بازی با کلمات/ «نامزد نظامی» هم به کار اصلاح‌طلبان نیامد
این طور که به نظر می‌رسد بازی رسانه‌ای اصلاح‌طلبان برای پررنگ کردن و بلد کردن واژه «نامزد نظامی» با بن‌بست مواجه شده و بسیاری از سیاسون تاکید کرده‌اند که این گمانه از اساس ایراد دارد.
گروه سیاست سایت فردا- خرداد ۱۴۰۰ نزدیک است و جدای از گمانه‌زنی‌های انتخاباتی در باره کاندیداهای احتمالی، موارد توام با ابهامی نیز محل بحث است. از درستی و نادرستی ورود نظامیان به عرصه رقابت‌های انتخاباتی گرفته تا کاندیدا شدن سرای قوای دیگر که انگار ابزاری رسانه‌ای در دست اصلاح طلبان و برای رسیدن به مقصود انتخاباتی آنان شده است.
سیاسیون در هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا مدام در باره موضوعاتی از این دست سخن گفت و به نحوی با هم مباحثه می‌کنند. مثلا همین امروز شاهد اوج گرفتن مباحثات درباره کاندیدای نظامی بودیم.
این طور که به نظر می‌رسد بازی رسانه‌ای اصلاح‌طلبان برای پررنگ کردن و بلد کردن واژه «نامزد نظامی» با بن‌بست مواجه شده و بسیاری از سیاسون تاکید کرده‌اند که این گمانه از اساس ایراد دارد. به عنوان مثال محمدرضا باهنر امروز در گفتگو با «برنا» می‌گوید: «من این بحث ها را انحرافی می دانم. کاندیدا روحانی، کاندیدا نظامی و کاندیدا غیرنظامی یعنی چه؟! ما یک نفر را می خواهیم که توانمند باشد و سه چیز را از او می خواهیم، من شاخص مدیریت را در سه بٌعد می بینم علم، تجربه و هنر.»
این حرف پاسخی است به اصلاح‌طلبان که به گفته خودشان از کاندیداتوری و ریاست جمهوری یک نظام بدشان نمی‌آید. شاهد آنکه روزنامه اصلاح‌طلب «شرق» در سرمقاله خود با عنوان «کدام بناپارتیسم؟!» می‌نویسد: «یکی از تئوریسین‌های اصلاحات در سال ۱۳۸۰ از خطر ظهور بناپارتیسم در ایران گفت و اکنون با اینکه نزدیک به دو دهه از تحلیل او می‌گذرد، هنوز بناپارتیسم به معنا و مصداق واقعی آن ظهور نکرده است؛ چیزی شبیه ظهور رضاشاه. پس از او نیز بسیاری در‌این‌باره سخن گفته و به جامعه هشدار داده‌اند. به‌جرئت می‌توان گفت در چهار دهه گذشته شرایط اجتماعی ایران هرگز مستعد ظهور چهره نظامی نبوده و شاید بهتر است بگوییم نیازی به ظهور این چهره‌ها نیز احساس نمی‌شده است، چراکه نظامیان از آغاز انقلاب در مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی نقش بسیاری داشته‌اند ... پیروزی یک چهره نظامی باز منجر به بناپارتیسم در ایران نخواهد شد؛ چراکه با همین قاعده باید از فرمانده کل قوا پیروی کنند. به یک معنا می‌توان گفت حکومت ایران رابطه تنگاتنگی با نظامیان داشته است و منفک‌کردن یک حکومت انقلابی از نهاد‌های نظامی که از آن صیانت می‌کنند، شدنی نیست.» احمد غلامی سردبیر «شرق» در پایان نیز تاکید می‌کند که «اصلاح‌طلبان بهتر از هرکسی می‌دانند حضور یک چهره نظامی در رأس دولت سرنوشتی متفاوت از رؤسای جمهور دیگر نخواهد داشت. اگر این گفته درست باشد، اصلاح‌طلبان بدشان نمی‌آید تا این بار چهره نظامی بر صدر بنشیند و آزمون سیاسی‌اش را پس بدهد. با این اوصاف تکلیف این بناپارتیسم از پیش معلوم است.» این گفته وی درباره نظر اصلاح‌طلبان پیرامون رئیس جمهور شدن یک نظامی، وقتی تایید می‌شود که می‌بینیم سایت اصلاح‌طلب «اعتماد آنلاین» با یک سری مصاحبه سعی دارد بدون ایراد بودن ورود نظامیان به عرصه رقابت انتخاباتی را به مخالفان این نگاه، ثابت کند. در همین راستا است که حمیدرضا ترقی، عضو شورای مرکزی حزب موتلفه به اعتماد آنلاین می‌گوید: «افکار عمومی ضدیتی با کاندیداتوری نظامیان ندارند». وی توضیح می‌دهد که «آنچه حضرت امام (ره) فرموندند مربوط به منع ورود نظامیان به جریان‌های سیاسی بود نه رقابت‌های انتخاباتی. اینکه نظامی مسئولیت اجرایی را بر عهده بگیرد به هیچ وجه در بیان حضرت امام منع نشده است.» محمدجواد جمالی نوبندگانی، عضو هیات‌رئیسه کمیسیون امنیت مجلس دهم، نیز امروز در گفتگو با اعتماد آنلاین به همین نکته پرداخته و گفته است: «این ادعا که امام (ره) نظامیان را از ورود به عرصه کاندیداتوری منع کرده بودند صحت ندارد چرا که می‌بینیم در دور اول انتخابات تیمسار مدنی در عرصه رقابت حاضر بوده است.»
این فضاسازی‌های رسانه‌ای درحالی است که تصمیم‌گیرندگان اصلی مردم هستند و استقبال یا عدم استقبال از نظامیان در قامت کاندیدای ریاست جمهوری نیز به عهده آنان است.
دیدگاه تان را بنویسید