ماخونیک، روستای کوتوله‌های ایران!

سرویس سبک زندگی فردا: مگر می‌شود در یک روستا آن هم در ایران خودمان مردمی زندگی کنند که همگی با هم کوتوله باشند! بله این روستا واقعیت دارد و در همین نزدیکی خودمان است. برای دیدن آن نه ویزا لازم است و نه پاسپورت! در ادامه این مطلب را به نقل از نظاره بخوانید.

یکی از دور افتاده‌ترین روستاهای ایران به نام «ماخونیک» که تا ۱۰۰ سال پیش دسترسی به آن غیر ممکن بود دارای مردمی با قد متوسط کوتاه است که خانه‌های کوچکشان را هم تا نیمه در زمین می‌سازند!

روستای ماخونیک یا همان روستای کوتوله‌ها، یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان می‌باشد.

البته عجیب بودن مردم این روستان به قدشان محدود نمی‌شود و آن‌ها دارای عقاید عجیب و سنت‌های دست نخورده زیادی هستند که همگی آن‌ها به عجیب بودن روستایشان می‌افزاید.

روستای ماخونیک در بیرجند و در استان خراسان جنوبی واقع شده است.

مردمان این روستا در حدود سه قرن پیش از افغانستان به ایران آمده‌اند. در اولین نگاهی که پس ورود به این روستا، به آن می‌اندازید، خانه‌های بسیار کوچکشان جلب توجه خواهد کرد. پس از کمی نگاه دقیق‌تر چیزی عجیب‌تر از راه می‌رسد! قد مردم این شهر با زحمت به ۱۴۰ سانتی‌متر می‌رسد. کوتاهی قد به علت نداشتن رابطه مردم روستا با افرادی در خارج از و ازدواج‌های اهالی با یکدیگر، ادامه یافته است. خانه‌های روستای ماخونیک هم برای هماهنگی با شرایط آب و هوایی و جسمی ساکنان به شکل خاصی ساخته شده‌اند. ابتدا در زمین گودالی به عمق ۱٫۵ متر حفر می‌کنند و سپس دیواری را به ارتفاع ۱ متر از آن بیرون می‌آورند. با وجود اینکه ارتفاع خانه‌ها از بیرون بیش از یک متر نمی‌باشد، مردم روستا مشکلی برای رفت آمد در آن‌ها ندارند. خانه‌هایی که بیشتر در درون زمین قرار دارند تا روی آن، باعث حفظ گرما در زمستان و خنک بودن در تابستان می‌شوند. روستای ماخونیک بسیار فشرده ساخته شده است و خانه‌ها بسیار به هم نزدیکند و در کوچه‌هایش به سختی دو نفر می‌توانند با هم عبور کنند. البته علاوه بر قد مردم و معماری جالب خانه‌هایشان، عقاید و فرهنگشان هم باعث جهانی شدنشان شده است. این مردم دارای عقاید و فرهنگی هستند که برای بسیاری از ما هنوز ناشناخته است و تازگی دارد و شاید کمی هم عجیب به نظر برسد. به عنوان مثال سه مورد از عقاید منسوخ شده این مردم که تا ۵۰ سال پیش به آن‌ها اعتقاد داشتند: ۱. گوشت نمی‌خوردند و گیاهخوار بودند، به همین دلیل هم شکار نمی‌رفتند و کمتر کسی از وجود آن‌ها باخبر می‌شد. ۲. سیگار کشیدن و چای نوشیدن را حرام می دانستند. ۳. عقیده داشتند که تلویزیون یک جسم شیطانی است! البته موارد بالا خیلی وقت است که دیگر کنار گذاشته شده‌اند. مردم ماخونیک تا همین چندسال پیش کفش‌هایی با کفه چوبی به پا می‌کردند و لباس‌هایی از چنس کرباس به تن داشته‌اند! دوری از روستاهای دیگر و نداشتن ارتباط با خارج از روستا باعث دست نخورده ماندن بسیاری از مسائل و سنت‌هایشان شده است. شغل اصلی مردم روستای کوتوله‌ها دامداری و کشاورزی بوده و هست اما برخی از آن‌ها در حال حاضر در معدن ستگ کار می‌کنند و برخی هم در کار قالیبافی مشغولند. از غذاهای محلی آن‌ها می توان آب‌قروت، گندم‌کله، سوزی، اشکنه، آب‌دوغ، گرماس، آب‌ماست، کاچی شلغم، کشک، قلور شیر، قلور ترش، اشترغاز، تلخو و پختیک را نام برد. در حل حاضر مسیر دسترسی به روستای ماخونیک آسفالت شده و این مردم توانسته‌اند به امکانات بیشتری ازجمله بهداشت و مدرسه دست پیدا کنند. البته ناگفته نماند که در این روستا قصابی هم افتتاح شده تا مردم با خوردن گوشت متوسط قدشان را بالا ببرند و در کنار قرص‌های آهنی که مصرف می‌کنند، گوشت هم داشته باشند. این روستا دارای آثار تاریخی از جمله سنگ نگاره ماخونیک، بنای برج و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی، نادر مرده نیز می‌باشد. اخیرا هم، با آسفالته شدن راه دسترسی به روستا، بهداشت و امکانات مورد نیاز برای تحصیل و زندگی راحت و سالم به اینجا رسیده. مغازه‌های خواربار فروشی و قصابی هم، نیاز اهالی که این روزها گوشت و قرص آهن مصرف می‌کنند تا متوسط قدشان افزایش یابد را فراهم می‌کنند. درحال حاضر روستای ماخونیک مورد استقبال بسیاری از گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته به طوری که شهرت جهانی‌اش ، آن را به یکی از هفت روستای شگفت انگیز جهان تبدیل کرده. از آثار تاریخی روستا هم می‌توان به سنگ نگاره ماخونیک، بنای برج و قلعه، برج گل انجیر، منزل سرگردونی، نادر مرده اشاره کرد.