چه کسانی فصل نظام سلامت برنامه هفتم توسعه را تدوین کردند؟
بیماری مزمن «سلامت»
آیا تخصص برای تصمیم‌گیری در هر حوزه‌ای اهمیت دارد؟ پاسخ این پرسش برای هر سؤال‌شونده‌ای به ظاهر بدیهی به نظر می‌رسد. اما می‌توان این گزاره را کمی هم ساده‌تر عنوان کرد. به این معنا که می‌توان با مصداقی‌کردن این پرسش آن را این‌طور مطرح کرد، آیا کسی که قرار است درباره کیفیت خودرو تصمیمی کلان در جامعه بگیرد باید تخصصی هم در حوزه خودروسازی داشته باشد؟ یا اگر کسی قرار است درباره نظام آموزشی ایران تصمیم مهم و کلانی بگیرد باید در حوزه آموزش و پرورش تجربه و مهم‌تر از آن تخصص داشته باشد؟ حالا با مصداقی‌شدن این پرسش اولیه پاسخ بدیهی‌تر از قبل به نظر می‌رسد. اما عجیب این‌که همچنان تصمیم‌گیران بی‌تخصص و ناآشنا دارند برای حوزه‌های مهمی همچون سلامت تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی می‌کنند. حالا نزدیک به یک ماه از انتشار فصل نظام سلامت برنامه هفتم می‌گذرد. برنامه‌ای که یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی روی آنتن زنده برنامه تلویزیونی اذعان می‌دارد که نویسندگان این برنامه هیچ تخصصی در حوزه سلامت ندارند!
چه کسانی برنامه سلامت نوشتند؟
شاید برای همه ما سؤال باشد چه کسانی در سازمان برنامه‌و‌بودجه فصل چهاردهم ارتقا سلامت را تدوین کردند؟ سؤالی جدی که حتی برای یک عضو کمیسیون بهداشت مجلس هم مشخص نیست! زهرا شیخی می‌گوید که نمی‌داند این برنامه از کجا آمده است! او می‌گوید این افراد را می‌شناسد و البته در ادامه هم اعتراف می‌کند هیچ‌کدام آشنا به حوزه تخصصی درمان و سلامت نیستند، گرچه ممکن است برخی از آنها در گذشته پست‌هایی هم در این زمینه داشته‌اند. زهرا شیخی در برنامه‌ای تلویزیونی با خنده‌ای تلخ می‌گوید: آنهایی که (این برنامه را) نوشتند از کجا آمدند؟ وزارت بهداشت هم شاکی است و می‌گویند چیزهایی که در برنامه هفتم حوزه سلامت آمده چیزی نیست که ما ارائه کردیم!»
بار مالی روی دوش بیماران
فصل ارتقای نظام سلامت در برنامه هفتم توسعه که حالا نزدیک به یک ماه است منتشر شده حاوی نکات مهم و البته عجیبی است که از چشم کارشناسان هم دور نمانده است. عجیب‌ترینش که می‌تواند اساس همه ایرادات به آن باشد همین است که مشخص نیست چه کسانی در سازمان برنامه و بودجه آن را تدوین کرده‌اند. برای آنها هم که معلوم است این افراد چه کسانی‌اند تعجب بیشتر است چرا که می‌گویند آنها که این برنامه را نوشته‌اند در زمینه بهداشت و سلامت آگاهی حداقلی هم ندارند. همین است که حالا کارشناسان این حوزه معتقدند یکی از عمده‌ترین ایراداتی که می‌توان به این فصل گرفت، بار مالی و هزینه‌ای بسیار زیاد برای دولت و نظام سلامت کشور است. جبران محرومیت از کار در بخش خصوصی، افزایش ظرفیت و تامین زیرساخت‌های آن، پوشش همگانی و اجباری بیمه پایه سلامت و برخورداری از یارانه دولت جهت حق بیمه، بیمه تکمیلی حمایتی، نظام خودپرداخت متغیر و پلکانی و واقعی کردن تعرفه‌ها جزء مواردی است که بار مالی برای دولت داشته و هزینه‌های بسیاری را متحمل نظام سلامت کشورمان می‌کند. اجرای این مواد از لایحه مذکور نیازمند تامین اعتبار کافی، پایدار و به‌موقع است.
صادرات دو میلیارد دارو!
دستیابی به صادرات سالانه بیش از دو میلیارد یورو دارو و واکسن و صادرات بیش از یک میلیارد یورو تجهیزات با توجه به امکانات کشور و میزان صادرات دارو، واکسن و تجهیزات پزشکی در سال‌های گذشته، دور از دسترس بوده و عدم‌دستیابی به آن قابل پیش‌بینی است.
لایحه برنامه هفتم توسعه دارای ابهامات، ایرادات و مشکلات بسیاری است که عدم‌اصلاح آن، سرنوشتی مشابه سرنوشت برنامه‌های توسعه سال‌های گذشته را برای برنامه هفتم توسعه رقم خواهد زد.
دیدگاه تان را بنویسید