تکلیف ما در برابر کشته‌شدگان کرمان / چرا در برابر جان ده‌ها انسان ساکتیم؟

پایگاه خبری تحلیلی فردا: سنگینی چند هفته ای که گذشت برای ملت چون چند سال بود. غم روی غم ملت ایران را عزادار کرد. غم سردار سلیمانی هنوز بر روی دل میلیون ها انسان سنگینی می کند. گویی باورمان نمی شود نماد رشادت و شجاعت ایران هم می توانست از این دنیا برود. صبح و شام به یادش هستیم و دلمان را با غمش تازه می کنیم. هنوز نمی توانیم به « سردار سلیمانی» بگوییم «شهید سلیمانی». گویی که سردار برای ما تبلوری تام و تمام شده از مفهوم شهید زنده است. مردم هم در این چند هفته زرگرهایی بودند که قدر زر را به خوبی دانستند. آنهایی به خیابان آمدند که به یقین خودشان هم گمان نمی کردند روزی در وداع بزرگترین سردار جمهوری اسلامی اشک بریزند و مویه کنند.

سیل جمعیت اما نتوانست بی کفایتی را از بین ببرد. میلیون ها نفری که پا به خیابان های مشهد و تهران و قم گذاشتند نتوانستند خواب آنها که برای تشییع در کرمان برنامه ریزی کردند را به هم بزند. دوباره غم روی غم نشست. ده ها عزادار حاج قاسم کشته شدند فقط به یک دلیل: بی کفایتی برگزار کنندگان مراسم تشییع که با وجود گذشت چند هفته حتی نمی دانیم چه کسانی هستند؟ می توانند خواب راحت داشته باشند؟ نمی خواهند استعفا دهند و خود را به پیشگاه قوه قضائیه معرفی کنند؟ از این رو امیدواریم خودشان را معرفی کنند که گویی دیگر امیدی به آنها که مسئولیت شأن رسیدگی و محاکمه است نباید داشت. روز تشییع و ساعات پس از آن بسیاری از رسانه ها و فعالان سیاسی و رسانه ای به دلیل تحت شعاع قرار نگرفتن این مراسم تاریخی آن چنان که باید بدین فاجعه نپرداختند اما اکنون چه؟

باید پرسید چگونه می شود نامه سردار برای عذرخواهی از یک خانواده در میانه جنگ برای حق الناس را منتشر و به آن افتخار کرد در حالی که نسبت به خون بر زمین ریخته ده ها انسان عزادار حاج قاسم در کرمان بی تفاوتیم؟

چگونه سکوت می کنیم در برابر بی مسئولیتی و بی کفایتی کسانی که سیل جمعیت تهران و مشهد و قم را دیدند اما از خواب بیدار نشدند و عزای ملت را دوچندان کردند؟