با استفاده از روش فیوژن خلفی انتخاب می‌کنند. با وجود دیسک‌های دژنراتیو دردناک که قادر به تحمل وزن بیمار بدون درد شدید نیستند، فیوژن ستون فقرات در از بین بردن درد بسیار موفق عمل می‌کند. یکی از عواقب طولانی مدت فیوژن دیسک می‌تواند تسریع در تخریب دیسک‌های مجاور باشد. یعنی دیسک‌هایی که در سطوح بالاتر یا پایین‌تر از فیوژن هستند می‌توانند تحت تأثیر قرار بگیرند و منجر به تخریب آن دیسک‌ها، سریع‌تر از آنچه ممکن بود بدون عمل فیوژن در دیسک مجاور رخ دهد، می‌شوند. گزینه جدیدتری که برای حفظ حرکت در سطح دژنراتیو استفاده می‌شود جایگزینی دیسک گردن خفیف است. در مقایسه با استاندارد طلایی رفع فشار و فیوژن قدامی گردن (ACDF) ، فناوری تعویض دیسک از نظر تئوریک با حفظ حرکت، از بین رفتن دیسک بالا و پایین‌تر از سطح تحت درمان کاهش می‌یابد.