ترمیم شکستگی استخوان با نانوالماسها
بنا به اظهارات دانشمندان امریکایی، استفاده از ذرات ریز الماس با هدف تقویت پلیمرهای زیستتخریب، این امکان را فراهم میکند تا بتوان از آنها بهعنوان پیچهای محکم جراحی استفاده کرد که بهسادگی پس از درمان از بین میروند.
شبکه ایران: به گزارش ستاد ویژه نانو، عضو گروه تحقیقات به رهبری یوری گوگوتزی در دانشگاه دریکسل در فیلادلفیا در کنفرانس انجمن تحقیقات مواد در بوستون امریکا، توضیح میدهد که نانوالماسها برای تقویت پلیمرهای برای کاربرد زیستی ایدهآل هستند؛ چرا که آنها کاملاً زیستسازگار بوده، در فرایندهای سلولی اختلال ایجاد نمیکنند. هر چند که نیتزل اشاره میکند که ترکیب الماس با پلیمر انتخابی، کار سادهای نیست به گونهای که مسئلهی کلیدی تطابق ویژگیهای شیمیایی سطح الماس با خصوصیات پلیمر است، ولی بدون انجام اصلاحات لازم، نانوالماسها در پلیمر به یکدیگر گیر میکنند، بهطوری که در زمان استفاده سبب از هم گسیخته شدن آنها میشوید و به این ترتیب نخواهید توانست از خصوصیات الماس بهره گیرید. نانوالماسها دارای یک سطح آبگریزند و میتوانند برای ساخت محصولاتی مانند پیچهای جراحی با پلیمرها ترکیب شوند برای جلوگیری از این حالت، گروه تحقیق از این حقیقت که سطح نانوالماسها دارای گروههای عملکردیای مانند کربوکسیلات هستند، استفاده کردند. با تبدیل این گروهها به آمیدها همراه با اکتادیسیلامین، گروه تحقیق نانوالماسهایی با سطح آبگریز تولید کرد که برای تقویت با پلیهیروفوبیک اسید ال لاکتیک(PLLA) همخوانی داشتند. PLLA بهخوبی زیستسازگار و زیستتخریب است؛ اما به خودی خود استحکام مکانیکی لازم برای استفاده در کاربردهای زیستپزشکی مانند پیچهای جراحی یا اسکافولدهای استخوانی را ندارد. نیتزل شرح میدهد که بهعلت وجود زنجیرهای آبگریزی روی نانوالماس و ماتریکس پلیمر آبگریز، زنجیرها درست مانند اسپاگیتی با هم مخلوط میشوند. این وضعیت سبب استحکام پلیمر و بهبود خصوصیات مکانیکی میگردد. تنها با افزودن 10 درصد از نانوالماس، کامپوزیتهای ساخت گروه تحقیقاتی سه برابر محکمتر و نه برابر سختتر از PLLA خالص شدند که این حالت سبب شد تا برای ساخت مواردی مانند پیچها جراحی مورد استفاده در کنار نگهداشتن استخوانهای شکسته کاربرد پیدا کنند. میلوس نیسلادک، محقق نانوالماسها در دانشگاه هاسلت بلژیک، میگوید که استفاده از نانوالماسها در کامپوزیتها بسیار مورد توجه است؛ چرا که آنها نه تنها خیلی محکم هستند؛ بلکه دارای خصوصیات شیمیایی سطح جالبی هستند. او پیشنهاد میکند که این کار میتواند با سایر تحقیقات مربوط به داروگذاری روی سطح نانوالماسها ترکیب شود تا از این طریق ایملنتهای پزشکی ساخته شود که قابلیت رهاسازی دارو بهمنظور درمان و کاهش التهاب در زمان تخریب را هم ایجاد کنند.
دیدگاه تان را بنویسید