یک سوم از دانش‌آموزان دره سیلیکون بی‌خانمان هستند
اقتصاد فناوری اگرچه در حال شکل دادن نوع جدیدی از سبک زندگی و فضای کسب و کار است، اما در عین حال این رویه نقش فعالی را در زمینه بی‌خانمانی، وادار کردن افراد به ترک خانواده و حتی بروز مشکلات متعدد درباره مسکن افراد ایفا می‌کند.
سرویس بین الملل فردا؛ مترجم سید حسن روتن*: اقتصاد فناوری اگرچه در حال شکل دادن نوع جدیدی از سبک زندگی و فضای کسب و کار است، اما در عین حال این رویه نقش فعالی را در زمینه بی‌خانمانی، وادار کردن افراد به ترک خانواده و حتی بروز مشکلات متعدد درباره مسکن افراد ایفا می‌کند.
به گزارش نشریه انگلیسی گاردین، در بسیاری از مناطق دره سیلیکون در حومه ایالت کالیفرنیای آمریکا وضعیت خانواده‌ها نامناسب است و برخی از خانواده‌ها مانند خانواده چاوز شرایط بسیاری بدی داشته‌اند، به طوری که آدریانا و عمر چاوز یک سال گذشته را در پارک‌ها به سر برده‌اند.
شهرت این منطقه به دلیل قرار داشتن بسیاری از شرکت‌های مطرح انفورماتیک جهان در این منطقه‌است. گوگل، اپل، اینتل،یاهو از جمله شرکت‌های بزرگ این منطقه هستند.
خانواده چاوز هر روز سه دختر خود را که به همراه آنان در پارک خوابیده‌اند، بیدار می‌کنند و آنان برای رفتن به مدرسه آماده می‌شوند. شاید اگر هر جای دیگری بود وضعیت خانواده چاوز یک استثنا محسوب می‌شد، اما در این نقطه از کالیفرنیا این وضعیت چندان هم غیرعادی تلقی نمی‌شود. منطقه‌ای که غنی از صنعت فناوری است و به همین دلیل به نام دره سیلیکون نامیده می‌شود.
مسئله قابل تامل در این زمینه این است که حدود یک سوم از دانش‌آموزان این منطقه معادل ۱۱۴۷ نفر بی‌خانمان هستند و بسیاری از آنان در کنار خانواده‌های خود در فضای باز زندگی می‌کنند، دلیل این امر این است که خانواده‌های این کودکان نمی‌توانند از عهده مخارج زندگی و مسکن برآیند. این در حالی است که در میان این افراد از هر قشری وجود دارد، از معلم گرفته تا کارکنان دولتی و حتی مدیران مدرسه.
خانواده چاوز زمانی منزل مسکونی را از دست دادند که عمر، پدر خانواده به دلیل آسیب‌دیدگی دیگر نتوانست کار کند و به همین دلیل از پس هزینه‌های اجاره خانه برنیامد. اجاره‌ای که متوسط میزان آن ۲۲۰۰ دلار است که به خانواده وی فشار زیادی وارد کرد و آن‌ها نتوانستند به موقع این مبلغ را پرداخت کنند. آدریانا که در یک مرکز مراقبت‌های پزشکی کار می‌کند، ساعتی ۱۱ دلار درآمد دارد و این در حالی است که با این میزان درآمد، آنان مجبورند هزینه هزار دلاری هر ماهه خود را تامین کنند و گزینه دیگری ندارند.
عمر در این‌باره می‌گوید: در ابتدا این وضعیت برای خانواده به خصوص بچه‌ها سخت و هراس‌آور بود. اما به مرور به آن عادت کردند و توانستند با این وضعیت کنار بیایند. اگرچه برای بچه‌های من دیدن بچه‌های دیگر با لباس‌های مناسب خیلی راحت نیست.
فضایی که این خانواده در آن زندگی می‌کنند، هیچ فضای آزادی ندارد و شرایط برای درس خواندن بچه‌ها و آشپزی آدریانا نیز چندان مناسب نیست. از سوی دیگر به دلیل خرابی یخچال آنان شرایط نگهداری غذا را نیز ندارند و چمدان‌های لباسشان نیز در محل زندگی آنان روی هم تلنبار شده است.
لنت که کوچکترین عضو خانواده است، معتقد است که شرایط فعلی آنان بسیار سخت است، اما دست‌کم او و خانواده‌اش جایی برای خوابیدن دارند.
