جمهوری اسلامی: توصيه‌هائي كه زمين ماندند

بسم‌الله الرحمن الرحيم هفته گذشته، رهبر معظم انقلاب در ديدار كارگزاران حج، نكاتي نيز درباره ماجراي اختلاس سه هزار ميليارد توماني گفتند كه مهمترين آنها مربوط به توصيه‌هاي 10 سال قبل ايشان در قالب يك فرمان 8 ماده‌اي براي مبارزه با مفاسد اقتصادي بود. متن آنچه رهبر انقلاب در اين زمينه فرمودند اين بود: "چند سال قبل از اين - نمي‌دانم حالا 10 سال قبل است يا بيشتر است - من توصيه‌هاي مؤكدي را راجع به مقابله با فساد اقتصادي به مسئولين كشور كردم، استقبال هم كردند، اما اگر عمل مي‌كردند ديگر اين فساد بانكي اخير - كه حالا همه روزنامه‌ها و همه دستگاه‌ها و همه ذهن‌ها را پر كرده - پيش نمي‌آمد. وقتي عمل نمي‌كنيم دچار اين حوادث مي‌شويم. اگر با فساد مبارزه بشود، ديگر اين چند هزار ميليارد - يا هرچه - سوءاستفاده‌اي كه افرادي بيايند بكنند، پيش نمي‌آيد. وقتي عمل نمي‌كنيم، پيش مي‌آيد، ذهن مردم را مشغول مي‌كند، دل مردم را مشغول مي‌كند، دل آدم‌ها را مي‌شكند..." (روزنامه جمهوري اسلامي - سه شنبه 12 مهر 1390) همزمان با انتشار اين بيانات رهبري، روزنامه جمهوري اسلامي اقدام به چاپ متن كامل فرمان 8 ماده‌اي ايشان در همان شماره روزنامه نمود تا آنچه تحت عنوان "توصيه ها" مورد اشاره ايشان قرار گرفت، عيناً از نظرها بگذرد و شاهدي باشد بر صحت و اتقان اين نكته كه اگر به توصيه‌هاي 10 سال قبل رهبري عمل مي‌شد، فساد بانكي اخير پيش نمي‌آمد. اكنون مناسب است فرازهائي از اين پيام را بازخواني كنيم تا مشخص شود چه توصيه‌هائي زمين مانده‌اند كه عمل نكردن به آنها زمينه را براي اختلاس سه هزار ميليارد توماني فراهم ساخته است. تاريخ انتشار اين فرمان، دهم ارديبهشت 1380 است. توجه به اين تاريخ، براي درك و فهم اين نكته كه چه كساني به توصيه‌هاي رهبري عمل نكرده‌اند مهم است. اين تاريخ، همزمان با سال اول دور دوم دولت آقاي خاتمي است. با توجه به اينكه اكنون 10 سال از صدور اين فرمان مي‌گذرد، توجه به اين نكته اهميت دارد كه 4 سال از اين مدت مربوط به دولت اصلاحات و 6 سال آن مربوط به دولتي است كه با عنوان "عدالت محور" به صحنه آمده و خود را پاك‌ترين دولت در طول تاريخ مي‌داند. به عبارت روشن تر، سهم عمده عمل نكردن به توصيه‌هاي رهبري در مورد مبارزه با مفاسد اقتصادي متعلق به دولت باصطلاح "عدالت محور" است. اگر در اين فرازها كه برگزيده‌اي از فرمان 8 ماده‌اي رهبري براي مبارزه با مفاسد اقتصادي است دقت شود، اين نكته قابل درك خواهد بود كه وقوع اختلاس‌هاي بزرگي همچون اختلاس سه هزار ميليارد توماني نتيجه عمل نكردن به همين فرمان است. در مقدمه فرمان آمده است: "حكومتي كه مفتخر به الگو ساختن نظام علوي است، بايد در همه حال تكليف بزرگ خود را كم كردن فاصله طولاني خويش با نظام آرماني علوي و اسلامي بداند و اين، جهادي از سر اخلاص و همتي سستي ناپذير مي‌طلبد." شرايط امروز جامعه ما به ويژه با توجه به اختلاس سه هزار ميليارد توماني و اختلاس‌هاي ديگري كه اين روزها يكي پس از ديگري افشا مي‌شوند و فاصله طبقاتي شرم آوري كه هر روز بيشتر خود را نشان مي‌دهد، اين واقعيت تلخ را فرياد مي‌كند كه نشانه‌اي از كم كردن فاصله طولاني ما با نظام آرماني علوي و اسلامي ديده نمي‌شود. همين سه چهار روز قبل بود كه اعلام شد تفاوت قيمت يكي از كوچك‌ترين خانه‌ها با گران‌ترين خانه در شهر تهران حدود هفت ميليارد تومان است؛ خانه اول، 39 ميليون تومان در ميدان قزوين تهران و خانه دوم، يك پنت هاوس در شميران به قيمت 7 ميليارد تومان! (روزنامه جمهوري اسلامي - چهارشنبه 13 مهر 1390 صفحه 13 ستون تازه ها) در مقدمه فرمان، نكته ديگري نيز آمده كه قابل توجه است: "نامگذاري امسال به نام مبارك "رفتار علوي" فرصت مناسبي است كه شما برادران عزيز، مراقبت از سلامت نظام را، كه بحمدالله در سال‌هاي گذشته همواره در كار بوده، فعاليتي تازه