قرباني جدال‌هاي بي‌حاصل
همانگونه كه پيش‌بيني مي‌شد ساخته اخير كيانوش عياري بعد از چند سال محاق در زمان اكران در جشنواره سي و دوم فيلم فجر واكنش‌هاي كاملا متضادي را بر انگيخت. عده‌اي كاملا از اين فيلم حمايت كردند و در مقابل، عده‌اي ديگر نيز برآشفتند و به آن تاختند. شايد اگر فيلم در فضايي آرام‌تر و متعادل‌تر فارغ از رفتار‌ها و برخوردهاي هيجاني به نمايش در‌مي‌آمد فاصله ميان طيف مخالفان و موافقان فيلم به اين گستردگي نبود و به احتمال قريب به يقين همين دور بودن نظرات و گسترش انتقادات از سوي طيف‌ها و گروه‌هايي خاص سبب خواهد شد تا باب تعامل و گفت‌و‌گوي سالم و سازنده درباره فيلم بسته شود و فضا صرفا به سمت ديدگاه‌هاي احساسي سرشار از عصبيت برود. كافي است نگاهي گذرا داشته باشيد به بيشتر نقدهاي مخالف و موافقي كه از زمان اكران خانه پدري در جشنواره در فضاي مجازي و شبكه‌هاي اجتماعي قرار گرفتند و متاسفانه هيچ‌يك تاكيد مي‌كنم هيچ‌يك چه موافق و چه مخالف نتوانستند يا نخواستند ديدگاهي منطقي و نقدي واقع‌گرا را درباره اين فيلم جاري سازند و متاسفانه اين مسئله آفتي است كه در ساليان اخير گريبانگير عرصه‌هاي مختلف به‌ويژه در حوزه فرهنگ و هنر شده و به گونه‌اي فضا را براي بروز و ظهور عقلانيت و گفتمان منطقي بسيار محدود ساخته است. بدون ترديد خانه پدري از ديدگاه من داراي نقاط ضعف و قوت متعددي است اين موارد را مي‌توان در بخش‌هاي مختلف فيلمنامه و محتواي داستان تا بخش‌هاي ساختاري فيلم از كارگرداني تا بازيگري و طراحي صحنه و لباس و موسيقي متن مورد بررسي قرارداد به‌ويژه آنكه كيانوش عياري فيلمسازي است كه علاقه‌مندي وي به سمت سوژه‌ها و موضوعات حساس يا حساسيت برانگيز غيرقابل كتمان است. به‌خاطر بياوريم كه فضايي مشابه همين فضاي فعلي سال‌ها پيش درخصوص فيلم سينمايي بودن يا نبودن عياري نيز وجود داشت. اما گذر زمان و رخدادهاي بعدي فرهنگي، اجتماعي و سياسي وديني جامعه نشان داد كه موضوع حساسيت برانگيز آن زمان پس از گذر ساليان تبديل به موضوعي پيش پا افتاده و عمومي مي‌شود. از ديگر سو از ياد نبريم كه دغدغه هنرمند مي‌بايست از سوي مسئولان و مردم مورد احترام قرار گيرد و البته در كنار آن حساسيت‌ها و دلمشغولي‌هاي جامعه نيز به هنرمند انتقال يابد و راهش هم نه طرفداري عامدانه و افراطي است و نه برخوردهاي حزبي و جناحي و سياسي. از ياد نبريم كه همين كيانوش عياري خالق مجموعه تلويزيوني روزگار قريب است. مجموعه‌اي كه به زيبايي خدمات و زحمات زنده ياد دكتر قريب را براي مردم ايران به تصوير مي‌كشد. كيانوش عياري نه از كره ديگري آمده نه چشم به جشنواره‌هاي خارجي دارد و نه به زعم من از عوامل كشورهاي بيگانه است. او فرزند همين آب و خاك و هنرمندي با دغدغه‌هاي مختلف است. بهتر است نقاط قوت ديدگاه‌ها و آثارش را با او در ميان بگذاريم و نقاط ضعفش را نيز ياد آور شويم در چنين وضعيتي هنرمند ما بدون ترديد آثار ماندگار‌تري خواهد ساخت تا اينكه نظاره گر جدال‌هاي خصمانه باشد. جدال‌هايي كه نه براي مردم، نه براي عياري و نه براي سينماي ايران هيچ‌گونه سودي به همراه نخواهد داشت. منبع: تهران امروز
دیدگاه تان را بنویسید