شهید چمران به روایت سیدمهدی شجاعی

نویسنده وبلاگ لانا نوشته است: چمران: پیغام فرستاده که باید علیه رژیم ایران یک رادیو راه بندازین. ابراهیم: خب، این همون چیزیه که ما یه عمره دنبالش می گردیم. چمران: ما دنبال چی میگردیم؟ ابراهیم: دنبال یک امکان تبلیغ علیه شاه. چمران: ولی نه علیه ایران. توسلی: یعنی چی؟ چمران: تازگی ها به اخبار و تبلیغاتشون دقت کردین؟ به جای خلیج فارس میگن: خیلیج عربی. به جای خوزستان میگن عربستان. بعد هم مدام از ما می‏پرسن که پس کی کار مسلحانه رو تو ایران شروع میکنین؟ همۀ اینها کنار هم معناش اینه که این همه چریدین، پس کو دنبه؟ توسلی: (به شوخی) حالا کو دنبه؟ چمران: دنبه رو که قرار نیست تحویل اینها بدیم. دنبه اش قراره برسه به ایران. ابراهیم: ببین دکتر! هم اقدام مسلحانه و هم داشتن یک بوق تبلیغاتی علیه شاه، چیزاییه که ما مدتهاست دنبالشیم. حالا که این امکان فراهم شده، پشت پا زدن بهش، فکر نمیکنم کار معقولی باشه. چمران: من هم عبدالناصرو دوست دارم و هم براش احترام قائلم، به خاطرات مبارزات ضدآمریکاییش، به خاطر خدمت به مملکتش، به خاطر شهامت کم نظیرش، ولی یه مشکل جدی داره که روی همۀ صفات خوبش سایه می‏ندازه و اون بحث ناسیونالیزم عربیشه. اون در این مسیر حاضره همه چی شو فدا کنه. این روحیه شاید برای مملکت خودش مفید باشه ولی قطعاً برای ما نیست. ما رادیو می‏خواستیم برای اینکه حرف خودمون رو بزنیم نه حرف اونها رو. ما وقتی باید کار مسلحانه رو شروع کنیم که خودمون صلاح می‏دونیم، نه وقتی اونا لازم می‏دونن. ... فیلمنامۀ "مرد رؤیاها"/ سیدمهدی شجاعی