سناریوی تکراری غربی‌ها با تشدید فشارها بر ایران

گروه سیاست سایت فردا: در ادامه تشدید فشارهای غربی‌ها و همزمان با انتشار خبری مبنی بر این که مجلس نمایندگان آمریکا طرح تحریم‌های تازه در حوزه‌ موشکی ایران‌ را پیگیری می‌کند، این بار پارلمان سوئد با تصویب طرحی از دولت این کشور خواسته است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را در لیست گروه‌های تروریستی قرار دهد اما هدف از چنین فشارهایی چیست؟

برای پاسخ به این پرسش باید موضوع را از چند زوایه نگاه کرد؛ ماجرا از جایی شروع شد که آمریکا سپاه را یک گروه تروریستی دانست. در همان زمان نه فقط کارشناسان ایرانی بلکه کارشناسان غربی هم اذعان داشتند که اقدام آمریکا با هیج یک از قواعد بین‌المللی منطبق نیست زیرا اساسا حمل‌ چنین عنوانی بر نیروی نظامی یک کشور دارای هیج منطقی نیست. در آن مقطع شاید برخی تصور می‌کردند اروپایی‌ها سعی می‌کنند استقلال رأی و نظر از آمریکا داشته باشند اما به تدریج مشاهده شد که اروپایی‌ها خود را مطیع فرمانبردار آمریکا می‌دانند و هر تصمیمی که می‌گیرند برای خوش‌آمد آمریکاست و بر کسی پوشیده نیست بسیاری از تصمیم‌ها در آمریکا هم تحت تأثیر لابی‌های صهیونیستی گرفته می‌شود؛ بنابراین می‌توان به روشنی خط و ربط تندروی‌های اخیر اروپایی‌ها برای رضایت آمریکا و رژیم صهیونیستی را مشاهده کرد.

نکته دوم جنگ اوکراین است. با آغاز جنگ اوکراین و روسیه اروپایی‌ها عملا همه‌چیز را تقدیم آمریکا کردند؛ از استقلال نیم‌بند سیاسی‌شان تا قدرت تصمیم‌گیری در حوزه نظامی و البته مناسبات سیاست‌ خارجی‌شان. پس از شروع این جنگ بود که دیدیم مواجهه اروپایی‌ها با موضوعاتی به جز جنگ اوکراین و روسیه مانند نوع مواجهه با ایران، کاملا هماهنگ با آمریکا بود. شاهد مثالش تلاش‌های پارلمان اروپا -نه اتحادیه اروپا- برای تروریستی‌دانستن سپاه است که البته استدلال‌ها در این پارلمان به قدری سست بود که بورل نیز عملی‌شدن چنین موضوعی را تقریبا ناممکن دانست.

نکته دیگر برجام است. اروپایی‌ها به نمایندگی از آمریکا همان سیاست چماق و هویج را پیش می‌برند؛ از یک سو از طریق عمان پیام می‌فرستند که خواستار از سرگیری مذاکرات هستیم و از سوی دیگر فشارها را تشدید می‌کنند تا بتوانند امتیاز بگیرند.

در نهایت نکته مهمی که باید به آن اشاره کرد این است که سیاست‌های تکراری غربی‌ها تأثیری بر‌ مواضع ایران ندارد و شاید بهتر از هر کس خود آنها می‌دانند که ایران با تحت فشار قرار گرفتن از مواضع منطقی خود عقب نمی‌نشیند و تنها راه به نتیجه‌رسیدن با ایران‌مذاکره از سر احترام متقابل و موضع برابر است، نه فشارهای بی‌قاعده و بی‌منطق.