چرا فقط رئيس جمهوري بايد محدود به دو دوره باشد؟

براساس اصل 114 قانون اساسي "رئيس جمهور براي مدت چهار سال با رأي مستقيم مردم انتخاب مي‌شود و انتخاب مجدد او به صورت متوالي تنها براي يک دوره بلامانع است " اما براساس همين قانون اساسي، انتخاب نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي، شوراها و خبرگان رهبري بدون محدوديت مي‌باشد! به نظر مي‌رسد اکنون که موضوع تجميع انتخابات‌هاي ايران در دستور کار مسئولان رده بالاي مملکتي است، خوب است هم به اين موضوع توجه جدي و دقيق شود که آيا بهتر نيست انتخاب رئيس جمهور هم بدون محدوديت باشد و رئيس جمهور بتواند بار ديگر در قامت يک کانديداي تصدي اين مسئوليت خود را به ملت بزرگ ايران عرضه نمايد؟ اگر وي بتواند راي بياورد که از تجربيات دوره‌هاي قبل خود براي پيشبرد بهتر امور قطعا استفاده خواهد کرد و اگر راي نياورد هم اصل دموکراسي رعايت شده است و ملت او را کنار گذاشته اند. گذاشتن محدوديت براي انتخاب ملت با دموکراسي و مردم سالاري ديني به نوعي در تضاد مي‌باشد و اگر هم بزرگان نظام به اين نتيجه رسيده باشند يا برسند که همين رويکرد فعلي ادامه داشته باشد آيا نبايد همين محدوديت براي انتخاب نمايندگان مجلس، شوراها و خبرگان رهبري هم قانون شود؟ مخالفان حذف محدوديت از دوران رياست جمهوري که معتقدند که اين اقدام سبب ديکتاتوري و افزايش فساد درکشور خواهد شد به اين پرسش پاسخ دهند که آيا نبود محدوديت زماني در ادامه مسئوليت‌هاي کلان ساير منتخبين ملت،سبب افزايش فساد باندي و فاميلي در ميان آنها نشده است يا نمي‌شود؟ آا هچ راه برا مبارزه با فساد و دکتاتور ها احتمال جز حذف وجود ندارد؟ آيا لازم نيست که درکشور از يک فرمول واحد در انتخاب منتخبين استفاده شود؟ اگر محدود کردن دوره نمايندگي نمايندگان مردم در مجلس شوراي اسلامي به نوعي در تضاد با دموکراسي است آيا همين دليل براي محدود نگه داشتن دوران رياست جمهوري ظلم به دموکراسي نيست و نخواهد بود؟ اگر وجود اين محدوديت ضرورتي براي کمک به چرخش قدرت در دست همه مردم است نه يک گروه خاص،آيا اين چرخش قدرت نبايد در ميان منتخبان مردم در مجالس و شوراها انجام شود؟ اگر معتقدند که مردم مي‌توانند نمايندگان را در دوره‌هاي بعد انتخاب نکنند چرا همين فرصت بدون محدوديت براي انتخاب رئيس جمهور داده نمي‌شود تا آنها هم فرد دلخواه خود را انتخاب کنند واين حق از آنها سلب نشود؟ اگر نبود محدوديت براي ساير منتخبين ملت به جز رئيس جمهور براي استفاده از تجربيات گرانبهاي آن در استمرار مسئوليت آنها خواهد بود آيا تجربه هشت ساله رئيس جمهور مساوي ارزش تجربه دو دوره نمايندگي در شوراها يا مجلس شوراي اسلامي نخواهد بود؟ تجربه‌هاي رياست جمهوري پس از پايان دوره‌هاي مسئوليت آنها کجا استفاده شده يا مي‌شود؟ تکليف ملتي که خواهان استمرار دوران رياست جمهوري فرد مورد نظر خود هستند و با اين اصل قانون اساسي بر اين خواسته آنها که شايد هم در اکثريت باشند سرپوش گذاشته مي‌شود،چيست؟آيا اين اقدام همسو با مردم سالاري است؟ آيا بهتر نيست مردم،خود ادامه روند فعلي يا حذف آنرا انتخاب کنند؟ کساني اين موضوع را براساس اصل 114 قانون اساسي، قانوني عنوان مي‌کنند،گويي که هيچ راهي براي تغيير قوانين قانون اساسي در مواقع لزوم در نظر گرفته نشده است، در حالي که براساس همين قانون اساسي براي هر گونه تغيير در آن با رعايت شرايط گفته شده همه پرسي برگزار و مردم به عنوان صاحبان اصلي انقلاب و قانون اساسي به تغيير يا تاييد آن مورد قانوني مي‌توانند راي مجدد آري يا خير بدهند . اصل‌هاي 59و117 قانون اساسي و ماده 36 قانون همه پرسي مصوب 4/4/68 مجلس شوراي اسلامي به بازنگري در قانون اساسي پرداخته اند. بنابراين تغيير در برخي موارد قانون اساسي براساس موارد گفته شده قانوني است و اکنون که لايحه تجميع انتخابات در دستور کار قرار دارد ضروري است که به اين موضوع هم توجه کافي و وافي گردد تا قانون انتخابات ايران مشمول داستان يک بام و دو هوا نشود! انشاءالله .