در باب واکنش‌ها به نخواندن سرود ملی توسط برخی ورزشکاران
فرض کنید بچه‌های این مملکت که حالا مسافر قطر هستند در نخواندن سرود اشتباه کنند، ولی همین بچه‌ها سال‌هاست در لباس ملی درخشیده‌اند و پرچم آن را بالا برده‌اند. آیا عقلانی است در میان جنگ اشتباه سرباز در احترام نظامی را به سرش بکوبیم؟
گروه سیاست سایت فردا: دشمنان این مرز و بوم بسیار جدی‌تر و بیشتر از همیشه سعی دارند بذر کینه و تفرقه را در جامعه ایران کاشته و به سرعت آن را به درختی تنومند تبدیل کنند. اما راهکار صحیح برای نقش بر آب کردن این نقشه‌های شوم چیست؟
روزنامه رسالت در این زمینه نوشته: از شاهکارهای شیطان، تنزل دادن بنده از طاعتی به طاعت با اولویت پایین‌تر است و ما گویا اسیر این شاهکار می‌شویم. کم‌کم که از مسئله‌های غیر واقعی ساخته شده فاصله می‌گیریم، متوجه می‌شویم اساسا در بسیاری از مسابقات، بازیکنان تیم ملی سرود را هم‌خوانی نمی‌کردند ولی الان این را تبدیل به نماد خاصی کرده‌ایم و باید با چیزی که اساسا وجود نداشته مقابله کنیم! یا زانوزدن مضحک اتباع کشوری که پدر استعمار است برای ما محلی از اعراب داشته باشد، بااینکه خودشان اساسا این امر را مرتبط با ایران نمی‌دانند.
این روزنامه ادامه داده: اگر قانون، جرم‌انگاری را افراطی پیگیری کند یا رسانه‌ها بیش از حد با ذره‌بین به جان اعمال و اقوال در افراد بیفتند، حاصلی جز ترس و طرد اقشار و اصنافی از جامعه نخواهد داشت؛ همانطور که رها کردن و مماشات بیش از حد، موجب ترویج اباحه‌گری و تجری مجرمان و خاطیان خواهد شد.
تجاهل‌العارف و تغافل حاکمیت و رسانه‌ها نسبت به مسائلِ قابل گذشت، ضروری است و از آن‌سو، بیل‌زدن بیش از حد هر باغچه‌ای، بالاخره با پیدا شدن چند کرم همراه می‌شود و جامعه را معذب می‌کند.
در همین رابطه روزنامه فرهیختگان با تاکید بر اینکه کار دشمن، دشمنی است اما تیغی که دوست می‌زند خون‌ریزی عمیق‌تری ایجاد می‌کند، نوشته: فرض کنید بچه‌های این مملکت که حالا مسافر قطر هستند در نخواندن سرود اشتباه کنند، ولی همین بچه‌ها سال‌هاست در لباس ملی درخشیده‌اند و پرچم آن را بالا برده‌اند. آیا عقلانی است در میان جنگ اشتباه سرباز در احترام نظامی را به سرش بکوبیم؟
این روزنامه افزوده: بعضی‌ها خودشان را تریبون کل نظام می‌دانند و آنچنان با جامعه سخن می‌گویند که گویا ناظم مدرسه هستند. نه بزرگواران! اشتباه نکنید. بی‌غیرت خواندن بازیکن ملی کار تماشاگر بی‌حوصله ورزشگاه است، زمانی که تیمش عقب افتاده و از فرط عصبانیت هوار می‌زند، نه رسانه منتسب به حاکمیت!
فرهیختگان اضافه کرده که تریبون رسمی نمی‌تواند در کارزار جهانی انگشت اتهام بی‌غیرتی به بازیکن ملی دراز کند؛ هرچند آن جوانان ملی‌پوش اشتباه کرده باشند. آن یکی کل جامعه هنری و ورزشی را اهالی فتنه می‌کند و در آستانه رقابت با رقیب خارجی، جنگ را داخلی می‌کند. مثل همان بزرگواری که برخی زنان را با توصیفی زننده خطاب قرار داد. تکمیل‌کننده پازل اینترنشنال و بی‌بی‌سی نباشید.
دیدگاه تان را بنویسید