نفس و سازمان يافته ببخشيد و با همكاري و اتحاد، افق‌ها را در برابر چشم اين ملت نجيب و مؤمن روشن‌تر و شفاف‌تر سازيد." اين، شهادت صريح رهبري به مراقبت از سلامت نظام در سال‌هاي قبل از صدور فرمان 8 ماده‌اي است، همان چيزي كه همواره در سال‌هاي اخير بالاترين مسئولان اجرائي كشور، عكس آن را تبليغ نموده و چنين وانمود كرده‌اند كه قبلي‌ها انقلاب و نظام را به بيراهه برده بودند و ما آمده‌ايم تا آن را به مسير اصلي باز گردانيم! در بخش فرمان‌ها نيز نكات جالبي وجود دارد كه با نقل بعضي از آنها فقط سؤالهائي را در مورد چگونگي عمل كردن به آنها مطرح مي‌كنيم و پاسخ آنها را به اطلاعات خود مردم وا مي‌گذاريم و مطمئن هستيم كه به دليل روشن بودن مطالب، خود مردم به راحتي مي‌توانند پاسخ اين سؤال‌ها را بدهند. بند سوم فرمان: - "كار مبارزه با فساد را چه در دولت و چه در قوه قضائيه به افراد مطمئن و برخوردار از سلامت و امانت بسپاريد. دستي كه مي‌خواهد با ناپاكي در بيفتد، بايد خود پاك باشد و كساني كه مي‌خواهند در راه اصلاح عمل كنند بايد خود برخوردار از صلاح باشند." سؤال اينست كه قوه مجريه، مبارزه با فساد را به چه كساني سپرده است؟ آيا آنها داراي همين ويژگي‌ها كه در توصيه رهبري آمده است، هستند؟ بند چهارم فرمان: - "ضربه عدالت بايد قاطع ولي در عين حال دقيق و ظريف باشد. متهم كردن بي‌گناهان يا معامله يكسان ميان خيانت و اشتباه يا يكسان گرفتن گناهان كوچك با گناهان بزرگ جايز نيست..." در سال‌هاي بعد از صدور اين فرمان، به ويژه در 6 سال اخير آيا افراد بي‌گناه از تيغ تخريب در امان بودند؟ آيا كم بودند خيانت كاراني كه از خيانت‌هاي آنان چشم پوشي شد و كم بودند گناهان كوچكي كه با گناهان بزرگ يكسان ديده شدند؟ بند هفتم فرمان: - "در امر مبارزه با فساد نبايد هيچ تبعيضي ديده شود. هيچكس و هيچ نهاد ودستگاهي نبايد استثنا شود. هيچ شخص يا نهاد نمي‌تواند با عذر انتساب به اينجانب يا ديگر مسئولان كشور، خود را از حساب كشي معاف بشمارد. با فساد در هر جا و هر مسند بايد برخورد يكسان صورت گيرد." آيا در اين سال‌ها به اين توصيه مهم عمل شد؟ آيا هنگامي كه قوه قضائيه به سراغ افرادي كه متهم به فساد بودند رفت، آنها "با عذر انتساب به ديگر مسئولان كشور" خود را از حساب كشي معاف نشمردند؟ آيا آن "ديگر مسئولان" نگفتند به خط قرمز ما نبايد تعرض شود؟ اين جمله رئيس قوه قضائيه كه در اين اواخر بارها گفته: "من هشدار مي‌دهم كه كسي براي ما خط قرمز قرار ندهد چون در اسلام قانون خط قرمز نداريم" (روزنامه جمهوري اسلامي - 9 مهر 1390) پاسخ به اظهارات چه كسي است؟ بند هشتم فرمان: - "با اين امر مهم و حياتي نبايد بگونه شعاري، تبليغاتي و تظاهرگونه رفتار شود. به جاي تبليغات بايد آثار و بركات عمل، مشهود گردد." آيا با مفاسد اقتصادي در سال‌هاي اخير بگونه شعاري و تبليغاتي و تظاهرگونه رفتار نشده است؟ اين جمله رئيس قوه قضائيه كه هفته گذشته در رسانه‌ها منعكس شد، پاسخ روشني به اين سؤال است: "متأسفانه در ليست اخير رئيس‌جمهور كه 300 مفسد اقتصادي را معرفي كرده بود، خيلي از موارد بي‌سند و برخي ديگر پيش از اين محكوم شده بودند كه اين اقدام كاري تبليغاتي بود." (روزنامه جمهوري اسلامي - 9 مهر 1390) وضعيتي كه گوشه‌اي از آن در اين مقاله تشريح شد، مظلوميت نظام جمهوري اسلامي را نشان مي‌دهد، نظامي كه بر ارزش‌ها مبتني است و همانطور كه در فرمان 8 ماده‌اي رهبري آمده "بايد در همه حال، تكليف بزرگ خود را كم كردن فاصله طولاني خويش با نظام آرماني علوي و اسلامي بداند." مردم ايران، براي تأسيس اين نظام الهي جان فشاني كردند و اكنون نيز براي حفظ و تداوم آن از هيچ فداكاري و تلاشي دريغ ندارند و تنها خواسته اين مردم، سلامت اين نظام از آفت‌هائي است كه آن را از درون تهديد مي‌كند. آيا با اين آفت‌ها و اين تهديد كنندگان، برخوردي كه در شأن حكومت علوي باشد صورت خواهد گرفت؟