آمار گیمرهای ایرانی چه معنایی دارد؟
33 میلیون ایرانی روزانه 1/5 ساعت بازی میکنند!
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی با استناد بر پیمایش بنیاد بازی های رایانه ای میگوید حدود ۳۳ میلیون بازیکن بازی های رایانه ای با متوسط سن ۲۲ سال فعال هستند که این افراد روزانه بیش از یک ساعت و نیم وقت خود را صرف بازی های رایانه ای می کنند. محمدمهدی اسماعیلی در نشستی که با اهالی فرهنگ و هنر و رسانه غرب استان مازندران داشته بعد از این گفته به آمارهای مربوط به کتاب و پروژههای نیمهکاره این وزارتخانه پرداخته است. اما فارغ از آن چقدر گفتههای او درباره گیمرهای ایرانی صحت دارد و مهمتر از آن اینکه معنای این آمارها برای جامعه ایرانی چیست؟ اینکه حدود نیمی از مردم ایران حالا نزدیک به 5/1 ساعت از زمان خود را صرف بازی میکنند جایگاه صنعتی فرهنگی به نام «بازی» را ارتقا میدهد؟
پیمایش مورد اشاره وزیر فرهنگ و ارشاد مربوط به آذر سال گذشته است، زمانی که بنیاد بازیهای رایانهای با کمی تغییر این آمار را اعلام کرد. به گواه آن پیمایش سرانه مصرف بازیهای دیجیتال در ایران، ۳۵ دقیقه در روز است (البته در صورتیکه بهازای هر ایرانی، سرانه مصرفی مشخص کنیم)؛ و از بُعد جمعیت، از هر صد ایرانی، ۳۸ نفر بازی میکنند. البته باید توجه داشت که بازیکنان، روزانه بهطور میانگین ۹۳ دقیقه بازی میکنند.
تفاوتهای جالب توجهی در طول یک دهه گذشته میان بازیکنان ایرانی شکل گرفته است، از تعداد آنها که دو برابر شده گرفته تا سن بازیکنان که از اکثریت نوجوانان کاسته شده و حالا سالمندان هم به رسته بازیکنان پیوستهاند.
تعداد بازیکنان بازیهای دیجیتال در سال ۱۳۹۸ به ۳۲ میلیون نفر رسیده است. در ۱۰ سال تعداد بازیکنان در کشور دو برابر شده است. طبقات کودکان، نوجوانان و جوانان همواره جزء بیشترین گروههای مخاطب بازی بودهاند، اما در این میان سالمندانی هم وجود دارند که بهصورت مرتب بازی میکنند و طبق استانداردهای تعریفشده در ایران و جهان، بازیکن یا گیمر شناخته میشوند.
ژانرهای پرطرفدار بازی در ایران، ورزشی، استراتژی، معمایی، تیراندازی و رانندگی است. از نکات جالب توجه این است که برخلاف تصور بسیاری از افراد، بازیهای اکشن، جنگی و مبارزهای در گروه اول علاقهمندیها نیستند.
بازیهای کنسولهای ویدیویی خانگی بسیار جذاب و قوی هستند و بازی کردن در این فضا نیز نیازمند دقت، سرعتعمل و مهارت بالاست. در میان خیل افراد جامعه، به «بازی» به چشم اتلاف وقت نگاه میشود و گیمرها همیشه افرادی «بدوندغدغه» یا «بیکار» تلقی میشوند؛، اما امروز میبینیم که «گیمر» یا بازیکنانی در کشور وجود دارند که با بازی کردن به درآمد خوبی رسیدهاند و در واقع کار تخصصی میکنند.
به این مقوله میتوان از دو سو نگریست؛ یکی سوی نگرانکننده و منفی به بازی، و دیگری نگاهی است که بازی را بهمثابه یک رسانه، صنعت و هنر مهم و پرظرفیت برمیشمارد. بازیها هم از بُعد فرهنگی میتوانند ضریب نفوذ زیادی بر مخاطبان داشتهباشند؛ چراکه زیرساختهای کشور، میزان استفاده از موبایل (بیشترین پلتفرم در حال استفاده)، دسترسی به اینترنت و بازیهای جدیدتر توسعه پیدا کرده است.
دیدگاه تان را بنویسید