این در شرایطی است که پیامدهای این بحران در حال گسترش است. در عین حال این منطقه به طور سنتی محل زندگی سرخ‌پوستان و سیاه‌پوستان آمریکایی بوده است و با وجود اقتصاد فناوری در این منطقه، ساکنین سنتی آن از منافع این اقتصاد محروم بوده‌اند.
شرایط محل زندگی بی‌خانمان‌ها به گونه‌ای است که در یک خانه چهار خانواده در کنار هم زندگی می‌کنند و این در شرایطی است که حتی معلمان مدارس نیز از این وضعیت نامساعد رنج می‌برند و مجبورند در طول روز دو ساعت یا بیشتر را صرف رفت و آمد به محل کار خود بکنند، زیرا توان یافتن خانه‌ای در نزدیکی محل کار خود را ندارند.
آماندا کمپ ۴۷ ساله یکی از این افراد است که به عنوان مدیر مدرسه فعالیت می‌کند. وی می‌گوید که درآمد وی به اندازه‌ای نیست که بتواند خانه‌ای را به طور مستقل اجاره کند و چاره‌ای جز اینکه با سه نفر دیگر به طور مشترک در یک خانه زندگی کند، ندارد. وی در بخش دیگری از گفتگوی خود در این‌باره می‌گوید: من نتوانستم از پس هزینه‌های خوابگاه دانشجویی بر بیایم و به همین دلیل مجبور هستم در چنین شرایطی زندگی کنم. هرگز فکر نمی‌کردم که زمانی بیاید که مجبور شوم در چنین شرایطی به زندگی ادامه دهم.
بسیاری از خانواده‌هایی که بی‌خانمان هستند و فرزندان آنان در مدارس این منطقه تحصیل می‌کنند، در گفتگو با گاردین اعلام کرده‌اند که در اندیشه انتقال به مکان‌هایی ارزانتر بوده‌اند، اما مشکل اینجاست که در مناطق ارزانتر کاری یافت نمی‌شود تا این خانواده‌ها بتوانند مخارج زندگی خود را تامین کنند.
پاستور پل بینز، یکی از مقامات محلی این منطقه در این‌باره می‌گوید: تا پیش از وجود اقتصاد فناوری در این منطقه، هزینه مسکن به ندرت از ۵۰۰ هزار دلار در سال بیشتر می‌شد، اما از آن زمان تاکنون این هزینه به ۷۵۰ هزار دلار رسیده است که احتمالا بسیاری از افراد نمی‌توانند از عهده آن برآیند.
گلوریا هرناندز گاف، یکی دیگر از مقامات این منطقه از برخی تلاش‌ها برای حل این بحران خبر داده و همکاری مارک زاکربرگ، موسس فیسبوک و همسرش را نیز در این زمینه خاطرنشان کرده است. او در عین حال بر این نکته تاکید دارد که ابتدا باید نیازهای فوری خانواده‌های بی‌خانمان منطقه مذکور در این زمینه رفع شود و سپس به مشکلات دیگری مانند مسئله مسکن و کمبود دستمزدها رسیدگی شود.
وی خواهان ایجاد پارکینگی در مدارس شده است تا از این طریق خانواده‌ها بتوانند در کنار یکدیگر در این مکان‌ها شب را سپری کنند، چرا که وی معتقد است کمبود خواب و استرس باعث افت تحصیلی دانش‌آموزان بی‌خانمان خواهد شد. هرناندز گاف همچنین در تلاش برای احداث ماشین‌های لباسشویی در این مناطق است تا افراد بی‌خانمان از نظر نظافت لباس‌های خود نیز مشکلی نداشته باشند.
هرناندز گاف در عین حال امیدوار است که آپارتمان‌هایی برای کارکنان مدارس احداث شود و مالکیت آن در اختیار مقامات محلی باشد تا از این طریق مشکل مسکن کارکنان مدارس حل شود. چرا که ممکن است دانش‌آموزان و مدیران مدارس به دلیل تبعیض‌های موجود به افراد خطرناکی برای جامعه تبدیل شوند. او در عین حال می‌گوید که عاشق این منطقه است و امیدوار است که بتواند در این منطقه از ایالت کالیفرنیا خانه‌ای برای خود بخرد و به مشکلات ساکنین منطقه که در حاشیه ایالت کالیفرنیا قرار دارند، نیز به خوبی رسیدگی کند.
منبع: Guardian
دیدگاه تان را بنویسید