انتخابات ونزوئلا، نفوذ آمریکا و هشدار به بولیواری‌ها

فارس: «حمید شهرابی» کارشناس آمریکای لاتین طی یادداشتی، به نتایج انتخابات مجلس ونزوئلا،دخالت و نفوذ آمریکا در این کشور آمریکای لاتینی پرداخته که متن کامل این یادداشت در پی آمده است.

********

یکشنبه گذشته بیش از 19 میلیون نفر از مردم ونزوئلا برای انتخاب 167 نماینده مجلس این کشور به پای صندوق‌های رأی رفتند.

بر اساس اعلام شورای ملی انتخابات ونزوئلا، در این انتخابات که با مشارکت 74.25 درصدی مردم روبرو بوده است، حزب راستگرای «هیئت اتحاد دموکراتیک» موفق به کسب 107 کرسی شد و حزب حاکم «جبهه سوسیالیست متحد ونزوئلا» نیز 55 کرسی از 167 کرسی مجلس ملی این کشور را به دست آورد.

تا این زمان که تنها تکلیف 2 کرسی از مجموع 167 کرسی در انتخابات مجلس ملی ونزوئلا روشن نشده است، ائتلاف نیروهای مخالف انقلاب بولیواری با کسب 107 رأی، اکثریت قاطع آراء را به‌دست‌‌ آورده‌‌اند و با همین آراء می‌توانند معاون رئیس‌جمهور و وزرا را استیضاح کنند و در صورت کسب 5 رأی باقیمانده قادر به درخواست برای برگزاری رفراندوم به منظور برکناری رئیس‌جمهور و تغییرات در قانون اساسی انقلاب بولیواری نیز خواهند بود.

برخی از رهبران اپوزیسیون از هم‌اکنون خواستار استعفای مقامات دولتی شده و اعلام کرده‌اند که از ادامه اجرای برنامه‌های دولت بولیواری از قبیل آموزش و بهداشت و درمان رایگان و ایجاد مسکن برای اقشار مستضعف که هدف برقراری عدالت اجتماعی را دنبال می‌کند جلوگیری خواهند کرد و در مقابل، خصوصی‌سازی صنایع ملی شده و حراست از منافع شرکت‌‌های سرمایه‌داری را در دستور کار خود قرار خواهند داد.

اپوزیسیون پیروز همچنین اعلام کرده که در سیاست خارجی دولت موجود که به همبستگی با نهضت‌های مقاومت و ایجاد اتحادهای منطقه‌ای ضد نظام سلطه شهره است تجدیدنظر خواهد کرد.

در حالی که هیئت حاکمه ایالات متحده آمریکا و رسانه‌های جمعی تحت کنترل آن ‌همراه با نیروهای اپوزیسیون طرفدار آمریکا در ونزوئلا این پیروزی را جشن گرفته‌‌اند؛ «چاویست‌ها» به عنوان نیروی محرکه انقلاب بولیواری در کنار میلیون‌ها نفر از فعالان جبهه مقاومت آمریکای لاتین از شکست نیروهای انقلابی در این انتخابات به شدت متأثر شده و با نگرانی به وقایع آینده چشم دوخته‌اند.

بعد از پیروزی نامزد نیروهای طرفدار نظام سرمایه‌داری در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری آرژانتین این دومین شکست سنگینی است که‌ به جبهه مقاومت در این منطقه تحمیل می‌شود؛ بدین ترتیب اشتهای نظام سلطه برای تکرار این نوع پیروزی و یا طرق دیگر شکست جبهه مقاومت از قبیل کودتا و دخالت‌ نظامی در بولیوی، اکوادور، نیکاراگوئه، اروگوئه، برزیل و السالوادور و دیگر کشورهای آمریکای لاتین که طی دو دهه اخیر شاهد رشد نهضت‌های آزدای‌خواه و استقلال‌‌‌طلب بوده‌اند تحریک شده است.

طی 17 سالی که از پیروزی انقلاب بولیواری در ونزوئلا می‌گذرد آمریکا همواره تلاش کرده تا با توسل به تبلیغات مسموم علیه رهبری انقلاب بولیواری، سازماندهی اپوزیسیون خشونت‌طلب، کودتا و جنگ اقتصادی مردم این کشور را از پای درآورد و با پیروزی اپوزیسیون در انتخابات اخیر خود را به این هدف نزدیک می‌‌بیند. لیکن، ریشه‌های عمیق انقلاب بولیواری و دستاوردهای عظیم آن حاکی از این واقعیت است که دسترسی به این هدف شوم به این سادگی میسر نیست و جنبش چاویست‌ها تنومندتر از آن است که با شکست در یک انتخابات متوقف شده و از پای درآید.

فراموش نکنیم که حتی در صحنه انتخابات، چاویست‌ها در 20 انتخاباتی که بعد از پیروزی انقلاب در سال 1998 برگزار شده در 18 انتخابات برنده بوده‌اند، مضافا این که این جنبش به شکرانه دستاوردهای چشمگیر انقلاب در زمینه بهبود وضعیت آموزش، بهداشت و درمان، مسکن و ارتقای شأن اجتماعی و میزان مشارکت اقشار مستضعف در امور فرهنگی و سیاسی کشور در میان میلیون‌ها نفر از مردم محروم این کشور در محلات شهری و روستاهای فقرنشین ریشه‌های عمیق دوانده و قطع این ریشه به ضرب پیروزی مقطعی نیروهای طرفدار سرمایه‌داری در انتخابات مجلس میسر نیست؛ و این ارزیابی نه صرفا یک نگاه خوش‌بینانه بلکه مبتنی بر واقعیت‌‌های غیرقابل انکار است.

