آزمونی كه فضانوردان بايد از آن عبور كنند

ایسنا: يك تيم 4 نفره از محققان آمريكايي طي آزمون سه ساله‌اي- كه هزينه 2/1 ميليون دلاري آن را ناسا تامين كرده است - مشخصه‌هاي فيزيكي مورد نياز فضانوردان براي انجام وظايف مداري و همچنين راه‌هاي دستيابي به توانايي فيزيكي لازم براي انجام ماموريت‌هاي فضايي را بررسي مي‌كنند. بنا به گفته يكي از اعضاي اين گروه تحقيقاتي، سفر فضايي ذاتا خطرناك است و نبود جاذبه - كه به آن جاذبه ناچيز يا جاذبه سفر مي‌گويند - سبب وخيم شدن شرايط فيزيكي بدن مي‌شود. محيط جاذبه ناچيز سبب آتروفي و تضعيف ماهيچه‌ها و سيستم ايمني بدن شده و بر اثر آن توانايي سيستم قلبي - عروقي براي تنظيم فشار خون كاهش مي‌يابد. تاثير اين عوامل بر روي سيستم‌هاي فيزيولوژي بدن، مي‌تواند توانايي فضانورد را براي انجام وظايفي مانند راه رفتن، بالا رفتن از پله ها، باز كردن درها و ساير وظايف ساده در ماموريت‌هاي فضايي تحت تاثير قرار دهد؛ در حقيقت هدف ناسا از انجام اين تحقيق، حصول اطمينان از توانايي جسمي و فيزيكي فضانوردان براي انجام وظايف‌شان در ماموريت‌هاي آتي به ماه و مريخ است. بنا به اظهار يكي از اعضاي اين تيم تحقيقاتي، هدف از اين تحقيق توسعه ‌آزموني ساده است كه توسط آن فضانوردان مي‌توانند از شرايط پزشكي و فيزيكي خود در فضا آگاه شده و توانايي‌شان را براي انجام وظايف مداري در طول ماموريت‌هاي فضايي بسنجند. در اين پروژه تحقيقاتي 3 ساله، در هر سال مطالعات بر روي جنبه‌اي خاص از سفر فضايي متمركز خواهد بود. در سال اول، 100 نفر طي دوره‌هايي- كه ناسا آن را فعاليتهاي فضايي و زيرمداري ناميده است- به انجام كارهايي مانند بالا رفتن از پله‌ها، هل دادن چرخ دستي حاوي سنگ، و راه رفتن به طول 10 كيلومتر خواهند پرداخت. علاوه بر اين، شركت كنندگان آزمون‌هاي تناسب فيزيكي بدن مانند راه رفتن روي تردميل، ورزش دادن بازوها و ... را نيز سپري خواهند كرد. به كمك حسگرهايي كه توسط اين تيم تحقيقاتي ساخته و در لباس شركت كنندگان تعبيه شده است، فعاليت ماهيچه‌ها و گردش اكسيژن در حين انجام وظايف و بسياري از پارامترهاي فيزيولوژيكي بدن اندازه‌گيري و ثبت مي‌شود. محققان اميدوارند مفهوم كاملي از قدرت و استقامت ماهيچه‌اي و راندمان سيستم قلبي- عروقي به دست آورند و سپس با نتايج به دست آمده از اين آ‌زمون ها، كارايي آنها را در طول وظايف مداري شبيه‌سازي شده پيش‌بيني كنند. برنامه‌ريزي‌هاي پيش‌بيني شده براي سال دوم اين پروژه به طراحي سيستم پشتيباني كه بتواند سطوح متفاوتي از بي‌وزني را شبيه‌سازي كند اختصاص يافته است. اين سيستم شامل معلق كردن افراد با يك كابل (شبيه عروسك خيمه شب‌بازي) است كه مي‌تواند براي شبيه‌سازي جاذبه رد سطح ماه يا مريخ تنظيم شود. سال سوم به مشاهده فعاليتهاي مداري فضانوردان با لباس فضايي و آزمون هاي فيزيكي خاصي براي بازوها و ساعدها اختصاص دارد. از آنجا كه جاذبه ماه يك ششم جاذبه زمين و جاذبه مريخ سه هشتم آن است انجام بعضي از وظايف، بر روي ماه و مريخ ساده‌تر از اجراي آنها در سطح زمين است. البته به عقيده محققان، لباس‌هاي فضايي حتي مي‌تواند انجام وظايف را در ماه و مريخ مشكل‌تر كند؛ به ويژه در مواردي كه نياز به استفاده از دست‌ها براي گرفتن اشياست.