عکاس یادگاری با مردگان قرن نوزدهم!
همه چیز به پولدارها تعلق دارد و سهم بقیه فقط تماشا کردن است؛ حتی وقتی که قرار باشد از مرده ای عکس بگیرند، آن هم درست در زمانی که دوربین عکاسی برای بسیاری از زنده ها چیزی عجیب و دست نیافتنی است.
روزگار نو: در قرن نوزدهم، و در حالی که از اختراع دوربین خیلی نگذشته بود، گرفتن عکس یادگاری با مردگان فامیل در مراسم تشییع جنازه، در اروپا معمول بود و کمتر از آن در ایالات متحده رسم بود و خانواده های متمول آن را انجام می دادند. در این موارد، گونه های مردگان را کمی سرخ می کردند و آنها به شکلی قرار می دادند که گویی به خواب رفته اند، حتی گاهی چشم مردگان را باز می گذاشتند!... آری، آدمی-زاد است و رنج دلبستگی؛ بویژه در روزهای اول که انسان نمی تواند مرگ عزیزش را باور کند و همچنان او را زنده می پندارد و طبیعی است که مثل زنده ها با او رفتار کند... آری، این است زندگی!
