دروغ تسلیحاتی غرب/ واشنگتن در نقطه صفر قرار ندارد!

گروه سیاست سایت فردا: در روزهای اخیر، مقامات آمریکایی و تروییکای اروپایی رو به تحریف و سوءتفسیر عامدانه از قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل متحد علیه کشورمان روی آورده اند. قطعنامه 2231 در سال 2015 و زمانی که ایران تلاش می‌کرد اجرای برجام را از طریق شورای امنیت سازمان ملل متحد الزام‌آور کند، صادر شد.براساس این قطعنامه، ایران در قبال کاهش تحریم‌ها، میزان اورانیوم غنی‌شده خود را کاهش می‌داد. به‌علاوه تهران تا سال 2020 حق صادرات تسلیحات متعارف را نداشت.پس از خروج یکجانبه دولت ترامپ از برجام در سال 2018 و آغاز سیاست اعمال فشار حداکثری، جمهوری اسلامی در سال 2020 و با استناد به همین قطعنامه اعلام کرد دوره تحریم صادرات تسلیحات ایران به پایان رسیده است.

حتی تروییکای اروپایی نیز در سال 2020 اذعان کردند که ایران بابت صدور تسلیحات (غیر از سامانه های پیشرفته موشکی) به کشورهای دیگر محدودیتی ندارد.بدیهی است که بر همین مبنا، از سال 2020 به بعد، کلیه قراردادهایی که در زمینه صدور تسلیحات ایرانی به دیگر کشورها منعقد شده از وجاهتی قانونی و حقوقی برخوردار است و اعضای  غربی شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز نمی توانند کمترین ادعایی در خصوص آن داشته باشند.نکته مهم تر اینکه پس از پایان سال 2020 میلادی و در حالی که اساسا خبری از وقوع جنگ اوکراین نبود، همکاری های تهران و مسکو در زمینه صدور تسلیحات آغاز شده است.

طی سالهای اخیر،  شاهد فضاسازی سیاسی، رسانه ای و تبلیغاتیهماهتگ کشورهای غربی علیه توان موشکی کشورمان هستیم. متعاقب شکست داعش در سوریه و عراق که به مثابه شکست غرب در منطقه تلقی می شود، این روند تشدید شده است.مقامات آمریایی و اروپایی بارها به عناوین گوناگون خواستار "تحدید توان موشکی ایران" شده اند. امانوئل مکرون رئیس جمهور ناتوان و ضد ایرانی فرانسه نیز طیسالهای اخیر بارها نسبت به توان موشکی کشورمان ابراز نگرانی کرده و خواستار مذاکره با ایران بر سر این موضوع شده است. همان گونه که مشخص است، میان مقامات غربی در تقابل با برنامه موشکی ایران نوعی تقسیم کار صورت گرفته است.

- در جریان برگزاری مذاکرات هسته ای میان ایران و اعضای 1+5 بین سالهای 1392 تا 1394، جان کری وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده نیز خواستار گنجاندن موضوع توان موشکی ایران در برجام بود. حتی کار به جایی رسید که مذاکرات مسقط در سال 1393 به دلیل اصرار طرف آمریکایی بر سر این موضوع با شکست مواجه شد. "ریچارد نفیو" عضو تیم مذاکره کننده هسته ای آمریکا  که از وی به عنوان معمار تحریم های ایران نیزیاد می شود، اخیرا تاکید کرده است که واشنگتن در آن دوران پس از اینکه نسبت به شکست مذاکرات (در صورت اصرار بر سر گنجاندن موضوع توان موشکی ایران در برجام) اطمینان پیدا کرد، ناچار شد از مواضع خود در این خصوص عقب نشینی کند. با این حال وی پیشنهاد داده است که در برهه فعلی می توان بر سر موضوعاتی مانند توان و برد و حتی تعداد موشک های ایران وارد مذاکره شد! از این رو میان دموکرات ها و جمهوری خواهان آمریکا بر سر تقابل موشکی با ایران کمترین اختلاف نظری وجود ندارد. حتی حدود سه سال قبل  نیز مجلس نمایندگان آمریکا قطعنامه ای را تحت عنوان "قانون اجرایی برنامه ی موشکی بالستیک ایران و تحریم های بینالمللی " را با اکثریت آرا به تصویب رساند. نکته قابل توجه در این خصوص، همراهی مطلق دموکرات های کنگره با جمهوری خواهان بود، به گونه ای که حتییک نفر از اعضای دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا با این موضوع مخالفت نکرد.

- صورتبندی "تقابل موشکی غرب با ایران" بر خلاف آنچه تصور می شود، چندان دشوار نیست. ایالات متحده آمریکا و تروییکای اروپایی جهت مقابله با توان تسلیحاتی  و موشکی ایران وارد معامله شده اند. واشنگتن و پاریس دو بازیگر اصلی آن سوی معادله هستند، ضمن آن که لندن و برلین نیز از قبل در این خصوص به کاخ سفید و کاخ الیزه چراغ سبز نشان داده اند. بنابراین، در بعد ماهوی موضوع، میان واشنگتن و تروییکای اروپایی اتفاق نظر وجود دارد. با این حال در بعد ظاهری و شکلی موضوع، میان آمریکا و متحدان آن تنها یک اختلاف وجود دارد: برخی مقامات غربی  معتقد هستند  که توان موشکی ایران باید در ذیل برجام و در ارتباط با سند توافق هسته ای گنجانده شود. این در حالیست که برخی  دیگر  معتقدند موضوع توان موشکی ایران باید به عنوان یک موضوع جداگانه و در قالب توافقی ثانویه منعقد شود.با این حال، خط قرمز ترسیم شده از سوی جمهوری اسلامی ایران در این حوزه( توان موشکی و تسلیحاتی) به مراتب پررنگ تر از حدتصور غرب می باشد.