چه گروه‌هایی 45 روز وقت کشور را با سیاسی‌کاری تلف کردند؟

گروه سیاست سایت فردا: چندی پیش غلامرضا که در آن زمان معاون سیاسی وزیر کشور بود، با بخشنامه‌ای عجیب باعث تعجب همگان شد؛ بخشنامه‌ای که بر اساس آن فرمانداران و استانداران تا روز انتخابات -که آن زمان حدود یک سال می‌شد- نباید هیچگونه همکاری‌ای با نمایندگان مجلس می‌داشتند. این بخشنامه باعث انتقاد بسیاری از نمایندگان مجلس زیرا در صورت اجرایی‌شدن این بخشنامه عملا نمایندگان نمی‌توانستند هیچ اقدامی برای حل مشکلات حوزه‌های انتخابیه خود انجام دهند. نمایندگان خواستار برکنار غلامرضا شدند زیرا بخشنامه مذکور را جهت‌دار می‌دیدند. وزیر کشور هم مخالفتی نداشت و در جلسه با نمایندگان از تعامل در این زمینه سخن گفت اما هر چه پیش رفت و به ویژه در روزهای اخیر و بعد از برکناری غلامرضا از مسئولیتش، حملات گروه‌هایی خاص به مجلس به بهانه غلامرضا بیشتر و بیشتر شد و از مقطعی به بعد احساس شد که این حملات سازماندهی شده است؛ به ویژه آنکه در چند وقت اخیر بحث استیضاح وزیر کشور هم مطرح شد و این جریان‌های خاص سعی می‌کردند موضوع استیضاح را صرفا به بحث غلامرضا مرتبط کنند در صورتی که چنین نبود.

محمدباقر قالیباف، رئیس مجلس، به تازگی در نشست پایان دوره دفتر تحکیم وحدت درباره این موضوع شفاف‌سازی کرد و گفت: «استیضاح تنها به همین دلیل نبود و 14بند داشت و وزیر کشور با حضور در کمیسیون باید به 14موضوع پاسخ می‌داد اما یک جریان خاص سیاسی اینگونه مطلب را نشر داد. معتقدم اگر حداقل انصاف را به خرج می‌دادند نباید در شرایط امروز کشور چنین اختلاف‌افکنی می‌کردند که همین رفتارها است که باعث می‌شود علی‌رغم ظرفیت‌هایی که امروز وجود دارد، شاهد این وضعیت در کشور باشیم؛ به جای ایجاد هم افزایی، 45روز وقت کشور را بر سر چنین موضوعات سیاسی تلف شده که از اساس کذب است».

اما آنهایی که 45روز است وقت کشور را با سیاسی‌کاری خود به هدر دادند چه کسانی هستند؟ بی‌تردید بدنه اصلی دولت و شخص رئیس‌جمهور خواهان برهم خوردن وحدت دولت و مجلس نیستند و رئیس‌جمهور هم بارها نشان داده است که می‌خواهد دو قوه در تعامل کامل به سر ببرند اما هستند گروه‌هایی در دولت که به بهانه‌های مختلف می‌کوشند دولت و مجلس را مقابل هم قرار دهند. مثال واضحش استیضاح سیدرضا فاطمی امین بود که در آن مقطع هم شاهد بودیم که همین سیاسی‌کارها استفاده از حق قانونی نمایندگان را نوعی تقابل با دولت جلوه می‌داند. این گروه‌های خاص یا به تعبیری سوپرانقلابی‌ها نه تنها در دولت بلکه خارج از دولت هم سعی می‌کنند با ملتهب‌کردن اذهان عمومی به اهداف ویژه خود برسند؛ نیروهایی که از یک سو با شعار انقلابی‌گری به نیروهای سیاسی دیگر هجمه می‌برند و از سوی دیگر در دایره انقلابی‌گری فقط خود را به رسمیت می‌شناسند تا با این حربه به زعم خودشان تنها نیروهای باقی‌مانده در صحنه خودشان باشند. چنین نیروهایی نه به طور زیاد اما در بخش‌هایی از دولت هم وجود دارند که می‌خواهند با راه‌اندازی جنجال‌های سیاسی دستاوردهای مجلس یازدهم را به حاشیه ببرند؛ مجلسی که صریحا مورد تأیید و حمایت مقام معظم رهبری قرار گرفته است.

جریان‌های تندرو می‌کوشند در آستانه انتخابات مجلس تندترین حملات را به مجلس وارد کنند تا بتوانند سهم بیشتری از کرسی‌های مجلس به دست آورند و شاید بتوان هدف این گروه‌ها از حمله‌های بی‌منطق به مجلس را انتخابات پیش رو دانست. به هر روی آنها با هر هدف و نیتی که بر مجلس بتازند، در جهت از بین‌بردن انسجام میان قوا و زائل‌کردن وحدت ملی حرکت می‌کنند؛ مسیری که نه مورد تأیید رهبر انقلاب است و نه مطلوب مردم است و نه منافع ملی را تأمین می‌کند.