ریاست جمهوری تاثیری در جایگاه جریانی رئیسی ندارد

گروه سیاست سایت فردا – سید ابراهیم رئیسی اگرچه یک ماه و اندی دیگر واقعا به پاستور می‌رسد اما از همین حالا و در قامت رئیس جمهور منتخب مشغول اقدامات و اظهاراتی است که همان اندازه که در آینده و جایگاه وی به عنوان رئیس جمهور اهمیت دارد، در جایگاه و آینده سیاسی او به صف فردی نیز حائز اهمیت است. 

برخی معتقدند که او بعد از رها کردن قوه قضاییه و ورود به عرصه اجرا نیاز دارد که جایگاه رفیع‌تر و قابل توجه‌تری نیز از نظر جریانی و در بین اصولگرایان بیابد، تا در آینده هم از پس اداره بهتر امور کشور برآید و هم در پایان دوره چهارساله و شاید هم هشت ساله، از میدان سیاست به در نشود.

سوال اینجاست که کرسی ریاست جمهوری برای تبدیل شدن رئیسی به یک چهره محوری و مورد اعتننا در جریان اصولگرا به عنوان جریانی که بستر زیست سیاسی او بوده است، کافی است یا خیر؟

کارشناسان و تحلیل‌گران اغلب پاسخ به این پرسش را خیر می‌‌دانند. مثلا بیژن مقدم، فعال سیاسی اصولگرا در گفت‌وگویی با «سایت فردا» می‌گوید: «واقعیت این است که رئیسی هیچ وقت محور تشکل‌های اصولگرا نبوده است. بلکه او مورد توافق حداکثری تشکل‌های اصولگرا بوده است. او اساسا هیچ وقت کار سیاسی نمی‌کرده که بخواهد محور باشد یا نباشد. رئیسی حتی در این انتخابات و در اولین نشست خبری خود به عنوان رئیس جمهور منتخب تاکید کرد که مستقل آمده و وامدار کسی نیست ضمن اینکه از همه گروه‌های حامی خود تشکر کرد».

وی افزود: «رئیسی فقط عضو جامعه روحانیت مبارز تهران است که یک تشکل صنفی قدیمی به حساب می‌آید نه یک تشکل حزبی لذا نباید تصور کرد و انتظار داشت بعد از رئیس جمهور شدن بتوان در جریان اصولگرایی نیز نقش ویژه‌ای ایفا کند».

این فعال سیاسی اصولگرا تاکید کرد: «اتفاقا ممکن است برعکس باشد. به این دلیل که رئیس جمهور وارد کار اجرایی و حوزه پاسخگویی می‌شود. حالا در جاها یی ممکن است موفق و جایی هم  ناموفق باشد و ... . این وضعیت خاصی است و یک رئیس جمهور حتی اگر پیش از رسیدن به این جایگاه نیز فرد حزبی باشد، ممکن است در دوران ریاست جمهوری خود از فعالیت‌هایی حزبی دور شود، این خاصیت کار اجرایی و مسئولیت ریاست جمهوری است»

بیژن مقدم به این نکته نیز اشاره کرد که « طبیعتا برخی احزاب سیاسی طرفدار وی ، به او کمک می‌کنند اما اتفاق ویژه‌ای نخواهد افتاد و جایگاه جریانی رئیسی همان است که بود. کاری که احزاب باید انجام دهند نیز این است که به رئیس جمهور گزارش دهند، مشورت دهند، حمایت کنند و اگر کادر و نیروی توانمندی داشتند پیشنهاد کنند. چون مبنا، مبنای شایسته سالاری است».

وی در پاسخ به اینکه آیا جلب همراهی بیشتر احزاب و جریان‌ها لازمه موفقیت در اداره امور کشور نیست؟ گفت: «همین‌طور است. اساسا رئیس جمهوری موفق‌تر است که علاوه بر اینکه بتواند کسانی که به او رای دادند را همراه نگاه دارد، بتواند آنها که رای نداده یا مخالف بوده‌اند را نیز به همراه تبدیل کند. این فرد حتما فرد موفقی خواهد و این هنر یک رئیس جمهور است. حتما ابزارهای لازم برای جلب نظر هر کدام از افراد و احزاب نیز متفاوت است. همچنین اینکه با احزاب چه تعاملی داشته باشد یا با رسانه‌ها تفاوت‌هایی دارد».

بیژن مقدم تاکید کرد: «این تعامل و اشاره به ابزار اما به معنی سهم دادن به گروه‌های سیاسی نیست. از آنجایی که کشور ما به شدت گسترده و بزرگ است، مدیران زیادی در سطوح مختلف نیاز داریم و نباید فقط به چند وزیر و معاون توجه کرد. همه احزاب و گروه‌ها را نیز نمی‌توان وارد کابینه کرد اما می‌توان از نیروهای شایسته آنان در سطوح مختلف مدیریتی بهره‌برد. مساله اصلی این است که رئیس جمهور باید به دنبال تحقق وعده‌هایی باشد که به مردم داده و بر مبنای آن رای گرفته است. احزاب نیز قاعدتا بخشی از مردم بوده و بزرگ‌تر از آن نیستند لذا اگر رئیس جمهور بتواند رضایت عامه مردم را فراهم کند، نظر آنان نیز جلب خواهد شد».

وی همچنین گفت: «اصلا نیازی نیست که رئیس جمهور به فکر جلب نظر همه گروه ها و احزاب باشد یا رضایت خواص را در اولویت قرار دهد. ما نیز نباید او را ملزم به چنین رویکردی کنیم. من احزابی را می‌شناسم که شرط حمایت‌شان گرفتن فلان وزارتخانه است. با این‌ها که هیچ نشانه‌ای از صداقت در رویکردشان نیست قطعا نمی‌توان کار کرد و رئیس جمهور نیز باید به این نکات توجه داشته باشد».