درد دل‌های بازیگر «چهارچرخ»

برنا: ما بازیگرها گناهی نداریم، چون بخشی از حضور ما در فیلم‌ها به امورات زندگی برمی‌گردد و بخشی دیگر برای این است که برای این نقش‌ها انتخاب می‌شویم. "رضا توکلی" بازیگر مجموعه تلویزیونی چهار چرخ، درباره این مجموعه می‌گوید: اساس محتوای داستانی "چهار چرخ" خوب بود و در واقع هسته اصلی قصه، نمونه‌ای بود که در جامعه برای هر کسی اتفاق می‌افتد. تنها انتقادی که به مجموعه‌هایی نظیر چهار چرخ وارد است، به انتخاب بازیگر بر می‌گردد. چرا که اتفاقاتی که در قصه مجموعه‌های طنز قدیمی با همان کاراکترها اتفاق افتاده بود، دوباره در حال اتفاق است. وی می افزاید: باید تجدید نظر شود، چرا که ما تماشاگر ۵ سال پیش را نداریم، بلکه با تماشاگرانی روبرو هستیم که با بمباران ارتباطات جمعی، با رسانه‌های مختلف و ماهواره‌ها برخورد دارند و نیاز دارند اتفاقات و برنامه‌های جدیدتری از طنز ببینند. توکلی صحبت‌هایش را نه تنها انتقاد بلکه درددل می‌شمرد و بیان می‌کند: ما بازیگرها گناهی نداریم، چون بخشی از حضور ما در فیلم‌ها به امورات زندگی برمی‌گردد و بخشی دیگر برای این است که برای این نقش‌ها انتخاب می‌شویم. این بازیگر با انتقاد از عملکرد برنامه هفت در معرفی هنرپیشه‌ها و دستمزدهایشان، می‌گوید: امثال من به قول آقایان جزء بازیگران آن چنانی نیستیم؛ در برنامه هفت می‌نشینند و جریاناتی که خاص خودشان است، راه می‌اندازند و این مساله باعث می شود تافته جدا بافته از جامعه شوند. به نظر من، این نوع برنامه‌ها باید فرصتی برای درددل باشد و با یکدیگر درباره مقوله بازیگری، بحث کنیم. بازیگر سریال چهار چرخ اضافه می‌کند: الان در این موقعیت و شرایط، می‌توانیم نگاهی عمیق‌ و جدید به کمک متخصص‌ها، روانشناس‌ها و جامعه‌شناس‌ها برای ساخت و ساز سریال‌هایمان داشته باشیم. وی با اشاره به این‌که تماشاگر دوست دارد قصه‌های جدید و نه تکراری را ببیند، اظهار می‌کند: جدید و نو بودن جزء طبیعت انسان است که دوست دارد قصه‌هایی تازه بشنود. نباید تماشاگر را از دست بدهیم؛ بلکه باید با ترفندهای هنری، تصویری و رسانه‌ای، تماشاگر فداکارامان که عاشق فیلم‌های ایرانی است را عاشق روابط فرهنگی اصیل‌ ایرانی در قالب طنز زیبا و لطیف کنیم. بنابراین تماشاگر نیازمند تغییر و تحولاتی در رنگ و لعاب قصه‌های فیلم‌هاست. توکلی درباره نگاه کارگردان به تکراری نبودن بازی‌های شخصیت‌های داستان توضیح می‌دهد: نگاه کارگردان چیز دیگری است؛ تکراری نبودن بازی‌ها، نگاه مزدآبادی است، اما این نگاه شخصی من است که همین کاراکترها می‌توانند کولاک کنند. البته این نکته را نباید از یاد برد که فیلمنامه‌نویسان هم در این حیطه موظفند که قصه طنازی این آدم‌ها را بنویسند تا تماشاگرها با این آدم‌ها ارتباط برقرار کنند. برای مثال آقای افخمی بعد از بازی من در سریال "او یک فرشته بود"؛ مرا برای ایفای نقش در "زیر زمین" انتخاب کرد که دو نوع بازی متفاوت را ایفا کردم و این کنتراست در نقش برای من اتفاق افتاد.