ماجرای نامه‌های سال ۶۹ و سال ۸۲ در سخنرانی امروز رهبری چه بود؟

رهبر انقلاب در دیدار امروز خود با نخبگان، با اشاره به تبلیغات مستمر غربی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز، به ۲ نامه در سال‌های ۶۹ و ۸۲ اشاره کردند که قصد داشت نظام را به سمت تسلیم شدن ببرند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، صبح امروز در دیدار با جمعی از نخبگان و استعدادهای برتر علمی، با اشاره به تبلیغات مستمر غربی‌ها از ابتدای پیروزی انقلاب تا به امروز مبنی بر رو به زوال بودن جمهوری اسلامی، فرمودند: بعد از رحلت امام(ره) در سال 69 یک اعلامیه‌ای دادند بعضی از موجّهین، آدمهای موجّهی بین آنها بودند، چهره‌های معروف نظام و موجّه، سابقه‌ی کاری هم در نظام داشتند، اعلامیه دادند که نظام در لبه‌ی پرتگاه است. کی؟ سال 69. یعنی همین روزها است که خلاصه تمام بشود. در سال 82 یک عده از نمایندگان مجلس نامه نوشتند به بنده، یک نامه‌ی واقعاً غیر منصفانه‌ای بود، خیلی غیر منصفانه بود. یک چیزهایی را گفتند، یک سئوالهایی از ما کردند که جوابش را خودشان باید میدادند چون هم مجلس دست خودشان بود، هم دولت دست خودشان بود، باید آنها جواب می‌دادند، از من سئوال کرده بودند. آن وقت آن نامه مضمونش این بود که خلاصه باید تسلیم بشوید و الّا کارتان تمام است. مال سال 82 است. تسلیم نشدیم، ایستادیم و ان‌شاءاللّه باز هم خواهیم ایستاد.

اشاره تاریخی رهبر انقلاب در این سخنرانی، به دو نامه‌ای است که در زمان انتشار خود در مطبوعات آن زمان پخش شد و حتی در خارج کشور نیز بازتاب داشت.

** نامه 90 امضایی نهضت آزادی: "ملک و ملت به لبه پرتگاه رسیده است!"

نامه اولی که رهبر انقلاب به آن اشاره کردند، نامه 90 امضایی است که در اردیبهشت سال 69 از سوی برخی فعالان نهضت آزادی و چهره‌های اپوزیسیون به نام جمعیت دفاع از آزادی و حاکمیت ملت ایران نوشته شد. این نامه تفصیلی در 4 بند «اقتصادی و اجتماعی و زندگی»، «آزادی، امنیت و از نظر معنوی و مدیریت»، «استقلال، بقا و بازنگری کشور» و «روابط جهانی و سیاست خارجی» منتشر شد تا اوضاع کشور را به چالش و نقد بکشند.

در این نامه خطاب به هاشمی رفسنجانی رئیس‌جمهور وقت، در هر 4 بند ضمن سیاه‌نمایی نوشته شده بود: "اکنون کشور عزیز ما در بن‌بست و بحرانی از سختی و ناخشنودی و نابسامانی دست و پا می‌زند. علیرغم وعده‌های به مستضعفین و شعارهای پر طنین، طبقات محروم جامعه محرومتر و زیادتر شده‌اند. در چنگال گرانی و گره‌های زندگی گرفتارتر و از آینده خود مأیوس‌تر، ملک و ملت به لبه پرتگاه وحشتناک ویرانی و نابودی رسیده است!"

برخی امضاکنندگان این نامه همچون مهدی بازرگان، یدالله سحابی، ابراهیم یزدی و علی‌اکبر معین‌فر ابتدای انقلاب مسئولیت داشتند و عضو دولت موقت بودند.

** نامه 127 امضایی: جام زهر باید نوشید!

یکی دیگر از این برهه‌های نامه‌نگاری به نفع دشمن به سال 81 برمی‌گردد که 127 نماینده مجلس اصلاح‌طلب ششم با نگارش نامه‌ای خطاب به رهبر معظم انقلاب خواستار  این شدند که "اگر جام زهری باید نوشید، قبل از آنکه کیان نظام و مهمتر از آن، استقلال و تمامیت ارضی کشور در مخاطره قرار گیرد، باید نوشیده شود."

منظور آنها از جام زهر مذاکره با آمریکا بود و در ادامه نامه چنین می‌نویسند "شاید دوره کنونی از این لحاظ بی‌مانند باشد که شکاف‌های سیاسی و اجتماعی با تهدید خارجی و برنامه آشکار دولت ایالات متحده آمریکا (به عنوان قدرتی که در برابر خود مانعی نمی‌بیند) برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه همزمان شده و نظام ناچار به کنش و واکنش در برابر این برنامه است."

هرچند انتظار این بود نامه محرمانه به دست رهبر انقلاب برسد اما ساعتی بعد از نگارش آن سر از رادیوهای بیگانه درآورد و بی بی سی و صدای‌ آمریکا به تفصیل به آن پرداختند. نامه 127 نماینده مجلس از سوی رهبر انقلاب بی‌جواب نماند و مقام معظم رهبری در دیدار  1382/03/07 فرمودند: "دشمن نیز می‌داند که سلاح و تجهیزات در برابر اراده و پایداری ملت ایران کارآیی ندارد، بنابراین در صدد است از درون با مردم ایران برخورد کند و با سست کردن اراده‌ی ملت که در اراده‌ی مسئولان متجلی می‌شود، به اهداف خود دست یابد، اما مردم و مسئولان ایران با تحمل لوازم مقابله با دشمن، هویت و استقلال خود را حفظ می‌کنند... باید مراقب بود که بحث‌ها و اختلاف‌نظرها به مقابله و تخاصم تبدیل نشود و تصویر مورد نظر دشمن از اوضاع داخلی ایران در افکار عمومی ترسیم نگردد."

برخی از نویسندگان این نامه از جمله فاطمه حقیقت‌جو، موسوی خویی، رجبعلی مزروعی، جمیله کدیور و... به خارج کشور پناهنده  و برخی دیگر از آنها نیز در ماجرای فتنه 88 محکوم شدند.

برخلاف آنچه نمایندگان مجلس ششم تصور می‌کردند نه تنها جام زهری نوشیده نشد بلکه برنامه آمریکا برای تغییر نقشه ژئوپولتیک منطقه به نفع ایران تمام شد و عملاً بعد از حمله به عراق، آمریکا در باتلاقی گیر کرد که دیگر نتوانست به کشوری حمله کند. در انتخابات بعدی مجلس نیز بسیاری از امضاکنندگان نامه رای نیاوردند و در اواخر دولت خاتمی، برنامه‌هسته‌ای ایران که به بهانه جلوگیری از جنگ تعطیل شده بود، با دستور رهبر انقلاب ادامه پیدا کرد./تسنیم