طراحی آمریکا برای حذف ایران از بازار گاز اروپا

مهر: آمریکا در ادامه تلاشهای خصمانه بر ضد منافع ملت ایران، با فشار بر کشورهای منطقه به دنبال طراحی و اجرای پروژه های پرهزینه و غیر واقعی برای انتقال انرژی به ویژه گاز خزر و خاورمیانه به اروپا و حذف منابع انرژی ایران از بازار است. آمریکا همواره درپی این بوده که با فشار بر کشورهای منطقه حتی از طریق راههای پرهزینه و غیرمعمول، ایران را از بازار انتقال انرژی به ویژه گاز در منطقه کنار بگذارد. در همین راستا "راس ویلسون" سفیر سابق آمریکا در ترکیه اخیرا گفت: واشنگتن راهکارهای جدیدی طرح کرده تا بتوان انرژی مناطق خاورمیانه و آسیای مرکزی را به سمت غرب سرازیر کرد. سخنان رئیس اوراسیا در شورای آتلانتیک ابعاد تلاش های آمریکا برای منزوی نمودن انرژی روسیه و ایران را به نمایش می گذارد. راس ویلسون مدیر اوراسیا در شواری آتلانتیک که مرکز آن در واشنگتن است هفته گذشته به منظور شرکت در دومین نشست بین المللی "انرژی و اقتصاد دریای سیاه" به ترکیه سفر کرد. وی در حاشیه این نشست طی یک کنفراس مطبوعاتی ضمن تشریح راهکارهای جدید آمریکا جهت انتقال گاز حوزه دریای خزر، انتقال گاز شاه دنیز آذربایجان و خاورمیانه اظهار داشت: از سال 2011 پروژه های متنوع و متعددی جهت انتقال گاز از این مناطق استراتژیک اجراء خواهد شد. هم اکنون در مناطق قفقاز و خاورمیانه منابع بسیار غنی انرژی موجود است وتلاش بر این است تا با اجرای پروژه هایی این منابع غنی به سمت غرب سرازیر شود. توضیح راس ویلسون مبنی بر وجود پروژه های منتوع و کلید خوردن این پروژها بعد از سال 2011 نشانگر آن است که آمریکا تصمیم دارد ایران و روسیه را که بزرگترین تولید کنندگان گاز طبیعی در جهان هستند از این لحاظ به انزوا بکشد. هم اکنون کارهای کارشناسی و فنی پروژهای متعدد گازی نابوکو(Nabucco )، خط لوله ترکیه-یونان- ایتالیا (ITGI) و خط لوله ترانس آدریاتیک (TAP) در حال اجراست و در کنار این پروژه ها، قرارداد پروژه خط لوله آذربایجان-گرجستان-رومانی(AGRI) هم بعد از آن به امضاء رسیده است. از سخنان ویلسون می توان متوجه شد که آمریکا به غیر از پروژه های مزبور به دنبال آماده نمودن گزینه های جدید انتقال انرژی از دو منطقه خاورمیانه و آسیای مرکزی است. ویلسون مدیر اوراسیا در شورای آتلانتیک در ادامه سخنانش گفت: با هدف ساخت خط لوله گاز طبیعی بین ترکیه و بلغارستان با دولت صوفیه مذاکراتی انجام داده و امیدوار است طرفین بتوانند در این زمینه مذاکراتی را شروع کرده و به توافقاتی دست یابند. دعوت از مقامات عراقی و افغانستان هدف از پروژهای مطرح شده توسط آمریکا و کارشناسان غربی، تشکیل گزینه های مختلف جهت انتقال گاز از مناطق خاورمیانه و قفقاز به سمت غرب و کاهش وابستگی آنان به گاز روسیه و منزوی کردن انرژی ایران است. از طرفی، دعوت از مقامات عراقی و افغانی به این نشست و با توجه به اینکه این کشورها در حوزه دریای سیاه نمی باشند قابل تامل است. مشکل پروژه ها مشکلی که پروژهای آمریکا با آن مواجه است تامین گاز مورد نیاز خطوط گازی مورد نظر آنان است. با توجه به اینکه حوزه دریای خزر و قفقاز دارای منابع دست نخورده گاز طبیعی می باشند، ولی ایران و روسیه هنوز بعنوان بزرگترین صار کننده گاز در جهان مطرح هستند. از طرفی دیگر به دلیل تصویب قطعنامه ها و تحریمهای یکجانبه علیه ایران غرب که به نوعی مایل به همکاری با ایران در زمینه انرژی است نمی تواند از این گزینه ارزان و اقتصادی بهره مند شود. کشور عراق هم به دلیل عدم ثبات سیاسی و حضور اشغالگران آمریکایی بسختی خواهد توانست گاز مورد نیاز خطوله گازی را تامین کند. مگر اینکه پس از خروج نیروهای آمریکایی از این کشور ثبات سیاسی در عراق حاکم شود که آن هم زمانبر است. "دومین نشست انرژی و اقتصادی دریای سیاه" در تاریخ 7 الی 9 مهر با حضور سیاستمداران و کارشناسان بین المللی از جمله "نیکولوس گیلائوری" نخست وزیر گرجستان، "برنت اسکاوکرافت" مشاور امنیت ملی دولت جرج بوش، "زبیگینو برژینسکی" مشاور امنیتی سابق آمریکا در دوران جیمی کارتر، "راس ویلسون" سفیر سابق ترکیه و رئیس اوراسیا در شواری آتلانیک ، "حسین شهرستانی" وزیر انرژی عراق ، "ریچارد مورنینگ استار" نماینده ویژه آمریکا در اوراسیا و نمایندگانی از افغانستان، بلغارستان، اسپانیا، "ساموئل هانتینگتون" نظریه پرداز جنگ تمدن ها و کارشناسان متعددی از سازمان های بین المللی برگزار شد. در این نشست موضوعاتی چون تصویر و استراتژی های ذیربط با مناطق اوراسیا، دریای خزر و آسیای میانه، تامین ثبات سیاسی، امنیتی و اقتصادی لازمه برای رشد و توسعه، کیفیت شکل گیری آینده انرژی اوراسیا بعد از بحران اقتصادی جهانی، زیر ساختهای گاز طبیعی اوراسیا، یکپارچگی بخش های ساختمان، اعتبار و دیگر بخشهای در حال توسعه؛ همکاری های منطقه ای برای مقابله با رقابت، تحولات زیست محیلی امکانات تامین شده در این خصوص و نقش همسایگان و دیگر بازیگران بین المللی مورد بحت و تبادل نظر قرار گرفت.