نماد موسيقي بلوچي را دريابيد
چند روزي است كه درخواست شهردار بمپور يكي از شهرهاي كمتر شناخته شده ناشناخته‌ترين استان ايران يعني سيستان‌وبلوچستان نقل محافل مختلف اهل موسيقي است و هركس به نوعي با اين سخنان همراهي مي‌كند. اين شهردار در گفت‌وگويي استمدادي از تمامي هنرمندان و متوليان فرهنگي خواسته تا اين سازمان را در طراحي ميدان و ساخت تنديسي از شيرمحمد اسپندار، تنها دونلينواز ايران، ياري كنند. او حتي گام را از اين فراتر نهاده و از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي خواسته تا در صورت امكان حقوقي ماهانه براي شيرمحمد در نظر گيرند تا او از فقر و بي‌پولي در امان باشد.اين درخواست از ديد اغلب افرادي كه از آن مطلع شدند يك درخواست ساده همچون بسياري موارد مشابه ديگر است كه هر روزه توسط شهرداران و ساير مسئولان مناطق كوچك كشور مطرح مي‌شود و يكي دو روز بعد به فراموشي سپرده مي‌شود اما همين درخواست از ديد اهل فن معناي ديگري دارد. اين معنا چيزي جز ادامه كم‌كاري اگر نگوييم تمامي مديران وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي لااقل مديران مرتبط با موسيقي اين مجموعه در مواجهه با بزرگان اين هنر است. بزرگاني كه هر روز دست اجل يكي از آنان را از دسترس ما خارج مي‌كند و با اين امر بخشي از هويت فرهنگي ايران زمين نيز در زير خروارها خاك مدفون مي‌شود.براي اينكه كمي بيشتر با دليل اين ادعاي من درباره مديران موسيقيايي كشور آشنا شويد بايد عنوان كنم شيرمحمد اسپندار همانگونه كه شهردار بمپور زادگاه او گفته يگانه دونلينواز ايران محسوب مي‌شود و به عبارت بهتر با درگذشت او اين هنر خاص مردمان بلوچ به تاريخ سپرده خواهدشد. او سال 1310 به دنيا آمده، مكتب نرفته و خواندن و نوشتن نياموخته، نوجوان بوده كه به كراچي رفته و نواختن دونلي را با نگاه كردن به انگشتان كسي كه همزمان در دو ني مي‌نواخته، فراگرفته و پس از آن به شهرهاي مختلف كشور براي معرفي اين هنر خاص سفر كرده است. شيرمحمد كه به‌حق بايد از او به عنوان نماد موسيقي بلوچي نام برد موفق به كسب دكتراي افتخاري موسيقي سنتي از كشور فرانسه و ديپلم افتخار نوازندگي در ايران شده است و سال‌هاي سال اهالي موسيقي از اجراهاي زيباي او لذت برده و به شوق آمده‌اند. اكنون همين شير محمد در سال‌هاي پاياني عمر فقر خود را در دونلي مي‌نوازد.امروز ديگر از گله بزرگ او كه زماني براي آنها مشق دونلي مي‌كرد،خبري نيست و يگانه دونلي زن ايران و همسرش در خانه‌اي كوچك، ساده و بي‌پيرايه در خيابان عيدمحمد آزاد بمپور زندگي مي‌كنند كه از هرگونه وسيله خنك‌كننده‌اي بي‌بهره است.خياباني كه شهردار بمپور گفته در صورت عدم مساعدت مسئولان فرهنگي كشور،گذاشتن نام نماد موسيقي بلوچي روي آن تنها كاري است كه از سوي وي و همكارانش براي تجليل از شير محمد و جاودانه كردن او امكان‌پذير است. حال نوبت مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي خاصه مديران موسيقيايي آن است كه صداي دونلي شيرمحمد اسپندار كه خود صداي مردم بلوچ است را بشنوند و هنوز كه انگشتان او زير و بم ساز را به خوبي مي‌شناسد و اندك نفسي برايش باقي‌مانده او را ياري كنند كه اين امر در اصل ياري كردن خود و ساير مردمان هنردوست ايران زمين است.كوتاه سخن آنكه ايشان اگر نمي‌خواهند به هر دليل از شير محمد تنديسي ساخته شود و او حداقل در نزد مردمان شهر خود جاودانه شود براي مشكل معيشت او فكري كنند تا بدين‌گونه كارنامه كاري خود را كمي قابل دفاع‌تر كنند.بگذريم كه به قدر كافي آنچه بايد گفته شود،عنوان شد و «در خانه اگر كس است، يك حرف بس است.» منبع: تهران امروز
دیدگاه تان را بنویسید