کفاشیان: مي‌ماندم، شايد انتخاب مي‌شدم

ایلنا: علي كفاشيان، رييس فدراسيون فوتبال ايران چند روز بعد از شكست ايران درانتخابات كنفدراسيون فوتبال آسيا گفت كه دو دستگي در اين كنفدراسيون دليل اصلي اين شكست بود. كفاشيان كه با سايت فدراسيون گفت‌و‌گو كرده است، درحالي از علي سعيدلو حمايت كرده كه روزهاي گذشته جامعه فوتبال كانديداتوري او را در اي‌اف‌سي، دليل اصلي از دست رفتن كرسي ايران اعلام كرده‌‌اند. كفاشيان نامزد كميته اجرايي بود و سعيدلو، رييس سازمان تربيت بدني كانديداي نايب رييسي منطقه مركز و جنوب. كفاشيان بعد از اين كه سعيدلو حق راي ايران را از فدراسيون فوتبال گرفت، از حضور در انتخابات انصراف داد. اما او گفته كه دليل ديگري براي اين كارش داشته است:« ما از ایران دو نفر را نامزد کردیم. آقای سعیدلو برای پست نایب رییسی و من برای عضویت در کمیته اجرایی. اما براي اینکه این شبهه پیش نیاید که چون ایشان را نمی شناسند، رای نیاورد و من رای بیاورم، انصراف دادم تا فقط ایشان در انتخابات بماند.» رييس فدراسيون بعد از اين دليل عجيبي كه آورده ، مناسبات اي‌اف‌سي را هم در شكست ايران دخيل كرده است:« متاسفانه دو سال است که یک نوع دوگانگی یا به عبارتی دودستگی در ای.اف.سی به وجود آمده که یک طرف آن به رهبری کشور کویت است. آنها موفق شده اند برخی کشورها را با خود همراه کنند. یک طرف هم جناح بن همام است. این دودستگی باعث شده که هیات اجرایی از اهداف اصلی خود که باید فعالیت در جهت رشد و گسترش فوتبال آسیا باشد و کشورهای مطرح فوتبال آسیا را در داخل خود جذب کند، دور افتاده و به شکل یارکشی و جناح بندی تبدیل شده است که به نظر من این برای آینده ای.اف.سی. مفید نخواهد بود.» او معتقد است در انتخابات اخير حاميان بن‌همام از ايران حمايت نكردند:« در این انتخابات هم یک گروه از ایران حمایت کردند و گروهی دیگر که مربوط به جناح بن همام بود، این کار را نکرد. این اتفاق برای کره جنوبی هم افتاد و آقای چانگ که 16 سال عضو هیات اجرایی کنفدراسیون آسیا و نایب رییس فیفا بود، انتخاب نشد. در حالی که بن همام بسیار علاقه داشت که او باردیگر انتخاب شود. این جناح بندیها در داخل ای.اف.سی. وحدت را ازبین برد و زمانی که وحدت نباشد همیشه گروهی ضربه می خورند. بن همام هم می خواهد کشورهایی را بیاورد که صرفا همسو با او باشند. گروه طرفدار او از ایران حمایت نکرد و نتیجه آن شد که اغلب کشورهایی که در فوتبال آسیا محلی از اعراب ندارند، کرسی ها را به دست بیاورند که این مساله آینده فوتبال آسیا را تهدید می کند. زیرا وقتی فقط گرفتن کرسی مطرح باشد و کار مفیدی انجام نشود، فوتبال آسیا به کجا خواهد رفت؟» كفاشيان مثل‌هايي ديگري هم آورده است:« در این انتخابات به جز ما و کره جنوبی، کشورهایی مانند ژاپن، چین و عراق و لبنان هم نتوانستند پست های مورد نظر خود را کسب کنند. اگرکشورهایی مانند نپال، سریلانکا، گوام و میانمار که فوتبال مطرحی ندارند، راي آوردند، به دلیل آن بود که کاملا با یکی از جناحها هماهنگ هستند و البته هزینه هم می کنند.» با اين كه فوتبال ايران كرسي‌اش را در كنفدراسيون از دست داده است، اما كفاشيان گفته كه ايران هنوز در فوتبال آسيا نقش دارد::« ما همچنان در کمیته ها نقش داریم. خود من در چند کمیته آسیا و فیفا عضو هستم و فعالیت خود را ادامه خواهیم داد. خیلی از کشورها هم نزد ما آمدند و اعلام همکاری کردند . ما را مانند کره جنوبی، یک قطب در فوتبال آسیا می دانند و اگر این جناح بندیها وجود نداشت صرف نظر از نام افراد، به ایران رای می دادند، همانگونه که 20 کشور هم رای دادند. آنها کشورهایی بودند که ایران را می شناختند و آن را قبول داشتند.» کفاشیان در پاسخ به این سوال که ثبات افراد تا چه میزان در موفقیت آنها در این انتخابات موثر است، گفت:« تمام آنهایی که انتخاب شدند، ازجمله همان نپال، گوام، سریلانکا و دیگران گذشته از مساله جناح بندی که قطعا دخیل است، افرادی هستند که سالها در هیات اجرایی بوده و هستند. چهره آنها برای همه آشنا است و البته هزینه می کنند و امتیازهای خاصی هم می دهند. تعارفی وجود ندارد زیرا برای انتخاب شدن در چنین مجامعی باید هزینه کرد. ما حدود 30 کشور در آسیا داریم که در فوتبال فعال نیستند، اما رای آنها موثر است و این‌ها کشورهایی هستند که افراد روی آنها با دادن همان امتیازها کار و رای آنها را به سوی خود جذب می کنند. از شاخص های مهم موفقیت در اینگونه انتخابات، ثبات مدیریت، توانمندی در زمینه برقراری ارتباطات بین المللی و دانستن زبان خارجی و هزینه کردن و اعطای برخی امتیازها است. بن همام بارها گفته که حق ایران در هیات اجرایی و کمیته ها بیش از این است اما به دلیل تغییرات مداوم در فدراسیون شما، این کار صورت نمی گیرد.» با اين حال كفاشيان تاكيد كرده است كه اگر در انتخابات مي‌ماند، راي مي‌آورد:« در این انتخابات هم اقای سعیدلو ازسوی جناح بن همام حمایت نشد و نتوانست رای لازم را بدست بیاورد. شاید اگر من می ماندم انتخاب می شدم، اما سیاست ما براین قرار گرفت که برای نایب رییسی نامزد شویم که مانند کره جنوبی رای نیاوردیم. در سطح کلان تصمیم گرفتیم که آقای سعیدلو نامزد نایب رییسی شود و از آن پس ما باید با تمام توان از ایشان حمایت می‌کردیم که این کار را هم انجام دادیم،البته نه از ایشان که از ایران حمایت کردیم.»