کابوس فروپاشی اقتصادی، آمریکا را در برگرفته است

سرویس بین الملل فردا؛ لاله رشیدی: تحلیل گران اقتصادی مستقل در آمریکا، بحران اقتصادی اخیر را چیزی فرا‌تر از بحران و در حد فروپاشی اقتصادی می‌دانند. هر روز فریاد‌های بیشتری از گلوی مردم آمریکا خارج می‌شود و مردم هر روز بیش از روز پیش، جنبش‌های اعتراضی خود را به خیابان‌های آمریکا می‌کشانند.

آمریکا در حالی این فاجعه اقتصادی را تجربه می‌کند که دولتمردانش همچنان تنها به فکر نجات کلان سرمایه دار‌ها هستند و تمام کوششان این است که خللی در زندگی آن‌ها وارد نشود. جنبش اعتراضی آمریکا با پشتوانه عظیم مردمی که دارد، زنگ‌های سقوط و رسوایی را برای اقتصاد لیبرال آمریکا به صدا در آورده است. مقاله زیر که در نیویورک تایمز منتشر شده است، بخشی از بحران درونی آمریکا را نشان می‌دهد.

نویسنده مقاله با آمار و ارقامی روشن این نکته را پیش می‌کشد که دولت آمریکا با بیکارسازی هرچه بیشتر می‌خواهد فروپاشی را به تاخیر بیاندازد.

*** ماه سپتامبر گذشته آمار اخراج کارمندان به بیشترین مقدار خود در طی این دوسال اخیر رسیده است. آمار اخراج کارمندان در بخشهای خصوصی و عمومی دو برابر سال ۲۰۱۰ شده که تقریبا شامل ۱۱۵، ۷۳۰ کارمند می‌شود.

نشریه اینترنتی moneymorning که در مورد شرکت‌های بزرگ و عمده آمریکا تحلیل می‌نویسد در نوشته اخیر خود با اشاره به شغلهایی که در معرض حذف شدن هستند می‌نویسد: «پیش بینی و ارزیابی‌هایی که صورت گرفته نشان می‌دهد که برای فرار از رکود اقتصادی فعلی برای باقیمانده سال جاری و آغاز سال ۲۰۱۲ بهترین کار این است که بخشی از درآمد شرکتهای بزرگ که صرف پرداخت حقوق به کارمندان می‌شد با اخراج آن‌ها کنار گذاشته شود و کارخانه‌های کوچک‌تر بسته شود. این اقدامات می‌تواند برای شرکت‌های بزرگ رشد اقتصادی به همراه داشته باشد هرچند که نرخ بیکاری را تا ۹ درصد افزایش می‌دهد که این رقم هرچند که در طی این دوسال سابقه نداشته و فشار مضاعفی را به دولت امریکا تحمیل می‌کند ولی راه حلی است مقطعی برای برون رفت از این بحرانی است که شرکتهای بزرگ را دربرگرفته است.»

وال استرییت ژورنال نیز در مقاله‌ای در همین رابطه می‌نویسد: «علی رغم سود یک چهارم شرکت‌های بزرگ و قوی، بیشتر شرکت‌ها ضربات شدیدی خورده‌اند که سبب شده بیش از پیش دست به بازسازی بزنند و کارمندان بیشتری را اخراج کنند. به عنوان مثال کارخانه فن آوری متحده که برنامه ساخت هلیکوپ‌تر را در دستور کار خود دارد، ۵۴۰ کارمند خود را اخراج کرده است و یا شرکت بین المللی هانیول مجبور شده که میلیون‌ها دلار برای بازسازی کارخانه‌اش هزینه کند.»

این روزنامه در ادامه اشاره می‌کند به گفته صریح و بی‌پرده مدیر شرکتهای مستقل پژوهشی تحقیقاتی جف اسپریگ که می‌گوید: «مصرف کننده مرده است، ساخت و ساز مرده است، پس حتی اگر یکبار دیگر نبض اقتصاد و صنعت به تپش درآید ما هیچ چیزی برای تکیه کردن بر آن نداریم.»

بخش‌های مالی در حال کاهش و حذف بیشتر شغل‌ها هستند و با توجه به بحران بدهی‌های مالی اروپا باید در انتظار اخراجهای بیشتری باشیم. بانکهای معتبری همچون بانک مریل لینچ و HSBC اعلام کرده‌اند که هزاران نفر دیگر نیز به زودی از کار بیکار خواهند شد.

بخش بانکی نیویورک از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۹، ۱۳۰۰۰ نفر را اخراج کرده است. به طور کلی شهر نیویورک در طول رکود اقتصادی شاهد اخراج ۴۶۹۰۰ نفر بوده است.

طبق آمار رسمی ۱۴ میلیون نفر در آمریکا بیکار هستند و ۲۶ میلیون نفر یا ۱۶ و نیم درصد از نیروی کار یا در حال اخراج شدن هستند یا بالاجبار مشغول کارهای نیمه وقت هستند. صفوف بیکاران رو به رشد است. تعدادکسانی که مجبور به انتخاب کارهای نیمه وقت شده‌اند افزایش یافته است. تقریبا ۱۰ میلیون آمریکایی به دلایل شرایط کسب و کار نامطلوب و یا به دلیل کاهش فصلی تقاضای کار، بیکار شده‌اند. که این رقم کمی بیشتر از ۸میلیون نفر در ماه ژوییه است.

کارخانه ویرپول اخراج نیروی کار خود را ناشی ازکاهش در تقاضای صنعت جهانی و افزایش هزینه مواد اولیه می‌داند. کارخانه الکترولوکس سوئد در گزارشی که در ۲۶ اکتبر ارائه کرده است، اعلام کرده که در سه ماهه سوم سال ۳۹درصد از درآمد این کارخانه کاهش یافته است و پیش بینی کرده که به طور قطع تقاضا از آمریکای شمالی و اروپا کاهش بیشتری پیدا خواهد کرد.

بی‌جهت نیست که در ۱۵ اکتبر در هنگام تظاهرات «فورت اسمیت را اشغال کنید» یعنی دو هفته قبل از اعلامیه‌ای که شرکت ویرپول صادر کرد، تظاهرات کنندگان شعار سر می‌دادند که شرکت‌ها از انسانیت به دور هستند، به کار این شرکت‌های خاتمه دهید. این صداهای معترض خشمگین هر روز به هم می‌پیوندند و در افق آمریکا، کابوس فروپاشی را تصویر می‌کنند.