خوردن صابون چینی‌ها به تن تولیدکنندگان کفش ایرانی

خبرگزاری تسنیم: جنس‌هایی که در ویترین گذاشته شده نشان می‌دهد که در این فروشگاه فقط کفش‌های چرم ایرانی عرضه می‌شود، برعکس دیگر مغازه‌های اطرافش خلوت‌تر است. فروشنده می‌گوید: «ما مشتری‌های خاص خود را داریم، این روزها با وجود کفش‌های رنگارنگ و ارزان قیمت چینی کسی سراغ جنس ایرانی نمی‌آید». قیمت‌ کفش‌های داخل ویترین این مغازه نسبت به قیمت کفش‌های مغازه‌های اطراف بالاتر است، دلیل گرانی کفش‌ها را که می‌پرسم مغازه‌دار در جوابم می‌گوید: «کفش‌های ما از چرم طبیعی و دست‌سوز است. تضمین می‌کنم که چندین سال برایتان کار کند اما آن کفش‌ها چینی و بی‌کیفیت است». به سراغ یکی دیگر از مغازه‌ها می‌روم جنس‌های داخل ویترین متنوع و قیمت‌های آنها نیز متفاوت است. انگار در چیدن ویترین نیم نگاهی به اندازه جیب انواع مشتری‌ها داشته‌اند. دست روی ارزان قیمت‌ترین کفش داخل ویترین که به گفته مغازه‌دار چینی است، می‌گذارم، شاگرد مغازه به قفسه پشت سرش اشاره می‌کند و می‌گوید: «از این کفش 5 رنگ موجود است، کدامشان را برایتان بیاورم؟». با آنکه سرشان شلوغ است در جواب سوال من در مورد تفاوت قیمت کفش‌های چرم داخل ویترین می‌گوید: «کفشی که قیمت‌اش مناسب‌تر است چرم وارداتی است ولی کفش گران‌تر چرم ایرانی است». به سراغ یکی دیگر از مغازه‌‌های عرضه کفش چرم ایرانی می‌روم، وقتی در مورد دلایل عدم استقبال مشتریان از کفش‌های ایرانی می‌پرسم، سر درد و دل مغازه‌دار باز می‌شود و می‌گوید: «مشتری برای نخریدن کفش ایرانی چندین دلیل دارد که ارزان بودن کفش‌های چینی در مقابل گران بودن کفش‌های ایرانی، طرح‌های متنوع و رنگارنگ کفش‌های چینی در مقابل طرح‌های ساده و کم کفش‌های ایرانی، پایین بودن قدرت خرید مردم از دلایل عمده این عدم استقبال است». وی در ادامه می‌گوید: مواد اولیه در ایران گران است به همین دلیل قیمت کفش‌های داخلی بالاست اما در کشورهای دیگر مواد اولیه ارزان به دست تولید‌کننده می‌رسد و تولید‌کننده هم کفش‌ها را با قیمت مناسب وارد بازار می‌کند. چرخی کوتاهی در چند مغازه که کفش چرم خارجی عرضه می‌کند بزنید متوجه تفاوت قیمت می‌شوید. از خانم مسنی که به همراه دخترش در حال تماشای ویترین کفش‌فروشی است در مورد قیمت کفش‌ها و وضعیت بازار کفش می‌پرسم، در جواب می‌گوید: تنوع کفش‌ها زیاد است اما کیفیتی ندارد، قیمت‌ها هم که متفاوت است جنس ایرانی گران، جنس‌های چینی هم که قیمت‌شان پایین است. یکی دیگر از مشتریان که به همراه همسر و دو فرزندش برای خرید کفش آمده است، می‌گوید: سر سال نو باید 4 جفت کفش برای خودم و خانواده‌ام بخرم بودجه‌ام به اندازه‌ای نیست که سراغ کفش گران قیمت ایرانی بروم هرچند که مطمئنم کفش ایرانی کیفیت بهتری دارد. چند دختر نوجوان که ظاهرا خرید دوستانه را به خرید خانوادگی ترجیح داده‌اند نیز در مورد دلیل استقبال از جنس‌های چینی و غیرایرانی را «تنوع» و «ارزان بودن» آنها عنوان می‌کنند و با خنده می‌گویند: در این چند ساعت شاید 20 مغازه کفش فروشی را دیده‌ایم اما پشت ویترین هیچ کدام از مغازه‌های فروش کفش چرم ایرانی توقف نکردیم چون علاوه بر قیمت بالا از نظر تنوع رنگ و طرح نیز هیچ جذابیتی برایمان نداشت. به گفته سید سجاد پادام، کارشناس ارشد اقتصاد، پس از چین بیشترین واردات کفش قاچاق از ویتنام و سپس از ترکیه، اندونزی و بنگلادش بوده است. کفش‌های بی‌کیفیت و فله‌ای که از چین و ویتنام به کشور وارد می‌شود سبب نابودی صنعت کفش داخلی شده است. همین قاچاق فله‌ای سبب رکود کارگاه‌های تولید داخل شده، به طوری که صادرات کفش از حدود 149 میلیون دلار در سال 1390 به حدود 110 میلیون دلار در سال 1393 رسیده است. وی می‌افزاید: در ایران سالانه 200 میلیون جفت کفش مصرف می‌شود، این در حالی است که توان اسمی تولید کارگاه‌های ایران بیش از 250 میلیون جفت کفش است. یعنی در صورت احیای کارگاه‌ها و کنترل قاچاق، ایران صادر‌کننده کفش خواهد بود. اما در میان بی‌توجهی مسئولان امر مشاهده می‌شود که 1.5 هزار میلیارد تومان کفش به کشور وارد می شود که این رقم واردات برابر است با بیکاری 30 هزار کارگر ایرانی.