مسافرهای عصر الکترونیک چطور سفر می‌کنند؟ شش + یک روش جذاب سفر دهه سوم قرن ۲۱
درست است که همهچیز بیشتر شده ولی همهچیز بهتر نشده! این را می‌شود شعار قرن ۲۱ دانست. قرنی که آدم‌ها شروع کردند به کمی متفاوت نگاه کردن به پیشرفت تکنولوژی. اگر در گذشته همه دوست داشتند همهچیز را هوشمند و الکترونیک و سریع‌تر کنند، جنبشی در ابتدای قرن ۲۱ به راه افتاد که می‌گفت: اصلا شاید بهتر است همه چیز را کندتر کنیم!
در این یادداشت می‌خواهیم به شما هفت روش و ابزار جدید مسافرت را معرفی کنیم. مطمئنیم لااقل یکی از این هفت روش شما را شگفت‌زده می‌کند!
قبلش یک مقدمه کوتاه
یک نکته خیلی مهم در مورد سفر کردن این است که آدم‌ها همیشه و به روش‌های مختلفی سفر کرده‌اند. از سفر سنتی به همراه خانواده در ویلا استخردار گرفته تا سفر تنهایی و بدون هیچ بار و بندیل خاصی و خوابیدن روی کاناپه هر کسی که حاضر باشد یک شب به ما جا بدهد.
این یعنی خود سفر کردن هرگز از رونق نیفتاده است. مهم این است که امکانات و شکل‌های سفر کردن افزایش پیدا کرده است. برای همین هر طوری که به سفر می‌روید برای ما جالب و جذاب است و اگر دوست داشتید می‌توانید در مورد روش سفر خودتان هم برای ما در بخش نظرات بنویسید.
۱. سفر هیچ‌هایکری
این یکی احتمالا به گوشتان آشناتر است. هیچ‌هایکرها همان مسافرهای تنهایی هستند که با کیف‌های گنده و گاهی هم‌اندازه خودشان کنار جاده می‌ایستند و با یک انگشت شست مسیری که می‌خواهند بروند را نشان می‌دهند به این امید که یک راننده مهربان پیدا شود که به آن‌ها کمک کند.
البته هیچ‌هایکرها برای قرن ۲۱ نیستند و از قدیم وجود داشته‌اند. به خصوص در دهه شصت میلادی و با ظهور هیپی‌ها این مدل از سفر بیشتر هم باب شد. ولی امروزه هیچ‌هایکری با گذر از پاندمی و رونق مجدد سفر تنهایی رنگ و روی دیگری به خودش گرفته.
به خصوص در ایران الان هیچ‌هایکری بیشتر از قبل طرفدار دارد. چون ارزان‌تر است و به خصوص اگر همراه یک رفیق باشید، خطرش هم کمتر است.
۲. سفر مبل‌سواری یا کوچ‌سرفینگ
این یکی با بالا آمدن سایت کوچ‌سرفینگ خیلی رونق گرفت. مسافرها از سراسر دنیا به جای این که هتل اجاره کنند، تصمیم گرفتند در کشور مقصد دنبال یک آدم خیرخواه بگردند که حاضر باشد کاناپه در اختیارشان بگذارد که در مدتی که در کشور مقصد هستند، روی آن کاناپه دراز بکشند.
یک خوبی کوچ سرفینگ این است که هزینه‌اش پایین است. بدی‌اش این است که اگر آدم معذبی باشید اصلا توصیه نمی‌شود. برای میزبان‌ها هم سختی‌اش این است که یک آدم غریبه قرار است وارد خانه شما شود. بدی دیگرش این است که ممکن است مهمان‌تان خیلی پررو باشد و هیچ هم معذب نباشد. بلکه شما را هم معذب کند!
۳. سفر مجازی!
این یکی جدیدا خیلی باب شده. به خصوص با ظهور دستگاه‌های وی‌آر یا حقیقت مجازی. آدم می‌تواند با یک ست حقیقت مجازی به سفرهای سه بعدی برود و از معابد شهر کیوتو گرفته تا دره گرند کنیون آمریکا را از نزدیک تجربه کند.
البته شاید بگویید این تجربه با واقعی‌اش زمین تا آسمان فرق دارد. ولی واقعا مرز بین حقیقت و مجازی آنقدر کمرنگ شده که شاید تا ده سال دیگر این حرف هم خیلی قابل استناد نباشد!
۴. سفر کند!
درست شنیدید. یکی از نکته‌های جالب قرن جدید این است که برخلاف انتهای قرن بیستم و دهه نود، لزوما همه فکر نمی‌کنند که سریع‌تر = بهتر!
