تحلیل یک روزنامه اصلاح طلب: روحانی رییس‌جمهور تنها است

گروه سیاست سایت فردا: عملکرد حسن روحانی در دو دولت یازدهم و دوازدهم روابط او اصلاح طلبان را حسابی شکرآب کرد. آنقدر که بخشی از این جریان سیاسی رسما و علنا از حمایت خود از وی ابراز پشیمانی می‌کند و اصرار دارد که باید از تجربه حمایت از او عبرت گرفت. بخش کوچک تری از اصلاح طلبان نیز اگرچه هزار و یک انتقاد به روحانی و دولت او وارد می‌کنند هنوز از موضع خود در حمایت از وی و رئیس جمهورکردنش دفاع می‌کند. وجه اشتراک این دو گروه و موضوع مورد اجماع در جریان اصلاح طلب، اما نواقص دولت روحانی است. نواقصی که به قول جعفر گلابی، یادداشت نویس روزنامه اعتماد حلقه نزدیکان او را تنگ‌تر کرده و از وی یک ریس جمهور تنها می‌سازد. گلابی در شماره امروز روزنامه اعتماد با طرح این سوال که «واقعا معلوم نیست که در این پدیده، خلقیات شخص آقای روحانی، شرایط سیاسی و ساختار دیوانسالاری کشور، تلاش مخالفان سرسخت و قدرتمند و دست آخر شانس رییس دولت هرکدام تا چه حد در محدود شدن شخص دوم کشور به تعداد اندکی از یاران قدیم خود دخالت داشته است؟» می‌نویسد: «اجمالا می‌توان آغاز جدی شدن ماجرا را از دور دوم ریاست‌جمهوری آقای روحانی دانست که رویکرد‌ها رو به تغییر رفتند و آن همه شعار‌های مهم رنگ باختند و حامیان اصلاح‌طلب دولت بعضا با بهت و حیرت روبرو شدند.» نگارنده در این یادداشت تمام تلاش خود را کرده که در حق روحانی بی‌انصافی نکند و بهانه همیشگی اصلاح طلبان مبنی بر محدود بودن اختیارات رئیس جمهور را نیز در نظر بگیرد. بر همین اساس آورده است: «درست است که دستان دولت برای اقدام و اجرا چندان باز نبوده و نیست ولی آنجا که ربطی به محدودیت‌ها و فشار‌های مخالفان هم نداشت بسیاری از انتظار‌ها عقیم ماند و به مشورت‌ها و دلسوزی‌ها وقعی نهاده نشد.» همین جمله کافی است تا عمل دلخوری اصلاح طلبان از روحانی عیان شود. در واقع بی‌توجهی به مشورت‌ها و بهتر بگوییم، عدم حرف‌شنوی ازاصلاح طلبان همان خصیصه‌ای است که اصلاح طلبان را از روحانی دور کرده و از او یک رئیس جمهور تنها ساخته است. نکته قابل توجه آنجا است که اصلاح طلبان همچنان به دولت روحانی امید دارند و فکر می‌کنند که در این سال پایانی اگر بخواهد، قادر است اقدامات قابل توجهی داشته باشد. شاهد آنکه گلابی در اعتماد می‌نویسد: «اکنون حدود ۱۱ ماه به عمر دولت یازدهم باقی مانده است؛ ۱۱ ماهی که به ظاهر مدت اندکی است ولی شاید حوادث و رویداد‌های بزرگی در همین مدت اتفاق بیفتد و حداقل آنکه نیاز به برنامه‌ای فراگیر و متمرکز و سخت و مسوولانه برای کنترل بیماری کرونا کاملا ضروری است، این زمان مهم نباید تحت‌تاثیر حالت پایانی عمر دولت از دست برود و این مهم جز از طریق اهتمام رییس دولت و انسجام‌بخشی و انگیزه‌آفرینی او حاصل نخواهد شد.» وی همچنین هشدار می‌دهد: «نگاهی به مسائل گوناگون از جمله وضعیت بورس، افول وحشتناک ارزش پول ملی، تورم انفجاری قیمت‌ها، بازگشت کرونا بعد از رهاشدگی و خطر اوجگیری آن در پاییز و زمستان، انفعال زیرپوستی گذشته را ظاهر کرده است و همین معنا دل مردم را بیشتر می‌لرزاند. اگر این احساس در جامعه ایجاد شود که رییس‌جمهور دیگر حرفی برای گفتن و کاری برای انجام دادن و مدیری برای اطمینان کردن ندارد، مستقلا به مشکل بزرگی مبدل می‌شود! احساس بی‌دولتی به‌شدت خطرناک و دارای تبعات منفی فراوان است.»