دست به دست کردن فیلم و صدا این بار برای تخریب قاریان کلام خدا

سرویس اجتماعی فردا؛ حمید محمدی محمدی: كسى كه مؤمنى را براى گناهى سرزنش كند، نميرد تا خودش آن گناه را مرتكب شود. امام صادق علیه‌السلام/ ميزان الحكمه/ حکمت 14854 امروز در مجلسی از ذاکران و مداحان، دامنه نقل و سخن به ماجرای خطا، احضار و تنبیه یک قاری ممتاز قرآن کشیده شد. همه از هم می‌پرسیدند: «آیا این خبر صحت دارد؟»

این سئوال، سه پاسخ داشت؛ ـ بله قطعاً. فیلمش موجود است!

ـ به هیچ وجه! برای بنده خدا پاپوش درست کرده‌اند. ـ باید بیش‌تر بررسی شود.

امروز اگر از افرادی به جز جامعه متدینین و اهل هیات درباره تیپ و شخصیت مداحان سوال کنید، جواب‌‌هایی خواهند داد که حیرت شما را برمی‌انگیزد. مع‌الاسف، در شبکه‌های اجتماعی روشنفکری و افراد غیرمذهبی، مداح با صفات و القابی مترادف است که زیبنده نوکران سیدالشهدا علیه‌السلام نیست. البته آنان از این نسبت دادن‌ها دفاع می‌کنند و برای نشان دادن سلوک ناشایست تعداد انگشت‌شماری از مداحان، به قدر کافی، فیلم و صوت در تلفن همراهشان دارند.

این قصه به مداحان اهل‌بیت علیهم‌السلام خلاصه نمی‌شود و دامنه آن به روحانیون، هیات‌های عزاداری، سفر حج، پیاده‌روی اربعین و هر حرکت و کار مذهبی دیگر هم می‌رسد. این‌که به جای حج به دختران دم‌بخت فکر کنید، این‌که به جای پر کردن شکم عرب‌ها، شکم گرسنه‌ها را سیر کنید و ... حکایت‌های مکرری است که همه ما بیش از یک بار شنیده‌ایم.

خلاصه کلام این‌که جماعتی تلاش کردند و می‌کنند که با دست به دست کردن متن و عکس و فیلم و صدا، وجهه و چهره مذهبی‌ها اعم از مداح و آخوند و هیاتی را تخریب کنند و حالا نوبت به قاریان کلام خدا رسیده است.

باز به همان سئوال اول برگردم؛ «آیا این خبر صحت دارد؟»

شما به این پرسش چگونه پاسخ می‌دهید؟ جوابتان همان سه گزینه «بله»، «خیر» و «نیازمند بررسی بیش‌تر» است؟ اگر ما خود را نوکر و پیرو ائمه طاهرین سلام‌الله علیه می‌دانیم، در احادیث مکرر از آن ذوات مقدس آمده است که باید اصل منکر را تقبیح کرد نه فاعل آن را. معصومین در احادیث دیگر، ما را از سرزنش و ملامت گنه‌کاران، در آن صورت که فاعل آن رسوای خلق شود، منع کرده‌اند و ما را به انجام همان گناه قبل از آن‌که بمیریم، وعده داده‌اند. پس صِرف اینکه فیلمی از جلسه دادگاه انسانی دیده‌ایم یا احضارنامه‌اش را فلان سایت منتشر کرده، حق نداریم با حیثیت و آبروی افراد بازی کنیم و رشته و پیوند خانواده و اطرافیانش را بگسلیم.

با اذعان بر اینکه گناه مداح، روحانی، قاری و به طور کلی، محب و پیرو اهل بیت علیهم‌السلام، به مراتب از افراد عادی و معمولی جامعه بزرگ‌تر و حتماً عقوبت آن برای این گروه، شدیدتر است، اما فراموش نکنیم که در صورت درست بودن یا نبودن خبر، نمی‌توانیم با حیثیت یک فرد در درجه نخست و اعتبار و آبروی یک جمع پاک و شریف در درجه بعد بازی کنیم.

اگر ناخواسته در زمین دلخواه دشمن بازی کنیم و به سئوال اول این یادداشت، همان سه جواب را بدهیم، آن‌گاه مردم ما با شنیدن نام یک قاری قرآن به جای آن‌که از «محسن حاجی‌حسنی کارگر» قاری شهید حادثه منا و هزاران قاری پاک کلام‌الله یاد کنند، بلادرنگ و ناخودآگاه خبر رسوایی یک انسان را به خاطر می‌آورند. اگر من و شما هم فیلم و عکس این حادثه را صرف‌نظر از واقعی بودن یا نبودن آن، دست به دست کنیم، نه یک نفر که جامعه قرآنی جهان اسلام را به دار مجازات آویخته‌ایم.

اما به یک سئوال پایانی فکر کنید: اگر من و شما هم در موقعیت گناه قرار بگیریم، آیا می‌توانیم از دام شیطان به سلامت گذر کنیم؟