فرمانده ارتش: یگان‌ها خود را به سطح استراتژی شب‌حمله‌ای برسانند

خبرگزاری تسنیم: امیر سرلشکر سید عبدالرحیم موسوی فرمانده کل ارتش در گردهمایی فرمانده هان یگان عمده و مستقل نزاجا که در ستاد فرماندهی این نیرو برگزار شد با تشکر از زحمات نیروی زمینی ارتش در امداد سانی به سیل زدگان گفت: رشادت و اقدامات شما در خدمت رسانی به مردم عزیزمان در استان‌های درگیر سیل موجب دریافت مدال‌های افتخار آمیز از سوی مقام معظم رهبری شد.

وی ادامه داد: رهبر معظم انقلاب ارتش را به عنوان یک الگو در امداد رسانی به مردم معرفی کردند و فرمودند: ارتش در خدمت رسانی به مردم صادقت شعار ارتش فدای ملت است و ارتش نمایشگاهی از ارزش‌های اسلامی است. رضایت ایشان از اقدامات ارتش موجب افتخار و سرافراز ماست.

فرمانده کل ارتش گفت: یگان‌های مختلف ارتش در سیل اخیر مجاهدت و ایثار بسیاری داشتند و از دل این بحران سربلند بیرون آمدند. باید قدر دان این عزتی که خداوند متعال به شما داده باشیم.

وی در ادامه با اشاره به پیشرفت‌های ارتش گفت: در چهل سال گذشته هیچ گاه ارتش در جایگاه و منزلت امروز در نگاه و بیان فرماندهی معظم کل قوا و در بین مردم نبوده است.

سرلشکر موسوی: تهدیدات امروز جدی است؛ البته این تهدیدات در مرحله نخست، زمینی نخواهد بود؛ اما نیروی زمینی باید آمادگی خود را حفظ کند و ارتقا ببخشد.

وی افزود: امروز باید بازی جنگ را به صورت دائمی تمرین کنیم و از نظر فکری و آمادگی‌های داخل یگانی، خود را به سطح استراتژی شب‌حمله‌ای برسانیم.

فرمانده کل ارتش گفت: امروز نیروی انسانی از مهمترین عوامل پیروزی در عرصه نبرد محسوب می‌شود و توجه به عامل نیروی انسانی در سطوح مختلف باعث پیشرفت نیرو‌های مسلح است.

فرمانده کل ارتش ادامه داد: در بحث تعالی معنوی و بصیرتی همه ارتش باید خود را مسئول بدانند و «عقیدتی سیاسی» محور و علمدار این کار است.

وی با بیان اینکه هرچه سطح بصیرت و معنویت بالاتر می‌رود در برون‌داد‌های عملیات‌ها تاثیر خودش را می‌گذارد، گفت: باید جلوی هرکاری که به بصیرت و معنویت لطمه می‌زند را بگیریم.

سرلشکر موسوی ادامه داد: ما تلاش می‌کنیم به وظایف خودمان در زمینه بهبود وضعیت معیشتی کارکنان ارتش عمل کنیم و انتظار ما از فرماندهان این است که همه کارکنان را عائله خودمان بدانند و از حال و روزشان آگاه باشند.

وی خاطرنشان کرد: ما باید به آن نقطه برسیم که از نظر عاطفی همه رده‌ها با یکدیگر احساس برادی و پیش‌مرگی کنند در عین حال که کوچکترین خدشه‌ای به سلسله مراتب وارد نشود.