با این توصیف بدون ارزیابی صحیح از شکست در انتخابات اخیر زمینه فائق شدن بر این شکست و کسب پیروزی‌های آتی برای نیروهای طرفدار انقلاب فراهم نخواهد شد، و خوشبختانه بحث و روشنگری در این خصوص از هم اکنون در میان چاویست‌ها جاری شده است.

پیروزی اپوزیسیون در انتخابات ونزوئلا دو دلیل عمده مرتبط با هم داشته است؛ یکی، نفوذ و دخالت آمریکا و دیگری ضعف و عدم آمادگی کافی نیروهای حامی انقلاب برای جلوگیری از این دخالت و نفوذ.

به رغم این که تبلیغات رسمی تنها چند هفته قبل از برگزاری انتخابات شروع شد، رسانه‌های آمریکایی همصدا با نیروهای اپوزیسیون طرفدار آمریکا از ماه‌ها قبل از انتخابات هجمه سنگینی از تبلیغات را علیه رهبری انقلاب بولیواری به راه انداختند تا از این طریق بر انتخابات تأثیر گذاشته و نتایج آن را از قبل به نفع خود تعیین کنند.

در این تبلیغات انواع اتهامات کذب به رهبری انقلاب بولیواری نسبت داده می‌شد و از جمله دولت بولیواری متهم به این بود که می‌خواهد در انتخابات تقلب کند؛ اپوزیسیون خود را از قبل برنده قطعی انتخابات معرفی می‌کرد و اعلام کرد که در غیر این‌صورت نتایج انتخابات را نخواهد پذیرفت.

در هفته‌های پایانی، یکی از فعالان اپوزیسیون که عضو مافیای ونزوئلا بود به دست رقبای خود به قتل رسید تا مسئولیت قتل متوجه دولت شود؛ یک سال قبل از انتخابات در اثر اغتشاشات سازمان‌‌یافته قریب به 50 نفر که اکثر آنان نیروهای طرفدار انقلاب بودند کشته شدند و طبق روال معمول رسانه‌های تحت کنترل آمریکا و اپوزیسیون، دولت را مسبب این جنایات معرفی کردند، و از همه مهم‌تر و تأثیر‌گذارتر، با کاهش شدید قیمت نفت که توسط آمریکا و عربستان مهندسی شده بود، درآمد اصلی دولت به طرزی فاحش پائین آمد و با وضع تحریم‌های آمریکا فشار اقتصادی بر مردم ونزوئلا تشدید شد.

همزمان، نیروهای سرمایه‌داری وابسته به نظام سلطه با احتکار کالا و ایجاد فساد و تخریب اقتصاد ونزوئلا که منجر به تورم سه رقمی و از بین رفتن ارزش پول ملی شد، مردم این کشور را تحت فشارهای اقتصادی طاقت‌فرسا قرار دادند و در این حال، دولت را برای به وجود آمدن این وضعیت مقصر شمردند.

به گفته «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور وفادار به چاوز، نتیجه انتخابات اخیر بیش از هر چیز نشان‌دهنده پیروزی آمریکا و سرمایه‌دارای بزرگ و وابسته داخلی در جنگ اقتصادی علیه ملت ونزوئلا بود.

با این حال، اشتباه ‌خواهد بود اگر در ارزیابی پیروزی اپوزیسیون در انتخابات مجلس ونزوئلا مسئولیت دولت و رهبری انقلاب بولیواری نادیده گرفته شود؛ نفوذ و دخالت مخرب آمریکا چه در تبلیغات رسانه‌ای و چه در صحنه‌ اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و تشدید این نفوذ به حدی که ضربات اساسی به مبارزات ملت بزند، مقوله‌ای نیست که اجتناب ناپذیر باشد.

همان‌طور که رهبری انقلاب بولیواری بعد از پذیرش این شکست اعلام کرده تنها راه مقابله با این نفوذ تعمیق آموزش و سازماندهی مردم و گسترش اقدامات در جهت حفظ دستاوردهای انقلاب و بهبود هر چه بیشتر وضعیت معییشت اقشار مستضعفی می‌باشد که اکثریت جامعه ونزوئلا را تشکیل می‌دهند.

در این راستا، سازش و مماشات با طبقه سرمایه‌داری بزرگ وابسته به نظام سلطه صرفا باعث تحلیل قوای انقلاب و ایجاد زمینه برای شکست مقاومت ملتی می‌شود که نشان داده برای دفاع از انقلاب خود حاضر است دست به هرگونه فداکاری بزند.‌

با شکست چاویست‌ها در انتخابات مجلس ونزوئلا فشار آمریکا و حامیان آن علیه آنها بیشتر می‌شود؛ این شرایط اقتضا می‌‌‌کند که فعالان جبهه مقاومت جهانی علیه نظام سلطه با تجدید همبستگی و اتحاد خود با این انقلابیون، فشارهای دشمن مشترک را خنثی کنند؛ جا دارد که در این مسیر فعالان انقلاب اسلامی ایران همچون گذشته پیش‌قدم باشند.