حالا دیگر خیلی از آدم‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که انواع سفر کند بهتر است. سفرهای بومگردی یا اکوتوریسم و سفرهای کند در کنار مردم محلی و زندگی کردن در اقامتگاه‌های محلی به جای هتل‌های عظیم خیلی باب شده است.
سفر کند یعنی وقتی شما تصمیم می‌گیرید به جای جنگی از یک مقصد دیدار کردن، مدتی طولانی‌تر مثل یکی دو هفته را در مقصد بمانید، از بازارچه‌های محلی خرید کنید، در رستوران‌های محلی غذا بخورید، مثل مردم بومی محل رفت و آمد کنید (با وسایل نقلیه عمومی) و به جای رفتن به هتل‌های لوکس، در اقامتگاه‌های بومگردی و خانه‌های روستایی و پیش میزبان‌های مهمان‌نواز محلی بمانید.
۵. سفر خارج از دسترس اینترنت!
یکی از مهم‌ترین فرق‌های قرن جدید با قرن قبلی این است که ما همیشه داریم رصد می‌شویم. همیشه با استفاده از موبایل‌ها و سایر وسایل الکترونیکی می‌شود رد ما را گرفت.
همگام با این موضوع و گسترش آن، خیلی از مسافرها به سرشان زد که یک مدل جدید از سفر را هم امتحان کنند. احتمالا اولین کسانی که این کار را کردند کمی هم پارانویا و بدبینی داشتند! سفر خارج از دسترس اینترنت.
یعنی سفری که در آن شما از دست اینترنت و ابزارهای رصد فرار می‌کنید و خودتان را به جایی می‌رسانید که حسابی بکر است و خبری از «امواج» نیست. البته اگر قرار است سراغ همچین مدل سفری بروید خیلی مواظب خودتان باشید. اگر گم بشوید دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند پیدایتان کند. حتی ماهواره و ایترنت!
۶. سفر بدون زباله
این یکی خیلی روش خوبی است. در ضمن به درک بهتر ما از طبیعت هم برمی‌گردد. در قرن بیست و یکم و با جدی‌تر شدن مشکلات زیست محیطی، آدم‌های بیشتری متوجه این موضوع شدند که زباله تولید نکردن حتی از دور ریختن زباله و بازیافت آن کار بهتری است.
یعنی یک جوری زندگی کنیم که زباله کمتری تولید کنیم. همین فلسفه را در سفر هم رعایت کنیم. یعنی مثلا از ظرف‌های یکبار مصرف اصلا استفاده نکنیم. غذای آماده و سرد بخوریم. به جای خرید تنقلات بسته‌بندی‌شده، تنقلات طبیعی استفاده کنیم و بسته‌بندی‌اش را هم خودمان انجام دهیم. از آن مهم‌تر: زباله‌های محیط را هم جمع کنیم و با خودمان به شهر برگردانیم. این یک روش مسئولانه برای سفر است.
۷. اجاره آنلاین اقامتگاه با پینورست
یک روش خیلی خوب برای سفر کردن همین است. این روش معمولا با سایت‌ها و پلتفرم‌های معتبر مثل سایت پینورست اتفاق می‌افتد. یعنی شما از بین خانه‌هایی که مردم عادی برای اجاره گذاشته‌اند، برای تعطیلات یکی را انتخاب می‌کنید.
این یکی خیلی جدید است و واقعا یکی از ترندهای قرن بیست و یکم است. خیلی از مسافرهای هوشمند ترجیح می‌دهند از قبل دقیقا بدانند که قرار است در مقصد در چه مدل اقامتگاهی اقامت کنند. در ضمن ترجیح می‌دهند خودشان تصمیم بگیرند که در مقصد به چه امکاناتی نیاز دارند. برای همین خیلی دقیق دنبال ویلا یا کلبه چوبی یا آپارتمانی در مقصد می‌گردند که
۱. عکس‌هایش با چیزی که توی ذهنشان است تطابق داشته باشد.
۲. حتی اگر شده تور مجازی‌اش را بتوانند تماشا کنند.
۳. از نظر قیمت مخصوصا در سفر پرجمعیت به صرفه باشد.
۴. امکانات به خصوصی مثل اجازه همراه داشتن پت یا مثلا برگزاری مهمانی داشته باشد.
و همه این‌ها را خیلی شفاف بتوانند بررسی کنند. همین شفافیت اطلاعات است که باعث شده اجاره آنلاین اقامتگاه اینقدر بین مسافرهای عصر الکترونیک محبوب باشد.
دیدگاه تان را بنویسید