مبارزات سیاسی آیت‌الله کنی درآئینه اسناد
همزمان با ایام رحلت آیت‌الله مهدوی کنی، خبرگزاری مهر با انتشار برخی از اسناد فعالیت‌های ایشان در سال‌های پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نمایی کوچک از مبارزات سیاسی ایشان برای پیروزی انقلاب اسلامی را در آئینه این اسناد به نمایش کشید.
در تصویر این سند که تاریخ انتشار آن به سال ۱۳۴۷ باز می‌گردد، ساواک به صراحت از سخنرانی‌ها و منبرهای آیت‌الله مهدوی کنی در مسجد جلیلی احساس خطر کرده است. بر همین اساس نصیری رئیس وقت ساواک در این نامه با اشاره به اینکه فعالیت‌های مرحوم مهدوی کنی منجر به جمع شدن گروه‌های مخالف رژیم در مسجد شده است از ریاست شهربانی کل وقت خواسته است تا از فعالیت‌های وی جلوگیری به عمل آورد.
این سند که تاریخ انتشار آن یکسال پس از انتشار نامه نصیری خطاب به ریاست شهربانی است، نام آیت‌الله مهدوی کنی در صدر فهرست علمای ممنوع المنبر در محرم الحرام سال ۴۸ از سوی ساواک درج شده است.
در این سند که تاریخ تولید آن سال ۵۲ است، به برخی از اظهارات مرحوم مهدوی کنی در جمع معتمدین مسجد جلیل از جمله مرحوم احمد رضا مختارپور اشاره شده است، وی علت مخالفت ایران با تبادل سفیر با عراق را مقاومت این کشور برای اخراج حضرت امام خمینی(ره) از عراق دانسته و عنوان میکند رژیم بیم دارد که با تبادل سفیرمیان دو کشور ایرانیان بسیاری به بهانه زیارت عتبات در عراق به دیدار امام رفته و وجوه شرعی خود به نفع مبارزه با رژیم در اختیار ایشان قرار دهند.
در این سند قید شده که شرط پایان تبعید جمعی از یاران مرحوم مهدوی کنی در بوکان در سال ۵۴ عدم مراجعه مجدد آنها به مسجد جلیلی در تهران بوده است که با این قید ایشان در نهایت از تبعید رها شده و بار دیگر به تهران باز می‌گردند.
در این سند نیز خبر بازدداشت مرحوم مهدوی کنی در سال ۵۴ از طریق برادر ایشان در مسجد جلیلی به اطلاع نمازگزاران می‌رسد.