قوی‌ترین مرد جهان:‌ نمی‌شود تا ابد انتقاد نکرد

جام جم آنلاین: حتی شاخص‌ترین ورزشکاران عرصه ورزش جانبازان و معلولین از شرایط موجود ناراضی هستند و می‌گویند امکانات تمرینی اصلا خوب نیست و بدتر اینکه از لحاظ مالی مورد حمایت قرار نمی‌گیرند. بخش عمده مدال‌های ورزشی ایران در رشته‌های مختلف در طول یک سال از سوی ورزشکاران جانباز و معلول به دست می‌آید. با وجود تاکید نهاد‌های جهانی و حتی کمیته بین المللی المپیک مبنی بر هم ارزش بودن دستاورد‌های ورزشی المپیک و پارالمپیک همچنان ورزشکاران «پارا» با سختی‌های بیشتری روبرو هستند. شرایط خاص بدنی این ورزشکاران امکان تمرین در هر شرایطی را از آن‌ها میگیرد تا کار بسیار سخت‌تر شود. اما با وجود همه سختی‌های کار تعداد مدال‌های ورزشکاران این رشته هر سال نسبت به سال گذشته بیشتر می‌شود. یکی از شاخص‌ترین ورزشکاران عرصه جانبازان و معلولان کسی نیست جز سیامند رحمان، ورزشکار ۳۰ ساله تکابی که سال هاست وزنه می‌زند و کوهی از افتخارات دارد. قوی‌ترین مرد معلول جهان افتخارآفرینی‌های خود در میادین بین المللی و خصوصا پارالمپیک را از سال ۲۰۱۰ شروع کرد. فیزیک خاص بدنی اش و البته نام خاصی که داشت باعث شد خیلی سریع بر سر زبان‌ها بیفتد. حاصل هشت سال حضور مستمر این وزنه بردار معلول در رقابت‌های مختلف، دو طلای پارالمپیک، ۵ طلای جهانی، دو طلای بازی‌های آسیایی و دو طلای رقابت‌های بین المللی است. البته سیامند در رقابت‌های جهانی و بین المللی نیز دو نقره به دست آورده است. در سالروز گرامیداشت جانباز وی در رابطه با مشکلات ورزشکاران جانبازان و معلولین=گفت: ورزشکار چه معلول باشد و چه از لحاظ بدنی سالم تحت هیچ شرایطی نباید از لحاظ مالی دغدغه‌ای داشته باشد و در استرس و نگرانی به سر ببرد. خود من در سال‌های اخیر هم بابت حقوق کم از سوی صندوق حمایت از وزرشکاران پارالمپیکی ناراضی بوده ام و هم از میزان و نحوه پرداخت پاداش ها. حقوق‌های یک میلیون تومانی دردی از ورزشکار دوا نمی‌کند. وی تاکید کرد: همین الان ورزشکارانی که از لحاظ جسمانی نقص و مشکلی ندارند با مشکلات فراوانی روبرو هستند، این وضعیت برای ورزشکارانی با شرایط خاص مثل من شدیدتر است. اینکه در رقابت‌های جهانی و پارالمپیک مدال بگیریم هیچ تضمینی برای آینده ما نیست. در اینجا گاهی اوقات تبعیض‌هایی هم بین ورزش‌های المپیکی و پارالمپیکی دیده می‌شود که باید از بین برود. رحمان افزود: جانبازان همیشه مورد تکریم و ستایش هستند. باید جایگاهی بسیار والا برای این عزیزان قائل باشیم و اجازه ندهیم متحمل سختی شوند. جانبازی که در ورزش حرفه‌ای فعالیت می‌کند هرگز نباید کمبود داشته باشد. باید بدون اینکه به آینده خودش و خانواده اش فکر کند به فکر این باشد که به هدفی که در ورزش دارد برسد. اما متاسفانه وضعیت اینطور نیست. ورزشکار جانباز و معلول در حین تمرین و مسابقه باید به فکر قسط‌های عقب افتاده اش باشد. باید به این فکر کند چطور از پس هزینه‌های زندگی بربیاید. این وزنه بردار پارالمپیکی درباره امکانات ورزشی برای جانبازان و معلولین در شهرستان‌ها گفت: شرایط مناسب نیست، همیشه گفته ایم همه چیز باید بهتر شود، اما کسی حرف گوش نمی‌کند. البته بسیاری از ورزشکارانی که شرایط خاص بدنی دارند فقط برای عشق و علاقه خود ورزش می‌کنند و هیچ توقعی ندارند، اما همیشه نمیتوان با این ذهنیت یکسان ادامه داد و انتقاد نکرد. ورزش جانبازان مظلوم است و ما نمی‌خواهیم همیشه مظلوم بمانیم.