از بانوی اول تا رهبری زنان جهان

حداقل در  دو سال گذشته هر گفته‌ای از جمیله علم‌الهدی  واکنش‌های بسیاری را به همراه داشته است. از پیشینه حرف‌های او می‌توان مجموعه‌ای از واکنش‌ها را دسته‌بندی کرد. این واکنش‌ها سمت و سو و جریانی هم ندارد. حضور او در سطوح تصمیم‌گیری هم کم نبوده اگرچه حالا به عنوان همسر سید ابراهیم رئیسی پای ثابت سفرهای کاری او هم شده و گاه پا به پای رئیس‌جمهور در جلساتی با همسران دیدارکنندگان او جلسه می‌گذارد اما پیش از اینها هم او را به عنوان یکی از نویسندگان سند تحول آموزش و پرورش به یاد داریم. اساسا شاید تخصص او در همین حوزه باشد اما به شکل جالب توجهی وزیر پیشنهادی او برای وزارت آموزش و پرورش در هنگامه معرفی کابینه دولت تنها گزینه‌ای بود که نتوانست از مجلس شورای اسلامی رای اعتماد بگیرد. برگزاری همایش پر زرق و برق زنان تاثیرگذار جهان (که البته گاه با حضور همسران سیاستمداران همراه بود)، نوشتن کتابی همچون کتاب «شدن» نوشته میشله اوباما، و البته این آخرینش که نوشتن نامه به همسر امانوئل مکرون بود از جمله فعالیت‌های او بوده که همواره بازتاب‌های بسیار داشته است. شاید مهم‌ترین گفته او در این چند سال اشاره‌های مبهم و آشکارش به ماجرای «بانوی اولی» بود. ماجرایی که حجم وانش‌ها باعث توضیح او هم شد و همان توضیح هم دوباره بحث‌ها را داغ‌تر کرد. حالا هم به تازگی اعلام کرده «ما به عنوان الگو باید رهبری زنان جهان را به دست بگیریم نه اینکه همچنان پیرو بمانیم.» قضاوت بر ارزش‌گذاری حرف‌های او کار این یادداشت نیست اما حداقل رویه رسانه‌ای کنونی نشان می‌دهد هر گفته‌ای از سوی او می‌تواند به نوعی دافعه‌ای پیرو موضوع اعلام شده ایجاد کند.