«فردا» گزارش می‌دهد:
لیست‌های بی‌نتیجه
پرسش آن است که لیست مشرک غلامرضا و رائفی‌پور چه نتیجه‌ای به جز ایجاد خلل در وحدت اصولگرایی می‌تواند داشته باشد؟
گروه سیاست سایت فردا: روز گذشته خبری منتشر شد مبنی بر اینکه محمدرضا غلامرضا، معاون سابق وزیر کشور، علی اکبر رائفی‌پور و یک شخص دیگر می‌خواهند برای انتخابات مجلس از حوزه انتخابیه تهران، لیست مشترک صادر کنند. چند نکته درباره چنین لیستی به ذهن می‌رسد:
1. لیست رائفی‌پور و غلامرضا طبیعتا نمی‌تواند مخاطب خاصی داشته باشد؛ چه آنکه سخنرانی‌های فردی مانند رائفی‌پور به جز طیف‌هایی خاص و محدودی از مخاطبان اصولگرایان مخاطب فراگیری ندارد چه رسد به آنکه لیست انتخاباتی او بتواند در میان اصولگرایان اصیل و دارای گفتمان سیاسی رأی‌آور باشد. از سوی دیگر محمدرضا غلامرضا، معاون سابق سیاسی وزیر کشور هم به جز حاشیه‌هایی که ایجاد کرد و در نهایت باعث کناره‌گیری‌اش از مسئولیت شد، دلیل دیگری برای شناخته‌شدن نزد مردم ندارد!
2. به نظر می‌رسد با توجه به آنکه از پیش مشخص است که چنین لیست‌هایی رأی‌آور نیستند، تنها نتیجه آن ایجاد خلل در وحدت جامع اصولگرایان است. برخی طیف‌ها، گروه‌ها و شخصیت‌ها در عین حال که بیش از همیشه ضرورت ارائه لیست واحد برای اصولگرایان احساس می‌شود اما در مدت اخیر گفته‌اند که ممکن است لیست جداگانه ارائه دهند و حتی یک گروه رسما اعلام کرده بود که قصد رقابت درون‌جناحی با اصولگرایان را دارد. این در حالی است که بعد از مشخص‌شدن نتایج بررسی صلاحیت‌ها مشخص شد که اصلاح‌طلبان در مقطع کنونی هم توان ارائه لیست واحد را دارند، هم اراده‌اش را و هم می‌توانند نیروهای شناخته‌شده‌ای از خودشان را به عنوان سرلیست معرفی کنند؛ با این وصف اگر اصولگرایان به لیست واحد نرسند هیچ بعید نیست کرسی‌هایی از مجلس در اختیار اصلاح‌طلبان قرار بگیرد. حالا پرسش آن است در این شرایط افرادی که قصد ارائه لیست واحد دارند، واقعا دلسوز جریان اصولگرایی‌اند؟
3. نکته دیگر درباره وزن سیاسی نیروهایی است که خواهان ارائه لیست مستقل هستند. اگر به چنین طیف‌ها یا شخصیت‌ها نگاه کنیم، در می‌یابیم که از قضا وزن خاصی در عالم سیاست و مشخصا در میان اصولگرایان ندارند. با این اوصاف شاید آنها در پس سهم‌خواهی از لیست احتمالی واحد نهایی باشند. چنین نیروها و گروه‌هایی با علم به اینکه به صفت فردی مقبولیتی در میان جامعه ندارند، به نوعی می‌خواهند بدنه اصلی اصولگرا را تحت فشار قرار دهند تا اگر احیانا لیست واحدی بسته شد، نام آنها هم در آن لیست باشد که چنین شیوه‌ای طبیعتا با شکست مواجه می‌شود زیرا وحدت حداکثری اصولگرایی نمی‌تواند دست‌مایه سهم‌خواهی برخی گروه‌ها و طیف‌ها قرار گیرد.
4. مسئله دیگر دلیل همگرایی چنین نیروهایی است؛ به نظر می‌رسد لیست مشترک غلامرضا و رائفی‌پور هیچ دلیلی نمی‌تواند داشته باشد جز انتخابات؛ یعنی نه گفتمان مشترکی میان چنین نیروهایی دیده می‌شود و نه راهبردی تقینینی-نظارتی و نه حتی شعاری مشخص و تنها دلیل فقط دیده‌شدن در انتخابات است.
5. در پایان گفتنی است که هیچ ایده ایجابی خاصی هم در میان نظرات این دو فرد دیده نمی‌شود؛ یعنی اگر بپذیریم مجلس محل بررسی موضوعات مهمی مانند چون بررسی سند بودجه، بررسی دلایل کسری بودجه، تورم و... است هیچ وقت هیچ‌نظر مشخصی از سوی اینها برای رفع چنین مسائلی دیده نشده است و عملا هیچ ایده عینی، راهبردی و ایجابی از این لیست‌های بی‌نتیجه به دست نمی‌آید.
دیدگاه تان را بنویسید