چند ثانیه مهم از یک جلسه درمورد قراردادهای نفتی

سرویس اقتصادی فردا؛ وحید اشتری*: نزدیک یک سال و نیم پیش یک جمعی از دوستان ما برای شرکت در جمع محفلی رفته بودند دانشگاه امیرکبیر. آقای سید مهدی حسینی رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی (ipc) که مسئول قراردادهای قبلی در قالب بیع متقابل هم بود داشت برای یک جمع معدود سخنرانی می‌کرد. وسط جلسه که فضا خیلی صمیمی و دوستانه شده بود از دهانش یک نکته مهمی بیرون می‌پرد. می‌گوید اصلا این قراردادهای نفتی دست آورد برجام نیست بلکه خودش کاتالیزور به توافق رسیدن سر برجام بود. بعبارت ساده‌تر ما بعنوان باج برای اینکه لابی نفتی دنیا را بیاوریم پشت سر برجام همانموقع این مدل چوب حراج به نفت مان زدیم. یعنی برجام اینقدر مهم بود که به جز دادن آنچه از صنعت هسته‌ای دادیم و پذیرش آن حجم از محدودیت‌ها و نظارت‌ها و بازرسی‌ها، نفت‌مان را هم دادیم که زودتر منعقد شود. نکته اینکه برخلاف تصور اولیه‌ای که خیلی‌ها دارند و الآن انتظار بسته نشدن یا اصلاح خیلی جدی در این قرارداد‌ها را دارند این قرارداد هم مثل خیلی دیگر از توافقات تجاری اخیر از قول‌هایی است که ما همانموقع حین برجام و در زمان سنگ اندازی فرانسوی‌ها یا سایرین می‌دادیم که اقناع‌شان کنیم. حالا که برجام بسته شده خنده دار است که گمان کنیم از زیر بار این قرارداد‌ها می‌توانیم شانه خالی کنیم. دوستان ما از قضا آن‌روز در دانشگاه امیرکبیر در کیف‌شان دوربین هندی کم دستی داشتند و دیده بودند بحث دارد جذاب می‌شود درآورده بودند و فیلم این چند ثانیه از حرف‌ها را گرفته بودند. بعد‌ها این فیلم را به ثریایی‌ها رساندند و در مستند سودای بازگشت که در نقد همین قراردادهای نفتی بود پخش شد، ولی آنموقع خیلی کسی بهش توجه نکرد. عین عبارت آقای حسینی در این فیلم در مورد قراردادهای نفتی اینست: "نمی دانم بگویم یا نگویم بعضی از بحث‌ها را، در خلال مذاکرات برجام، ما سیاستی را می‌خواستیم پیاده کنیم که طبق آن لابی نفتی دنیا، پشت کار دیپلماتیک ما در مذاکرات هسته‌ای قرار بگیرد".